Bloodships

29. A Demon In Ozarks?

Το πάρτι των μάγων στο δάσος της Ακαδημίας του Όζαρκς συνέχισε μέχρι τα μεσάνυχτα. Η μουσική δεν σταματούσε να παίζει δυνατή κάνοντας τους περισσότερους να θέλουν να χορέψουν στον ρυθμό της. Η Φρέγια Μπλάκγουελ μαζί με την Άντρεα Λοπέζ δεν μπόρεσαν να αντισταθούν, έτσι πήγαν κι αυτές ως το σημείο όπου βρίσκονταν και οι υπόλοιποι που χόρευαν.

Η Άντρεα, όση ώρα περνούσε μαζί με την Φρέγια, την συμπαθούσε όλο και περισσότερο. Φαίνονταν στον τρόπο που της μιλούσε, ήταν πιο χαλαρή από πριν. Αν και όλα συνέβησαν τόσο ξαφνικά, έτσι ξαφνικά άρχισε να την νιώθει και πιο κοντά της.

«Πως σου φαίνεται το πάρτι;» Την ρώτησε μόλις κάθισαν σε έναν πεσμένο κορμό ενός παχιού γέρικου δέντρου. Η Άντρεα είχε ένα κοντό πλαστικό ποτηράκι με αλκοόλ, από το οποίο έπινε βότκα.

«Καλά είναι...» Είπε απλά η Φρέγια και γέλασε ελαφρώς με την ερώτηση της Άντρεα. Ήταν μια συνηθισμένη ερώτηση κι έδωσε μια συνηθισμένη απάντηση.

«Καλά;» Την κοίταξε με το ίδιο ύφος, γελώντας χαλαρά. «Απλά καλά;» Ξαναρώτησε κοιτάζοντάς την εξεταστικά, υψώνοντας το δεξί της φρύδι για να δώσει έμφαση στην ερώτησή της.

«Ναι...» Ξαναπάντησε η Φρέγια, χωρίς να το πολυσκεφτεί «Υποθέτω.» Κούνησε το κεφάλι της αριστερά δεξιά καταλήγοντας να κοιτάξει την Άντρεα που κάθονταν δίπλα της.

«Το αλκοόλ σε κάνει να το λες αυτό, μικρή ξαδέρφη. Σε χαλάρωσε για τα καλά μου φαίνεται!» Αστειεύθηκε. «Πρώτη φορά έρχεσαι σε ένα τέτοιο πάρτι... Για σκέψου το καλύτερα...» Την προέτρεψε. Η Φρέγια πήρε το σκεπτικό της ύφος. «Όχι έτσι, όχι. Σκέψου φωναχτά, να σε ακούω κι εγώ.» Είπε προκαλώντας γέλια στην Φρέγια.

«Εντάξει, λοιπόν... Πρώτη φορά πάω σε ένα πάρτι μιας μυστικής Ακαδημίας, που κρύβεται στο δάσος. Σε ένα πάρτι που γίνεται στη μέση ενός θεοσκότεινου δάσους...» Είπε φωναχτά όπως ακριβώς ζήτησε η Άντρεα.

«Ακριβώς, σκέψου που βρίσκεσαι Φρέγια...» Της είπε προτρέποντάς την να χρησιμοποιήσει την φαντασία της αλλά και κοιτάξει γύρω της προσεκτικά.

Η Φρέγια το έκανε. Γύρισε το πρόσωπό της, φέροντας το πιγούνι πάνω από τον δεξί της ώμο. Κοίταξε όλους τους μαθητές της Ακαδημίας να διασκεδάζουν μερικά βήματα μακριά της. Εντόπισε τον Κόλιν με την Μαξίν μέσα στο πλήθος να μιλάνε με μερικούς άλλους, τους οποίους ακόμα δεν είχε γνωρίσει και δεν ήξερε τα ονόματά τους. Φαίνονταν καλά παιδιά στα μάτια της Φρέγια. Δεν ήταν τίποτα που δεν περίμενε.