Unexpected Love

Ending

Finale (Unexpected Love)

* Angel's POV

As time goes by, hindi ko alam kung bakit naging ganon nalang bigla si Jungkook. Bakit parang nagkapalit ata kami? Sya ito ngayong habol ng habol sa akin. Tsk, may oras na iniintay nya ako sa labas ng classroom para ihatid pauwi, minsan pang dinalahan nya ako ng lunch sa oras ng break time ng mga panahong ayokong kumain dahil na din sa kanya.

Bakit kung kailan naman nag momove on ako saka sya magkaka ganyan?

Naglalakad ako palabas ng classroom para mag recess ng makita ko na naman si Jungkook sa labas ng classroom namin.

"Ah, Angel kakain kana ba? Sabay na tayo?" Nakangiting ani ni Jungkook

"Salamat pero kaya ko ng kumain mag isa" walang ganang sagot ko.

Aaminin ko, malakas pa din ang kabog ng dibdib ko sa twing makikita ko si Jungkook. Hindi ko alam pero sumasakit ang dibdib ko kapag tinatanggihan ko ang mga paanyaya nya. Siguro dahil kailangan ko lang na ilayo ang sarili ko para hindi na ako masaktan ulit.

Hindi ko namalayan na nakalapit na pala si Jungkook sa akin dahil sa lalim ng iniisip ko, napasinghap ako ng biglang hablutin nya ako papalapit sa kanya. Sa lakas ng pagkaka hila nya sa akin ay halos magkalapit na ang aming mukha.

"Para saan naman ang paghila mo?" Iritang sabi ko, itinatago ang kabang nararamdaman.

"Kung hindi kita hihilahin madadaganan ka ng mga nag dadaanan na estudyante" seryosong sambit nya

"Kailangan ba kitang pasalamatan dahil don?"

"Nah, eat with me will do."

"Sorry but i don't eat lunch with strangers." Malamig na sabi ko

"Strangers? Angel kelan pa ako naging stranger para sayo?"

"Simula nung pinatulan mo ang best friend ko." Nanginginig na ani ko, hindi ko na hinintay na magsalita pa sya. Agad akong tumakbo upang hindi ko na makita pa ang magiging reaksyon nya.

Ang sakit, ang sakit sakit pa din pala na yung best friend mo na karamay mo sa lahat ng bagay, yung taong mapagkakatiwalaan mo ay sya rin palang sisira ng tiwalang buong buo mong ibinigay. Oo alam ko na wala akong karapatan na mag inarte na ganito pero diba? May nararamdaman ako e, may nararamdaman din ako. At ang sakit sakit.

Umuwi nalang ako at nag skip sa mga natitira pang subjects ko, hindi ko ata kakayanin kapag pumasok pa ako.

Nakatulog ako pagkarating na pagkarting ko sa bahay,
Nagising nalang ako na kumakalam ang aking sikmura, tinignan ko ang aking relos na pambisig at napagtantong alas 8 na pala ng gabi, naalala kong hindi pa pala ako kumakain.

Kinabukasan ay maaga akong pumasok, dahil nga sa maaga ay kakaunti pa lamang ang tao

Tahimik akong nagbabasa sa classroom ng biglang may lumapit sa akin.

"Ikaw si Angel?" Sambit ng diko kilalang lalaki.

"Opo, bakit po?" Nagtatakang sabi ko naman.

"Ah, eto oh. May nag papabigay"

Agad kong kinuha ang iniaabot nyang sobra at agad din naman syang umalis, dala ng kuryosidad ay agad kong binuksan yon.

"Pumunta ka sa garden once mabasa mo ito"

Ayan ang nakasulat. Nagtataka man ay sinunod ko ang nasa sulat. Agad akong nakarating ng garden upang magulat kung sino ang nag hihintay sa akin,

"Jungkook?" Agad syang lumingon pagkasambit ko ng kanyang pangalan.

"I'm glad you came" nakangiting aniya

"Anong meron? Bakit pinapunta mo pa ako dito?" Naiiritang sambit ko

"Once and for all i want to clarify your feelings for me, do you still love me?" Walang hesitasyon na sambit nya

Natulala ako sa tanong nya. Hindi ko inaasahan na paprangkahin nya ako ng ganito.

"Ano naman yun sayo?" Sabay iwas ko ng tingin.

"Tumingin ka sa mata ko"

"Ano bang problema mo? Malelate na ako" akmang aalis na ako ngunit agad naman nyang hinigit ang aking kamay

"Please Angel, say that you still love me, say thay you still want me" mahinajg sambit nya

"I don't love you anymore, i wanr you out of my life" garalgal na sambit ko, nagpapakatatag

"Then say it straight into my eyes"

"Aalis nako, nasabi ko na ang gusto mo"

"Damn say it!" Napalakas ang sigaw nya kaya naman nagulat ako.

"Ano bang problema mo? Nananahimik na ako e. Bakit ba kung kelan gusto na kitang kalimutan saka ka nagkakaganyan?" Sigaw ko sa kanya

"Gusto mo ako diba? Bakit mo ako nilalayuan?"

"Dahil ayoko na sayo"

"No way, you still love me" confident na ani nya

"Are you nuts? ayoko na nga sayo" naiinis na sabi ko

"No, hindi pede yan. Mahal mo ako, ilang taon mo na akong hinahabol e, mahal mo ako, mahal mo pa din ako"

"Oo mahal padin kita! Mahal na mahal! Masaya kana?"

Natulala sya kaya naman pinagpatuloy ko ang aking gustong sabihin.

"Mahal na mahal kita Jungkook, pero anong ginawa mo? Sinaktan mo lang ako, inubos mo yung pag asang natitira saken. At bestfriend ko pa ha? Galing mo naman pero kingina kahit ganon ginawa mo mahal na mahal pa din kita, kahit anong layo ko sayo pa din ang balik ko potek naman hmmm"

Naputol ang pagsasalita ko ng bigla nya akong halikan sa labi. Nanlalaki pa din ang mata ko ng humiwalay sya sa aking labi.

"Mahal din kita matagal na, yung nakita mo sa amin ni Anne wala iyon. Namisinterpret mo lang ang nangyare"

"Pero bakit si Anne?

" hindi ko alam, basta nalang sya lumapit sa akin at ginawa yon"

"Hm, i think kailangan ko kausapin si Anne"

"Much better pero mamaya na yon, pede naba akong manligaw sayo?"

Nanlamig ako sa sinabi nya

"For real?" Hindi makapaniwalang sambit ko

"Kung ayaw mo edi wala ng ligaw  tayo na agad HAHAHAHA" Parang baliw na sabi nya

"Sira ka ba? Manligaw ka muna HAHAHA"

AT DUON NA NAGSIMULA ANG LIFETIME NAMIN.....

-THE END-

Here yah go guys. Hope you love it , - Charm 🌌