ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေက်ာင္းေပါက္ဝမွာ
ကားတစ္စီးနား ေန႔ခင္းကေတြ႔တဲ့ဘဲႀကီးနဲ႔ရပ္ေနတဲ့jimin
ဘဲႀကီးက တစ္ခုခုကိုေတာင္းဆိုေနတဲ့ပံုပဲ jimin ကေတာ့
အသဲအသန္ျငင္းေနတဲ့ပံု
ေလွ်ာက္ရင္းသူတို႔နားေရာက္ခါနီးလာေတာ့
ႏႈတ္ဆက္ရမွာလား ဘာလားမသိေတာ့
ေ႐ွာင္ၿပီး ကို႔အိမ္ကိုျပန္ဖို႔ပဲလုပ္လိုက္တယ္။
ထိုအခ်ိန္မွ ကုိယ့္ဘက္ကို ေခါင္းလွည့္လာတဲ့jimin
"jungkook jungkooksiii အတူတူျပန္မယ္ေလ''
"ဗ်ာ.....ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္တတ္ပါၿပီတစ္ေယာက္တည္းလည္းျပန္လို႔ရပါတယ္''
႐ႈပ္ေနတာသိပ္မႀကိဳက္လို႔ခပ္ျမန္ျမန္ပဲျငင္းလိုက္ေတာ့
"မဟုတ္ဘူးေလ.....ငါလဲအိမ္ျပန္မလို႔ေလ
မင္းေနရာမသိမွာဆိုးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး
တစ္ေနရာထဲေနေတာ့ အတူတူျပန္မလို႔ အဲ့ဒါ''
ကြၽန္ေတာ္လည္း သိပ္မျငင္းခ်င္ေတာ့တာနဲ႔
ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္
"hope ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္....ဒီေန႔ေတာ့တကယ္
မလိုက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။''
ေတာင္းပန္သလိုကနဲြ႔ကလ်အသံနဲ႔ ျငဳတုတုေျပာေနတဲ့
သူ႔ကိုစိတ္ထဲအနည္းငယ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္မိသည္။
ေန႔ခင္းကေခၚသံၾကားတာေတာ့ ဒီဘဲႀကီးနာမည္က
JungHoseok ပါ သူခုေခၚတာႀကီးကလဲ။
ထားပါေလ တဲြေနတာဆိုေတာ့လဲ ဒီေလာက္ေတာ့႐ွိမွာေပါ့
ဆိုၿပီး စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ဆက္ေစာင့္ေပးခဲ့တယ္။
ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔ဘဲႀကီးက ကားကို
ကြၽန္ေတာ့ေဘးကတဟုန္ထိုးေမာင္းထြက္သြားသည္။
"Jungkook သြားရေအာင္ေလ''
ေတာ္ေသးတာေပါ့ၿပီးသြားလို္႔
"OK''
စိတ္ထဲမွာသိပ္အဆင္မေျပေနတာနဲ႔ စကားကိုလဲခပ္ျပတ္ျပတ္
ပဲေျပာမိေတာ့ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လာတဲ့သူ
မနက္ကနဲ႔ေတာ့ ကြာပါ့ ။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ''
ေမးလာတဲ့အသံက ျငဳတုတု
ဒီအသံကို ဟိုဘဲႀကီးက ဘာေႂကြေနလဲေတာ့မသိဘူး
အသံက သူ႔႐ုပ္နဲ႔မလိုက္ဘူး ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲမွာ၊၊
အမွန္ဆို ႐ုပ္ဆိုးတဲ့လူက ကုိယ့္ကုိယ္ကို ပို႐ုပ္ဆိုးေအာင္အပိုေတြမလုပ္ျပသင့္ဘူးမလား။
YOU ARE READING
FORGIVENESS
Fanfictionခွင့်လွတ်ခြင်းနဲ့အတူချစ်ခြင်းတွေပြန်ပါလာခဲ့ရင်ကောင်းသား...... ခြင့္လြတ္ျခင္းနဲ႔အတူခ်စ္ျခင္းေတြျပန္ပါလာခဲ့ရင္ေကာင္းသား......
