FADED LOVE (Gomez Series #1)

CHAPTER TWENTY FOUR

CHAPTER 24: FLASHBACK

CHANTAL'S POV

Nang makarating kami ay nag bihis kaagad si Cylyne ng uniform nya, nabilin na din sa manager ng shop ni ate ang gagawin nya, ako naman ngayon ay naka tunganga at pinag mamasdan sya na nag ta-trabaho.

Maya maya din ay dumating na si ate nag pa tuloy parin sa pag trabaho si Cylyne ng mag seven thirty na ay tapos na ang trabaho nya nag paalam naman sya kaagad na mag bibihis na muna ten panaman ang sarado ng shop.

"Tara na?" si Cylyne na naka ngiti.

"Tara" yaya ko din sabay naman kaming dalawa na bumaling ki ate Yvonne.

"Mauna na kayo sa car, wait for me" anito at binato ang susi ki Cylyne! "Cylyne will do it" aniya at inirapan ko naman sya, kapatid ko ba talaga yun?!

Agad naman kami ni Cylyne pumasok sa kotse ni ate, si ate ang mag da-drive, naka tingin lang sa kawalan si Cylyne pinag masdan ko naman sya. Nang maya maya ay wala parin si ate ay saka na ako nag salita.

"Cylyne" tawag ko napalingon naman sya sa akin. "O-Okay ka lang?" tanong ko na napa yuko oa mgumiti naman sya.

"Oo naman" aniya na bakas ang lungkot kahit naka ngiti.

"Is it about Asa?" tanong ko umiling naman sya.

"No, may iniisip lang" aniya tumango naman ako, muli syang tumingin sa kawalan at ganoon nadin ako maya maya ay nandoon na si ate tahimik kaming tatlo hanggang sa makarating sa bahay. Agad agad ay pumasok si Cylyne sa kwarto nya. Hindi na namin inistorbo hanggang sa maka ready na kami ng pag kain.

Agad naman akong kumatok sa pintuan nya matagal bago may nag salita kaya nauna na akong mag salita.

"Cylyne tara kain na" I said as I was knocking the door.

"I'm still full" aniya napa isip naman ako, hindi pa naman sya kumakain ni hindi ko nga alam kung nag lunch na ba sya. Pero hindi ko na sya ginulo pa alam ko naman na umiiyak sya.

"Where's Cy?" si ate.

"Busog pa daw sya" I said at naupo na, tahimik kami pareho ni ate habang kumakain na sobrang himala. Pumasok na ako sa kwarto ko I check my phone at nag tipa ng text para ki Markley, next week start na kasi ng practice.

AKO:
Hi goodevening, next week pala maga start na yung practice.

I type na binura ko at sinulat ulit, ilang beses ko yun pina ulit ulit hanggang sa napag desisyunan ko na isend na lang. Napapikit pa ako ng isend ko yun. Maya maya ay tumunog na ang cellphone ko at nanginig naman ang kamay ko at naka pikit itong pinulot at dahan dahan kong minulat ang mata ko.

MARKLEY:
Goodevening, yeah sure no problem for Cy and for us to have peace, goodnight.

Reply nya napa isip naman ako kung mag rereply ba ako at napag desisyunan na wag na lang.

CYLYNE'S POV

Agad akong pumasok sa kwarto ko at nilock ito dahil hindi ko na mapigilan ang mga luha ko na bumuhos.

Hindi ko alam pero sobrang bigat ng nararamdaman ko ngayon, hindi ko maintindihan kung bakit basta alam ko gusto kong umiyak.

That feeling when you're not necessarily sad, bit you just feel realky empty.

It's feels like somethings missing on me and the worst thing is I don't know what it was. I want to cry all day. Hindi ko napigilan ang humagulgol dahil sa sobrang sikip ng dibdib.

It's so sad that just in a snap I don't onow anymore how to feel, I knew who I was this morning but i've changed a few times since then. I'm in this cave it was so dark and I don't know what to feel anymore.

I continue crying as I sleep myself, I got wake when someone knock on my door na for sure si Chantal.

"Cy, wake up" aniya habang kumakatok, I slowly open my eyes it was heavy and I can feel na maga ito.

"Already!" I shouted at tumayo na. Naligo na ako at nag ayos saka lumabas, I know Chantla notice my eyes but she just remain silent, so as we eat we are all silent.

Nang matapos ay hinatid na din kami ni ate Yvonne may maaga daw sya na pupuntahan eh. Pagakababa namin ay agad naman kaming pumasok sa gate na sakto naman ay tumunog ang phone ko, nilingon ako ni Chantal.

Ngumiti naman ako. "Mauna kana" I said tumango naman sya at nag tuloy na sa pag lalakad, I answer the call.

"What?" I asked.

"I want you to investigate sa mga weird na napapansin mo" si daddy.

"No" I answered directly na rinig ko ang pag buntong hininga ni daddy kaya saka naman ako nag salita. "Give me one good reason for me to not trust them, for me to hurt them, give me a reason para gawin ko ang mga sinasabi mo, I know you only doing this because you want them hurt, now give me dad one good reason for them to be worth to be hurt" I said at binaba na ang tawag napa buntong hininga naman ako.

I know na may kabangga si daddy the thing us I don't know who it was at bakit ganon ang galit nya, hindi ko din maintindihan kung bakit ako ang gusto nyang mag investigate doon. But I know one thing he wants the person behind this to be hurt.

Nag dere deretso na ako at bago pa man ako maka rating sa room ay hinarang na ako ni Asa na buntong hininga naman ako.

He smiled. "Goodmorning" he greeted I smiled.

"Goodmorning" I said, i'm still lucky he's still here even i'm like this to him.

"Seems like someone is sad" he said I chuckled as a tear forming in the side of my eyes. "You okay?" he asked I nod and smiled, nagkasalubong naman ang mga kilay nya na parang sinusuri ako. "Are you really okay?" he asked again this time I make my smile wider.

"If I say I was fine, I was, don't asked me again I might cry" I said at naramdaman ko ang pagbagsak ng nga luha sa mata ko agad ko itong pinalis, I can see in his eyes the concerns pero agad ko an syang tatalikuran na mukhang may sasabihin pa.

If I would hear what his going to say I might cry, Ayoko sa lahat kinakaawaan ako.

Behind all my fake smiles, is a lonely heart waiting for someone to cheer me up, but it's like i'm waiting for something that isn't going to happen.