Achter de Spiegel (Boek 1)

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1

Ik zat op de bank toen ik de voordeur open hoorde gaan. Ik keek op toen mijn nichtje Lottie binnen kwam lopen. Glimlachend begroette ze me.

'Hey, hoe was het op school?' vroeg ik terwijl ik klopte op de bank als uitnodiging om naast me te komen zitten. Ze plofte naast me neer en zette haar tas op de grond.

'Leuk!' Ze begon te rattelen hoe leuk het wel niet op de middelbare school was. De zomervakantie was net afgelopen en ze was voor het eerst naar de middelbare gegaan.

'En zijn er leuke jongens?' Vroeg ik met een scheve glimlach. Zoals mijn oma altijd al zei; 'Die rare glimlach kan Joy alleen maar! Wat bent je toch een rare cupcake.' Mijn oma, tja zonder haar waren ik en Lottie niets geweest. We waren misschien wel nichtjes maar onze beiden ouders zijn overleden. (Lang verhaal.) Zo werden we opgevoed als zusjes door onze oma. Helaas is onze oma ongeveer ander half jaar overleden. Sindsdien zijn Lottie en ik alleen in dit grote huis.

Ze grinnikte. 'Nah, nou misschien eentje dan. Zo'n jongen met van dat Justin Bieber haar.' Ik zuchte glimlachend. Sinds kort was ze hopeloos verliefd op die menselijke Justin Bieber. Haar beste vriendin was met de zomer naar Aarde geweest en was dol enthousiast terug gekomen over die "Justin Bieber" die daar wereld beroemd schijnt te zijn.

'Wat heb jij met die Justin?' zei ik lachend. Ze trok een wenkbrauw op. Pretlichtjes waren te vinden in haar ogen.

'Well, wat heb jij met Moon?' Oke, daar kwam haar wraak.

'Ja, ja. Jij je zin.' Ze lachte breed alsof ze net de loterij had gewonnen. Ik keek haar zuur aan. Waardoor ze heel hard moest lachen. Dus, blijkbaar is mijn gezicht lachwekend.

Die zelfde avond liep ik naar buiten richting de supermarkt. Net toen ik een karretje had gepakt voelde ik twee handen op mijn schouders.

'Boe!' Ik schok me dood en gaf de gene die mij durfde te laten schrikken een harde stomp waarmee ik een deur dat kunnen in slaan. Ashton, geen meter verschuift, stond daar te grinikken.

'Jezus, Ash. Ik schrok me dood!'

'Ja, dat merkte ik.' Ashton gaf me een knipoog. Ik gaf hem een knuffel en samen liepen we de supermarkt in.

Voor ik verder ga vertellen moet ik je nog wat leren. Misschien had je het al gemerkt, misschien niet. Maar wij zijn geen mensen. Ashton niet, Lottie niet, ik niet en eigenlijk niemand in deze stad. Behalve 1 persoon. De voorspeller die een paar staten verder op woonde. Hij was half-bloed. Ook wel iemand die half vampier, half tovernaar was. Nou nu weet je ook wat we zijn. Vampiers. Echt veel bijzonders is het niet hoor. Het enigste verschil met jou, mens. Is dat wij sneller zijn en sterker. Ja, en ik vind bloed ook wel lekker, maar ik leef net zo goed op "normaal" eten. Die onzin dat we zouden verbranden in de zon is echt raar. Geen idee waar die roddel vandaan komt.

Ik zat weer eens onderste boven aan ee muur tv te kijken. Geloof me dat is echt leuk! Moet je ook eens proberen! Ooit probeerde Lottie me na te doen, maar haar voeten geleden er af waar door ze op de grond viel. Het zag er echt heel grappig uit. Gelukkig had ze geen pijn! Ik wijk weer af van het onderwerp he.. Ik zat, stond, hing tv te kijken tot dat het nieuws kwam. Het ging de laatste tijd niet heel goed met Lybro. Je merkte het overal. De gene die alles veroorzaakte was simpel gezegt de koningin. Sinds ze aan de macht kwam, leek alles mis te gaan. Ik hoorde ook dat als ze boos was voor de lol een van haar butlers vermoordde. Of het waar is, geen idee. Maar ik weet wel dat ik geen butler wil worden..