Gun & Rose《枪花》

Vol. 2

Gun & Rose

ZAWGYI

လီစုရွန္ရဲ႕ဖခင္ဟာ ေရပို႔သမားတစ္ေယာက္
ျဖစ္တယ္။ မိခင္ကေတာ့ အလုပ္မဲ့ ၊ အိမ္မွာပင္ တစ္အိမ္လံုးရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥအကုန္လုပ္ကိုင္ရ
သည့္ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္။ အေစာကတည္းက မျပည့္မစံုနဲ႔ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလွသည့္ မိသားစုေလးဟာဆိုရင္ အဖိုးတန္သမီးကေလးကိုလည္း ဆံုးရႈံးလိုက္ရတယ္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္လ်က္ရွိသည့္ မိခင္ျဖစ္သူ ေခြၽးရႊင့္က်ဴးသည္ တက္မတက္ ခ်က္မတက္ငိုေႂကြးေလေတာ့၏။

လုဟန္ အမ်ိဳးသမီးေတြငိုေနသည္ကို မေတြ႕မ
ျမင္ခ်င္ဆံုးပါပဲ။ သူ ေရတစ္ဖန္ခြက္ငွဲ႔ကာ ေသ
ဆံုးသူရဲ႕မိခင္ေရွ႕သို႔ ခ်ထားေပးလိုက္တယ္။

"အန္တီေခြၽး စိတ္ထိန္းပါဦး။"

တျခားႏွစ္သိမ့္စကားေတြေတာ့ သူလည္း
ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး။ သားသမီးဆံုးရႈံးသြားခဲ့
ရလို႔ ပူေဆြးေသာကေရာက္လို႔ေနတဲ့ မိခင္တစ္
ေယာက္ကို ဘယ္ဘာသာစကားကမွလည္း ႏွစ္
သိမ့္ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိမယ္မထင္ဘူး။

အိုဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ကေလးရဲ႕ဖခင္ျဖစ္သူကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စံုစမ္းေမးျမန္းေနပါ၏။ ကေလးရဲ႕ ဖခင္နာမည္က လီက်ိလ်န္ဟုေခၚ၏။ ငိုထား
ဟန္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြကရဲလ်က္ရွိကာ
ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလးပူေဆြးေနပံုရသည္။
ေက်ာက္တံုးေက်ာက္စိုင္အသည္းႏွလံုးပိုင္ရွင္
အိုဆယ္ဟြန္း၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ေတာ့ ဘာ
ခံစားခ်က္မွရွိလို႔မေနဘဲ ဗလာနတၳိနဲ႔ ေသဆံုး
သူရဲ႕ ဖခင္ႏႈတ္မွထြက္သည့္ ႏႈတ္ထြက္စကား
ေတြကိုသာ အၾကမ္းဖ်င္း လိုက္လို႔မွတ္တမ္း
တင္လ်က္ရွိသည္။

"အသတ္ခံရသူကို ဘယ္အခ်ိန္က ေနာက္ဆံုး
ေတြ႕ခဲ့တာလဲ?"

အိုဆယ္ဟြန္းက ေခါင္းပင္ေမာ့မလာပဲ ေမးသည္။
လုဟန္ သူ႔ေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း သက္ျပင္း
ေငြ႕ေငြ႕သာခ်မိေလေတာ့၏။ အိုဆယ္ဟြန္းက
ေတာ့ အိုဆယ္ဟြန္းပါပဲ ၊ ေကာင္းကင္ၿပိဳက်
လာရင္ေတာင္ အေရးစိုက္ေနမွာမဟုတ္သည့္
အိုဆယ္ဟြန္းပါေလ။

"လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ရက္ကပါ။ စုရွန္ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္
မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးက သြားႀကိဳတယ္။ ဒါေပမယ့္
ႀကိဳတာမမွီလိုက္ဘူး. . . ထိုေန႔မနက္ စုရွန္အိမ္
ကထြက္သြားၿပီးကတည္းက. . . ဘယ္လိုျဖစ္လို႔
ျပန္မလာနိုင္ေတာ့တာလဲ. . ."