Afili Aşkım/Ayker

Tanışma ❤

Ayşe 'den ;

Gonca ile birlikte işe gidiyorduk . Tekstilde çalışıyorduk ikimizde . Parasızlıktan yakınmıyordum ama neden bizde diğer zenginlerden değildik ki ? Doğrusunu söylemek gerekirse ben de isterdim onlar gibi olmayı. Ama ne yazık ki hayat herkese adil davranmamıştı. Neyse buna da şükürdü .

Ailemle birlikte yaşıyordum. İki abim vardı bana hayatı daha da zorlaştıran , bir yengem , annem ve yeğenim buse ile iki katlı bir evde yaşıyorduk. Gonca benim gibi değildi , o tek yaşıyordu . Ailesi uzun zaman önce vefat etmişti bana anlattığı kadarıyla .

Bu tekstilde işe başlayalı 1 hafta oluyordu. Gonca beni işe aldırmıştı . Bu yüzden ona ne kadar teşekkür etsem azdı. Aslında bir kahve dükkanımız var abilerim işletiyor. Çalışmama gerek yok ama ben boş durmayı pek sevmiyorum . Lise hayatımdan sonra Hacettepe Üniversitesini kazanmıştım. Ama abilerim göndermediler . Ben de sustum her zamanki Ayşe gibi . Hakkımda bütün kararları onlar verirdi . Bana da uymak düşerdi. Beni göndermeyince ben de boş durmadım ve birkaç işte çalıştım. Son çalıştığım yer bi mağazaydı ama eve çok uzak kalıyordu. Abilerim geç kaldığımda merak ettikleri için ordan çıkıp başka bir iş bulmamı istediler . Sağ olsun Gonca sayesinde de buldum .Ben bunları düşünürken Gonca beni dürttü .

"Kız Ayşe bak ne dicem . Bugün modamunun kuruluşunun 5 . Yılı ve bu akşam bi kutlama yapılacak , parti gibi bir şey yani . Bütün çalışanlar davetli hatta biz bile . Ne diyorsun gidelim mi birlikte akşam? "

Dedi gülerek.

"Gonca sence buna abilerim izin verir mi ? Hem de parti diyosun unut sen onu . Ya da unutma sen tek başına git arkadaşım. Beni çağırma boşuna "

Dediğimde yüzü düştü.

"Yaa Ayşe ya ben seninle birlikte gitmek istiyorum . Ne var bi kere dışarı çıksak birlikte bi partiye gitsek hem de şirketin partisi yabancı yok ki . Söyleme abilerine bir şey uydur gel nolurr . "

"Gonca çıldırdın heralde nasıl geleyim kızım ne uydurayım ? Saçmalamaya başladın iyice . Ben gelemem sen gidersin tek , daha da zorlama "

Iyice düşen yüzüyle bana baktı ama bir şey demedi .

Kısa süre sonra tekstile vardık. Ve ikimizde işimizin başına geçtik. Saatler sonra akşam olduğunda yorulduğumu iyice hissediyordum .

Gonca ile iş yerinden çıktık. İkimizde konuşmadan yürüdük yollarımız ayrılırken birbirimizi öptük ve görüşürüz diyip ayrıldık.

Eve yürürken azılı takipçim Sabri önümü kesti .

" Ayşe , napıyosun Ayşe nasılsın ? "

"İyii Sabri iyi sen nasılsın? "

"Seni gördüm daha iyi oldum Ayşe'm "

Çocuk gibi sevinçliydi .

Kaşlarımı çatarak konuştum.

"Ne Ayşemi Sabri ya saçma sapan konuşma. Ben senin Ayşe'n falan değilim. Bak bidaha söyleme böyle şeyler , bi duyan olcak yanlış anlayacak . Abimler duymasın sakın. "

"Ayşe ben seni çok seviyorum ya herkes duysun istiyorum abinlerden de korkmana gerek yok ben seni korurum . Sen yeter ki beni sev "

Dedi ve birden bana sarıldı. Olayı idrak etmemle hemen kendimi geri çektim.

"Napıyosun sen Sabri delirdin mi ? Bunu sakın bir daha yapma . Ya biri gördüyse ya abimgil duyarsa seni de beni de gebertirler . Ben üzgünüm Sabri ama seni sevmiyorum, sevemiyorum artık kendine başkasını bul ve lütfen peşimi bırak "