𝚆𝚘𝚛𝚔 - 𝙺𝚘𝚘𝚔𝙼𝚒𝚗 [✓]

2- Her şeye rağmen mutlular

Taka-san seni seviyorum. Duygularımı yansıtan fanartlar ve mangalar çiziyorsun.

Final.
¤

Saat akşam 7'ye ulaşırken yüzümde bir gülümseme yer edindi. Elimdeki mavi not kağıdına hâlâ bir umutla bakmaya devam ediyordum.

'Söz veriyorum akşam erken geleceğim.'

Umut hâlâ ben de aşkla var olmaya devam ediyor, onun erken geleceğine can-ı gönülden inanıyordum.

Oturduğum koltuktan kalkıp mutfağa ilerledim ve masadaki sürahiden bir bardağa su doldurarak içtim.

JungMin oyuncaklarıyla halının üstünde sessizce oyun oynuyor bazen arabaların çıkardığı sesleri ağzıyla çıkartarak tatlı bir ifadeye bürünüyordu.

Tatlı seslerin arasından kapının şifresinin açılma sesi kulaklarıma ulaştığında yüzümdeki minik gülümseme bütün suratını kaplayacak derecede büyüdü. Her ne kadar önümü, gülünce kısılan gözlerim yüzünden göremesem de Jungkook verdiği sözü tutmuştu.

Bugün benden mutlusu yoktu.

Yüzümdeki gülümsemeyi azaltarak önümü görmeye başladığımda JungMin oturduğu yerden kalkmıştı. Ben de mutfakta olan bedenimi hareket ettirerek koridora doğru ilerlediğimde Jungkook'un yorgun bedeni ile karşılaşmıştım.

Üstündeki siyah ceketi çıkarıp beyaz gömleği ile kalırken ilk önce JungMin'i kollarının arasına almış, daha sonra da bebeğimizi tek koluyla sıkıca sarılarak diğer kolunu bana açmıştı.

"Bebeklerimi çok özledim."

Yorgun sesiyle konuştuğunda yüzümdeki gülümseme solmuştu. Fazla yorgundu ve ben onda bir şeyler olduğunu hissediyordum.

"Jungkook bir sorun mu var?"

Jungkook başını iki yana olumsuzca sallamıştı. Kolunu ise kendisi gelip bana sardığında beni mest eden kokusunu derince içime çekmiştim.

"Bir sorun olursa söyle. Birlikte çözmeye çalışalım tamam mı sevgilim?" dediğimde çenesini saçlarıma yaslayıp adımlarını oturma odasına ilerletirken söylediklerimi onaylamıştı.

"Sadece iş hakkında düşünüyordum. Bugün bir toplantı vardı. Genel müdür ile bazı konularda anlaşamadık, ama sen merak etme bebeğim."

Olumlu anlamda başımı sallayıp üçlü koltuklardan birine otururken JungMin fısıldayarak konuştu, Jungkook'a hitaben.

"Gugie baba, Minie babam bebek değil. Neden ona böyle sesleniyoysun?"

JungMin'in sorgulayıcı tavrına ikimizde gülerek baktığımızda Jungkook bir süre sonra gülümseyerek konuştu.

"Jimin babana 'bebeğim' dememin sebebi aslında benim için özel olmasından dolayı oğlum, mesela sen bizim bebeğimizsin. Bizim için özel olduğun için sana böyle sesleniyorum. Sen de özel birisini bulursan ona böyle seslenebilirsin. Tabii bu kişi sevdiğin bir kişi olmalı."

Jungkook sözlerini bitirdiğinde JungMin bir süre düşüncelere daldı, daha sonrasında ise Jungkook'un kucağında ayakları, Jungkook'un bacaklarına basarken yüzünü biraz yüzüne yaklaştığından hemen sonra kulağına doğru kendisine göre kısık ama bize göre kısık olmayacak sesle konuştu.