Under the Bed

five

"İyi geceler anne,iyi geceler baba."

Anne ve babam yanağımdan öptükten sonra odadan çıktılar.

Gözüm tavanda dönen yıldızlara kaymıştı.Yavaşça gözlerim kapanmaya başladı.

Gözlerimi kapatıp arkamda ki duvara doğru döndüm.Bu sırada tanıdık bir sesi kulaklarım işitti.

"Hemen uyuyacak mısın?"

"Lili?"

Dikelip yatakta bağdaş kurdum.
Lili ile son zamanlarda iletişim kurmuyorduk ve geceleri artık son kez anne babamın sesini duyar olmuştum.Küçüklüğümde ki gibi.

"Son zamanlarda bana ihtiyacın yok gibi ufaklık."

"Şey,evet.Gelmiyorsun ve ben de uyuyorum.Neyse.Nasılsın Lili?"

"İyiyim ufaklık."

"İyii.Güzel."

"Son çok uzak değil ufaklık."

"Ne sonu?"

"Sonumuz geliyor ve benim senin üzerinde ki etkim artık azaldı.Büyüyorsun ve bana ihtiyacın kalmadı."

Karşımda ki boş duvara bakarak dinliyordum.Çünkü dinlerken bakabileceğim bir yüz yoktu.
Sesi yıllarca küçük ve karanlık odamı doldurmuştu.Bir gün gidecekti ve sonrasında sesini asla duyamayacaktım.

Bu düşünce beni üzüyordu.

Çünkü onun hayatımdan gitmesi bütün çocukluğumun ve güzel anılarımın gidecek olmasıydı.
Sesini de özleyecektim orası ayrı.
Garip gülüşünü ve orda olduğunu anlamamı sağlayan hırıltılı nefesini.

"Ve gittiğimde beni hatırlamayacaksın Jennie.Sadece çocukluğunda yanında olan hayali bir arkadaş olacağım zihninde.Beni unutacaksın."

Ağlamaya başlamıştım.

"Seni unutmak istemiyorum Lili.Lütfen..."

Sinirle ayağa kalktım.
Derin bir nefes aldım ve eğildim.
Evet delilikti.Bunu yaparken hiçbir şeyi düşünmedim ve yatağın altında ki karanlığa baktım.

"Yapma bunu Jennie.Jennie!"

"Senden korkmuyorum dedim sana.Seni görmeme izin ver.Seni unutmak hayatımda isteyeceğim en son şey Lili."

"Beni görmemelisin ufaklık.Şimdi yatağına dön ve uyu.Zaten beni unutacaksın."

"17 yaşındayım Lili ve artık büyüdüm.Senden korkmayacağım söz veriyorum.Lütfen Lili.Lütfen."

Yatağın altına daha çok ilerliyordum.Orada duran şeyi göremiyordum.

"Lili lütfen."

"Geri çekil ve arkanı dön.Ben dön diyene kadar bakma."

"P-peki."

Hızla ayağa kalktım.Arkamı dönüp gözlerimi kapattım ve bekledim.Yatağım sarsılmıştı.

Arkamda duran bedeni hissedebiliyordum.
Hafif bir rüzgar saçlarımı okşadı ve nefesini boynumda hissettim.

Sonrasında geri çekildi.

"Açabilirsin Jennie."

Heyecandan kalbim patlayacaktı ve bütün vücudum titriyordu.

Titreyen ellerimi yüzümden çektim.Arkmı döndüm ve başımı kaldırdım.Tam karşımda duruyordu ve boyu benden yaklaşık 15 santim uzundu.

Gri düz saçları kalçasına uzanıyordu.

Bembeyaz bir teni vardı.Uzun ince kemikli parmaklarını birbirine dolamıştı.
Endişeli görünüyordu.

Korkudan bakamadığım yüzüne baktığımda gözlerini gördüm.

Kırmızı parlak gözleri ve göz kapaklarına düşen gri kahkülleri.
O kadar güzel bir kadın gibi görünüyordu ki...ilk kez gördüğünüzde bile aşık olabilirdiniz.

Çilek kırmızısı dudakları vardı.Ayakları çıplaktı ve üstünde omuzları düşük,dizlerinde biten beyaz bir elbise vardı.

Gülümsedi.

"Bu gerçek görünüşün değil galiba."

Dedim parmağımla üstünü göstererek.

"Hayır,değil Jennie."

Konuştuğunda işittiğim ses neredeyse dilimi yutmama neden olacaktı.

Hırıltılı ve çatallı sesinin yerini bir kız sesi almıştı ve o kadar güzeldi ki.Her dediği şarkı gibi gelebilirdi.

"Çok garip hissettim."

Yatağın üstüne oturdum ve yanıma oturmasını bekledim ama oturmadı.

"Yıllardır bu yatağın altındasın.Belki biraz üstüne oturmak istersin diye düşündüm."

Güldü.

"Olur.Evet."

Yanıma oturdu.Arkamı döndüğümden beri gözlerime bakıyordu.

"Gözlerini ilk defa görüyorum."

"Ben de seni ilk kez görüyorum Lili.Yani gerçek sen olmasan da."

"Hiç böyle hayal etmemiştim.Gözlerin çok güzel Jennie."

"Sen de çok güzelsin Lili.Göz rengin yakışmış.Gerçekte de böyleler mi?Yani kırmızı."

"Değiştiremediğim tek şey göz rengim.Yani evet gerçekte de böyle."

"Vay be."

"Bu arada şuan insan formunda olduğum için annen ve baban beni görebilir.Duyabilir."

"Ah,öyle mi?Olsun.Saklanırsın.Artık seni unutmayacağım di mi?"

"Şey...unutacaksın Jennie."

"Bir yolu yok mu?Seni unutmamam ve hayatım boyunca görebilmem için?Olmak zorunda herşeyin bir yolu vardır."

"Yok...Jennie.Hiçbir yolu yok.Onsekizinci yaş gününde tamamen büyüdüğün için beni unutmuş olacaksın."

Gözlerine baktım.Yüzü ifadesizdi.

"Eğer bir yolu varsa ve onu bulursam?"

"Eğer varsa...yapabilirsin ama yok Jennie.Gerçekten yok.İnan bana."

"Ben bulurum Lili.Herşeyin bir yolu vardır."