Liefde en andere kwellingen

Wat jouw wereld verbiedt

Ik sprak met jou in stille talen,

je nam m'n hand en liep te dralen,

droomde even met me mee

en zei toen: ''tis onmogelijk wij twee.'

Plaatste je hand op m'n hart 

en vroeg me je te verlaten.

Om met al mijn liefde

je zo hard mogelijk te haten.

Om met gebonden handen

een ander te omarmen.

Je vroeg me te zwijgen

en alles te ontkennen.

De tranen in je ogen waarin ik las

dat ik niet kon zeggen

dat wat je vroeg onmogelijk was.

Poetry by N. K