Possessive Billionaires Series 1: Chasing My Run Away Bride

Chapter 2

Bakit hindi mo maramdaman..
Ikaw sakin ay mahalaga..

🎶🎵

Please supportahan niyo po story na to just vote and comment. Salamat po ng marami. Enjoy reading and love lots muah ❤❤

I open my eyes when i feel sore trout but in my surprise the room was very familiar to me. Almost, everything that is see is white from the ceiling, wall, floor and even in where am I laying now.

I saw in my right pulse the tube that are buried into my veins connected to IUV.

Nangangalay na rin ang paa ko kaya ginalaw galaw ko na rin ito.

I close my eyes once again to for the confirmation of what I saw is for real. Napabangon ako ng maalala kong ano ang nangyari bago ako nahimatay at nawalan ng malay.

Oh God!, what i have  done? That stupid jerk.

"NO"  Sigaw ko agad pero tinakpan ko ang bibig ko nang maalala kong nasaan ako. Ano na naman ba itong nasangkutan ko.

Tinaas ko ang dalawang kamay ko para makapagbinat ako ng maayos. Nangangalay na kasi ako siguro ay may ilang oras na akong nakahiga rito kaya na nanakit na ang katawan ko.

I look at the ceiling and take a deep breath. Naging suki na ata ako dito ah!!! Ani sa isip niya.

Mayamaya pa ay narinig ko ang papihit ng door knob ng kwarto kong nasaan ako ngayon. Kaya naman nalahiga ako bigla.

Pinikit ko kaagad ako mga mata ko upang hindi malaman ng kong sino man na yan na pumasok na gising na ako.

Basi kasi mga kaibigan ko lang yan hindi pa naman ba iyon nagpapahuli sa balita. Alam ko kasi na darating na naman ang mga iyon at gagawa ng iskandalo kaya iwas iwas din ako pag may time.

Alam ko na hindi lang batok at kurot talaga ang  aabutin ko sa kanila sa kanila. Kaya ito ako ngayon  nagtulugtulugan sana naman ay hindi mabesto.

Naramdaman ko na papalapit siya sa kinaroroonan ko dahil naririnig ko yabag niya. Kalaunan ay may inilagay ito sa mesa na kong ano man pero sa tansya ko ay bulaklak.

Hindi ko na matatasya kong ano ang iba kasi na over power na ng white sampaguita my favorite flower ang iba pang amoy.

Wait, as far as i know my Mom and Dad only know tgat i love that flowers ah.

Well, alam rin pala ni Andru dahil natanong niya noon ito sa akin.

Wag mong sabihin na isa sa kanila ang pumunta dito? Kong sina mama at papa yan siguro patakbo na akong niyakap ng mga non. Pero paano kong siya nga? Natigil ang pamuni kuni ko ng may nagsalita and guest who?

"I'm sorry, My Amethy." That voice makes my heart race to beat faster than it's normal as always.

Lahat ata ng init ay umakyat sa mukha ko dahil sa simpleng sinabi nito. Goshhh!!!  bakit kinikilig ako sa kahit na simpleng sinasabi lang nito sa akin.

Gusto kong takpan ang mukha ng kahit ano pero minabuti ko na lang na huwag gumalaw.

Naalala ko pa rin ang sakit na naramdaman ko noong naghiwalay kami. Hindi ko alam pero parang bumabangon uli ang samot sari kong nararamdaman galit at pagkamunhi sa isang 'to.

Ngunit ngayon parang nawawala iyon at napapalitan ng pangunguli at kahugkan. Inaamin ko namiss ko talaga ang ang lalaking ito kaya kahit ganon ang nangyari minabuti kong iwasan ang mga bagay na nagpapaalala sa kanya sa akin. Ngunit kahit anong pilit ko naman gumawa ng paraan para iwasan ito ay alam ko na uto mismo ang gagawa ng paraan para magkalapit kami.