Bu gün çok farklı yerdeyim. Aylardır kapağıyla gözgöze gelmediğim günlüğümün sayfalarını zorlayacak gibi duruyorum. Buna aslında çok ihtiyacım var çünkü; aylarca kan silmekle, üst temizlemekle ve ceset toplamakla geçti benim için.. Zor günlerdi gerçekten benim için fazlasıyla.. Sizi unuttuğumu sanmayın, buna da izin vermiyorsunuz aslında.. Bu gün evimde değilim dışarıdayım gökyüzünden kirpiklerime yapışan kan kokulu kar taneleri var, rahatsız olmuyorum aksine kesinlikle huzur buluyorum. Gülüşlerimi zorlamakta yoldaki yatan insanlar, içimde kocaman bir burukluk hissediyorum. Her insanın hataları vazgeçilemez yollara girebilmekte ancak o yolların kaldırım taşlarının arasında ise çiçekler yeşermekte. Bunları hiç bir zaman unutmamak lazım. İnsanları anlamak için uğraşmak yetmez, uygulamanız gerekmektedir. Hadi sizde anlamak istediğiniz bir insanı seçin ve harekete geçin. Ben dün akşam üstüne bir çok günah çizdiğim eski karımı anlamaya çalıştım. Yıllardır uğramadığım eve girip, kan dolu odaların arasından geçerek yatak odamıza uğradım. Yastığımın kılıfını değiştirmek aklıma geldi ancak yastığım kendi kendine kestiği saçlarla doluydu, kesinlikle koyun yünü değildi. Çok özlediğimi ve burnumda kan kokusu oldugunu farkettim. Hayallerimi öldürüp bi' sinirle dolabıma tıkmıştım. Özellikle ise hayallerimin üstünü yaşadığımız onca anı ile örtmüştüm. Neyse gelelim tekrar konumuza.. Yatağımıza girdim yavaşça, içerisi buz gibiydi! Sanırım hepte öyle kalacak ama üstümdeki kabanın sol iç cebinde resmi olduğunu hatırladım, gülümsediği yıllar önceki fotoğrafı.. Çıkarıp yastığın tam ortasına koydum ve yatağımız bir anda ısındı.. " İnsanoğlu bedeniyle sevişirse bedeli ödenir, kalbi ile sevişirse ömrüne bedeldir.." Gülüşü ısıtmaktaydı yatağımızı komple ve sırf bu sebep ile sol iç cebimdeydi, kalbime yakın. Yorganımızı başımın yukarısına kadar çekip gözlerimi açık tuttum. Heryer tamamiyle karanlıktı. Evimin içinden sesler de kesilmekteydi, hiç bir insanı duymuyordum. O zaman anlamıştım karımın bana nasıl bağlı olduğunu, aşık olduğunu. Önünü hiç bir zaman göremiyordu, hayatı karanlıktı ve ben sadece onun aklında yarattığı kadardım.. Bu gün için kusura bakmayın yeterinden fazla pesimistim ancak bilmediğiniz üzere hayatımın en mutlu günlerini yaşamaktayım.. Buraya sayfalarca yazı yazmak istiyorum aslında ancak bir sonraki sayfa eski karıma ayırılmış durumda. Bana o yüzden fazla söz düşmüyor, yakın zamanda mezarına uğrayıp kahvaltısını götürmeyelim. Saat sabahın 6'sına uğramakta ben ise ruhumu cehenneme hazırlamaktayım.. Bu arada sevgilim, cehennem diye bir yer varsa eğer orada seni bekliyor olacağım..
