Kerem sinirle Araf’ın peşinden gitti.Şok olmuş bir şekilde Melis’in yanına ilerledim.O da Kerem’in bana bir şeyler dediğini görmüştü ve konuşmama fırsat vermeden sordu .
‘’O sana ne dedi lan ?’’
Gergin bir şekilde ona baktığımda onun heyecanı sönmüş ve yerini endişeye bırakmıştı.
‘’Konuşsana kızım ne dedi diyorum ?’’
Derin bir nefes aldım ve sonunda konuşabildim. ‘’Bana bunu sana ödeteceğim dedi.’’
Bu sözün üstüne ikimizde tekrardan sessizliğe gömüldük.Kerem bize diyecek bir söz bırakmamıştı.Endişeli bakışlarla işimize döndük.
Kerem’in söylediği söz sürekli beynimde yankılanıyordu ve gerçekten söylerken çok korkutucuydu.Okula gitmemek ve Kerem’i görmemek için günlerdir hasta numarası yapıyordum ama ne annem ne de Melis bana inandı.
Okul sabahı Melis kapımıza geldiğinde yataktan çıkmamak için ısrar ediyordum.
‘’Anne , gerçekten hastayım , yalan söyleyecek halim yok ya !’’dedim ve yalanımı desteklemek için sahteden öksürdüm.Annem gözlerini devirerek yorganımı açtı.
‘’Buna beni inandırabilmen için on fırın ekmek yemen lazım Elif.Yüzünden hasta olmadığını anlayabiliyorum.’’
Pes etmiştim ve annemin daha fazla söylenmesine fırsat vermeden yataktan kalktım.
Annem odadan çıkarken Melis içeriye sinirle girdi.
‘’Kızım neredesin sen ya sabahtan beri kapıdayım kıçım dondu !’’
Pantolonumu giyerken ona dik dik baktım. ‘’Okula gidiyoruz farkındaysan ve tekrar farkındaysan Kerem tarafından kurban seçildim okula gitmemek için hasta taklidi yapıyorum.’’
Melis yatağıma oturduğunda gülmeye başladı. ‘’Biliyorum aslında korkutucu ama bir düşünsene bunca zaman dikkat çekmeye çalıştık ve onca uğraşa rağmen yapamadık fakat şimdi hayatını mahvetmek için seninle ilgilenecek.’’
Kafasına yerdeki panduflarımdan birini fırlattım ve ‘’Beni korkutmayı keser misin ? Fazlasıyla korkuyorum çünkü şuan.’’dedim.
Melis cevap vermek yerine yatağıma uzandı.Birkaç dakika sonra hazırdım Melis’i kolundan tuttum ve ayağa kaldırdım.Bana gözünü kırptı ve ‘’Cehenneme hazır mıyız ?’’dedi.Sorusuna cevap olarak koluna vurdum ve evden çıktık.
Melis’in ağzından ;
Okula girdiğimizde Elif ile dikkat çekmemek için kuytu köşelerden yürüyorduk.Elif endişeli bir şekilde tahminlerde bulunuyordu.
''Kesin Saçaklı'nın benim olduğunu anladı ve tüm okula yayacak.''
Kafamı hayır anlamında salladım ama aslında gayet mantıklıydı.
''Baksana okulda bile yok galiba belki de unutmuştur.''dedim ama dediğim anda koridorun başında Kerem ve Araf belirdi.
Elif beni kolumdan tuttuğu gibi geriye çevirdi ve koşar adım ters yöne ilerlemeye başladık.
Onlardan kaçmak için kantine girdik ve köşedeki masaya oturduk.Melis sakinleşmem için kahve getirmişti.Çok gergindim ve bu yüzen masada sessizce oturuyorduk.Çevredeki kızların ciyaklama tarzı sesler çıkartmasıyla kafamı kantinin kapısına doğru çevirdim.Araf ve Kerem kantine giriyorlardı hatta masamıza doğru geliyorlardı.
Kerem sandalyeyi çekip masaya oturduğunda Melis'i dürttüm ve aynı anda sandalyelerden kalktık.Araf da şuan masaya oturmuştu ve olanları sırıtarak izliyordu.Kerem oldukça gerçek bir şekilde gülümsedi ve ''Otursanıza neden kalktınız ?''dedi.
Cevap vermedim ve mal gibi Melis'e bakmaya başladım.Melis de şuan bana bakıyordu.Araf , Melis'i bileğinden tuttu ve ''Hadi ama sizinle takılmaya geldik , otursanıza.''dediğinde Melis çaresizce sandalyeye oturdu ve onu tek bırakmamak için ben de oturdum.
Sahiden bizimle takılmaya mı gelmişlerdi yani ?
Konuşmadan oturuyorduk ve Keremlerin masamızda oturduklarını gören arkadaşları sorgulamadan masamıza birer sandalye çekiyorlardı.Kızarmaya başlamıştım çünkü daha önce böyle bir ortama girmediğimiz için geriliyordum.
Birkaç dakika sonra bunaldığını yüzünden anladığım Melis ayaklandı ve beni de dürttü.
''Ee biz kalkalım o zaman .''dediğinde Araf ve Kerem'de ayaklandılar.Araf masadakilere ''Siz masada kalmaya devam edin biz biraz kızlarla zaman geçireceğiz .''dediğinde iyice paniklemiştim ve onları beklemeden bahçeye ilerlemeye başladım.
Böyle davranmalarının mantıklı bir açıklaması yoktu.Bizi zaten önceden fark etmemişlerdi , fark ettikleri zaman Kerem'in üzerine kaynar kahveyi dökmüştüm ve Kerem bana sinirlenmişti.Şimdi ise peşimizde dolanıyorlardı ve bu çok tuhaftı.Kerem'in tanımadığı bir kıza karşı sinirleri hemen yatışabilir miydi ? Belki de Melis'in dediği gibi unutmuşlardı.
Kerem'in elini belimde hissetmemle düşüncelerimden sıyrıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saçaklı
Teen FictionBir defter , monoton giden tüm hayatımızı değiştirebilirdi. Hayır öyle kötü sayılabilecek kızlardan değildik ve okulun kötü çocukları bize aşık falanda değildi. Aslına bakarsanız takıntılı insanların teki bile sayılabiliriz.Belayı biz bulmuyoruz.Bel...