Şaire"nin Günlüğü

Gül Yüzlü Komşumum Kızı

Hey gidi günler diyerek, başlatmak istiyorum şiirime
Belki de her satırda gözyaşım sele karışacak...
Belki de hüzün saracak dört bir yanımı,
Bu şiirimde 1 yıl önce
Aramızdan ayrılan komşu kızından bahsetmek istiyorum,
Ahhh çocukluğum diyerek devam ediyorum şiirime
Evet varlıklı değildik doğrudur,
Ama halden anlayan komşularımız vardı,
Birde bizi horlamayan komşu kızları
Canım acıyor yüreğim sızlıyor,
Benim kalbim acırken
Seyhan ablamın sevdası Erkan abim ne yapsın?
Tığ gibi delikanlı evlatları ne ne yapsın?
Kader mi yoksa, ecel mi?
Ayırdı seni bizden..
Resimlere bakarken resmin gözüme ilişti..
Gözyaşım sel olurken,
Çocukluğum gözümün önüne perde gibi yansıdı..
Gecenin bir vakti idi,
Tutamadım gözlerinden akan hasretin damlalarını,
Dakilarca ağladim ağladım...
Ama Seyhan ablam duymadı.
Duysa idi inanın bana
oda ağlardı.
Bundan bir yıl önce idi yine,
Acı haberi aldığımda
İçimde bir tuhaf bir şey vardı.
Tarifi yoktu bu acının..
Acı haberi aldığımda
Memleket yolunda, ilerliyordum..
Komşu kızının yazdığı iki satır cümle her şeyi anlatıyordu.
Neden?
Kara toprak sevdiklerimizi
Elimizden alır diyordu.
Okur okumaz telefona sarıldı ellerim,
O an dünyam başıma yıkılmıştı,
Dakikalarca konuştuk
Telefonda o ağladı ben ağladı..
O gurbette ben ise sıla yolunda ilerlemekte idim.
Elimiz kolumuz bağlanmıştı.
Bir an önce sılaya gitmek istiyordum..
Yol boyunca göz pınarlarım ağlamaktan kurudu,
Bir tarafımı hüzün bir tarafımı ise acı mutluluk sarmıştı..
Günler günü ayları ayı kovalarken bir yıl olmuş,
Ah komsu kızı Seyhan ablam
Nurlar içinde uyu,
Mekânın cennet peygamber efendimize komşu ol.
Oysaki yapacak çok şey vardı olmadı..
Mevlâm sevdiği kullarını yanına alırmış,
Şimdi düşünüyorum da
bu böyle olmamalıydı.
Keşke sana Erkan abim ile aşkını anlatan bir şiir yazmalıydım..
Sende Erkan Abimin gözlerinin içine bakarak okusaydın ama olmadı,
Ah bahtı karalı komşu kızı..
Kısmet değilmiş ..
Nurlu yüzlü komşu kızı Seyhan ablam..
Nurlar içinde uyu inşallah
Gül yüzlü komşumun kızı...