Durgun denizde bir fırtına çıkarıyorum bazen
hayat teknesinde aciz bir yolcu olduğumu unutmuşçasına,
boğuşuyorum, kendimle ve yine kendimle
doğa acımasız, yol uzun, fener de yok, yol gösterende;
Yine umutsuzluk kaplıyor gökyüzünü, bulut değil bu,
sanki insanlığın tüm hüzünleri içime sığmış gibi;
ardından güneş açmış ruhumun derinliklerinde
sonra yine bir bulut kaplıyor aydınlığı, aşk bu,
Ardından sıyrılıyorum, karanlığı yırtarcasına,
sol yanım kanıyor, sanki yırtılan oymuşçasına,
asılıyorum var gücümle küreğe
liman yok, fırtına çok, deniz dalgalı, gücüm yok
Deniz kadar dalgalıyken ruhumun halleri
ve gelgitler kaplamışken ruhumun her yerini,
nereye sığınır, umudu sığdıramadığım bu çapsız beden
hayat zor, çare de yok, halimde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şairlerden Seçmeler
PoetryKim o, deme boşuna... Benim, ben. Öyle bir ben ki gelen kapına; Baştan başa sen... Lütfen Vote Ve Yorumlarınızı Eksik Etmeyiniz... Tüm şiir sevenleri bekleriz...
