ARSIZ (Cheeky)

İçimdeki ''Arsız'' beni yalnız bırakma!

Merhabalar millet! Saygılar sevgiler falan falan. -O kısımları sevmem de.-

Yeni bir bölümle karşınızdayım.Umarım beğenirsiniz.Deftere yazrken iyi de bi de bilgisayara geçerken çok uğraştırıyo be ya.

Herneyse vote yapın sevgili okuyucularım.Hepinize kocaman öpücükler.Az bir kitleyiz biliyorum ama her kitabı da 1 milyon kişi okuyacak değil ya.Siz bana yetersiniz.Sadece üşenmeyip emeğe saygı gösterip vote yapın o da bana yiter gari. -Cümleye bak- Hadi anyon! -Kore fanları bilir.- Size iyi okumalar. 

Kapını önüne geldiğimde saçlamrımın ıslak olduğunun anlaşılmaması için saçlarımı topuz yaptım.Kapını kilidini çevirmemle deniz yeşili o gözlerle buluşmam bir oldu.

''Margeret kızım saat sabahın 5'i nerdesin sen tüm gecedir?''

''Devrelerinin her zamanki gibi bu saattlaerde sık sık yandığını kendime tekrarlıyarak koluna girdim.''

Büyük olasılıkla bütün gece beni beklemişti.Saat onun söylediğinin tersine daha 2'ydi.Annemin öldüğünü hala kabullenememiş olması sanırım hastalığının bir belirtisiydi.

''Margeret 6'dan beridir  takma dişlerimi arıyorum nereye gittiler bunlar?''

Ooo ne güzel saat 6'da oldu şimdi artık gözünü kapatıp açar geleceğe ışınlanırız heralde bu kadınla.

''Ağzında büyükanne.'' Şu kadının suratına bakıp sırıtmamak mümkün değildi doğrusu.

Büyükannemi yatağına yatırıp odama geçtiğimde Jim'in 2 sene önce bana aldığı pijamaları giydim.

***

''Bu hayatın bir anlamı yok artık anlıyor musun?'' gözyaşlarını artık serbest bırakıp devam ettim.

''Ölmek istiyorum tamam mı git burdan.''

''Bak kızım.'' yumuşak sesi zihnimin içine sıçan bütün probemlere bir sifon çekmişti.Gözlerimi gözlerine kenetleyip onu dinlemeye çalıştım.

Dikkatimi ona verdiğimi anlayınca devam etti.

''Hiç bir şey; aşk, para, iş uğruna ölmeye değmez.Tanrı hepimize bu dünyaya gelirken bir senaryo verir.Biz sadece rolümüzü oynar perdenin arkasına geçeriz. Rollerimiz gereği ağlarız gülünecek halimize, güleriz ölümüze.'' ne de edebiyat yapıyor yahu bu adam.

İşin aslı nerden çıktı ki şimdi.Ne güzel kimse karışmı hayata lanetlerimi sunduktan sonra ölüp gidecektim.Hemde kimsenin haberi olmayacaktı.

Ağız tadıyla da ölünmüyor ki.

BLA BLA BLA...

Çok geçmeden beni ikna eden bu adama neredeyse babam kadar güveniyorum.

Küçük sıcak aile havasını iliklerinize kadar hissettiren bir eve getirmişti beni bu adam.

Arabada giderken ''Neden beni kurtardı?'' , ''Niye bu adama bu kadar güveniyorum?'' sorularını beynimin bir kenarına iterek adını öğrenmeyi de ihmal etmemiştim.

Belki de bu güveni babam aşılamıştır.O her zaman insanlara bir şans vermemi söylerdi.-Tabi öyle her sokaktan geçene güvenemezsiniz.-(hikayemi okuyan 9 yaş altı çocuklara sesleniyorum ''Kimseye kolay kolay güvenmeyin.'') :)

Yolda bir ara durup küçük bir markete girmişti tabi bunun sebebini evine varınca anladım.

Meğer ki bu yaşlı adam karısıyla yanlız yaşıyormuş önceleri.Çocukları, yaşlanınca  bunları terkedip gitmiş.Karısı da ölünce dünyası başına yıkılmış Jim amcanın.