NAZARENE

TRES

NOT YET EDITED!

YOU MAY ENCOUNTER ERRORS AND MIS SPELLING

PLSSS. BARE WITH ME AND MY STORY

THIS UPDATE IS FOR YOU GURLWannaReadMyStory thanks sa walang sawang support sa akin at sa story ko  

~~~~~~~~~~~~~~

Isang Malaki at matayog na gate ang bumungad sa kaniya pagka baba niya sa tricycle na sinakyan. 

Hindi kita ang loob nito ngunit nakaka tiyak siyang maganda at Malaki rin ang kabahayan na nasa loob niyo.

Ang alam niya kasi ay samasama ang pamilya kaya't nakakatiyak siyang maraming kabahayan ang nakapaloob sa matayog na pader sa labas.

Halos kalahating araw ang kaniyang ginugol marating lamang ang address na nakalagay sa lumang ID ng kaniyang ina.

Wala mang katiyakan na dito niya matatagpuan ang pamilya ng kaniyang ina ay wala siyang paki alam. Kailangan niyang magbaka sakali upang makahanap ng lunas para sa kaniyang mama.

Ilang minuto pa siyang naka tayo sa harap ng malaking gate na iyon

Nang isang nakakabinging busina ang nagpatigil sa kaniyang pagoobserba.mula ito sa magarang kulay itim na sasakyan na nasa kaniyang likuran.

Mula duon ay lumabas ang isang lalaki na may magarang kasootan. Hindi pa ito katandaan ngunit sa tingin niyay mas matanda ito sa ina.

"Miss? Maaari bang magtanong kung ano ang ginagawa mo diyan?" mayroong itong malaking boses na nagbigay kilabot sa kaniyang Sistema. Hinid niya alam ngunit kinakabahan siya sa tono ng pananalita nito.

"ahh! M-m-maaari po bang magtanong kung ditto po nakatira ang pamilya Marasigan?" hindi niya mapigilan ang mautal habang nakatingin ditto. Wari niya'y may pagka bayolente ito at isang maling sagot lamang niya ay mapapahak at makulong siya. Sa palagay ko ay nasa gobyrno ito nagta trabaho base narin sa kung paano ito manumit at sa malakas na aura na mula rito.

Ayaw pa niyang makulong , kailangan pa niyang mahanap ang pamilya ng ina para humingi ng tulong sa kahit anong paraan.

"Yes miss? Anong kailangan mo ?"

Parang isang malaking tinik ang nabunot sa kaniyang dibdib sa sagot nito , may mahihingan na siya ng tulong upang mapa operahan ang ina.

"ako po si Nazarene Meranda, anak po ako ni Nanina Marasigan nais kop o sanang kayong makausap."

Mas lalo pa siyang kinabahan ng makitang dumilim ang mukha ng kausap. Tila bay gusto nitong bumalik sa sasakyan at siya ayb sagsaan.

"Sa loob na lang tayo magusap ija"

*****

Labis na pagka mangha ang kaniyang tanging reaksiyon ng makapasok siya sa loob ng mataas na poste na iyon. Ang mararangyang bahay na kaniyang iniimagine kanina lamang ay napalitan ng mas grabeng reaksiyon.

Sa wari niya ay nasa limang malalaking bahay ang nakatayo sa lugar na iyon. Ang mga bahay na iyon ay binubuo ng humigit kumulang na tatlo hangang apat na palpag na sa tingin niyay mayroong sukat na kalahateng ektarya sa lawak.

Masasabing masyado siyang delusional sa kaniyang pag iistema ngunit ganun talga kalaki.

Hindi niya alam na ganito kayaman ang pamilyang tinalikuran ng ina, ganito karangya ang halaga ng kaniyang sakim na ama.

Gusto niyang kwestyunin ang kaniyang ian ngunit alam niyang isa lang ang isasagot nito "Love is blind anak"

Ito lang naman ang lagging dahilan nito sa kaniyang mga tanong.

Nawala siya sa kaniyang malalim na pagiisip ng isang maliit na bola ang tumama sa kaniyang paa.

Hindi ito masyadong malakas ngunit ramdam niya ang kaunting kirot na dulot nito.

Mula ang bula sa dalawang bata na sa tingin niya ay mga nasa apat na taong o higit pa. pareho ang kanilang suot na damit kaya sa tingin niya ay kambal ito. Magkasing tangkad din ang dalawang maputing bata. Ang ku-cute ng mga batang ito.

Lalapitan n asana niya ang mga ito ng isang tinig ang nagpatigil sa kaniya.

"Sino ka? At paano ka nakapasok ditto?" ani ng tinig mula sa kaniyang likuran

Nais man niyang humarap ditto ay tila magiging upos na ng sigarilyo ang kaniyang mga tuhod dahil sa pagkabigla.

Hindi pa niya ito nasasagot ng dumating na ang lalaking nakausap niya kanina.

"anong ginagawa mo sa labas mama?"

Sa mga puntong iyon ay napaharap na siya sa matanda. Halata na ang katandaan dito marahil dahil sa mga nakalipas na panahon ngunit kababakasan parin ng kagandahang tiyak niya ay katulad ng sa kaniyang ina.

Ito marahil ang kaniyang lola base narin sa pagkakapareho ng dalawa. Nais man niyang lumapit dito at hagkan ang lola ay hindi niya magawa.

Siguro kung siya ay close ditto ay kanina pa niya ginawa ngunit hindi naman kaya't wag na lamang.

"tara na sa loob mama, masyado ng mahamog ditto sa labas baka kung mapaano pa kayo" ani ng lalaking kausap niya kanina.

"Sino siya Nelson anak?" hindi papaawat na ani ng matanda. Kahit na may katandaan ito ay makikitaan parin ito ng autoridad na marahil nama ng kaniyang anak.

"sa loob na natin yan pag usapan mama." Ganting ani nito sa inahabang ginagayak ito papasok.

Ito pala ang kaniyang tiyo Nelson ang sumunod sa kaniyang ina. Bunso ang kaniyang ina sa apat na magkakapatid.

**********

Higit kumulang isang oras na silang nakaupo sa sala ng tahanang iyon ngunit kahit isa ay walang nagsasalita.

Batid niyang nag hihintay lamang ang mga ito sa kung anong kilos na kaniyang gagawin, feeling niya ay isa siyang maliit na daga na na trap sa gitna ng grupo ng mga pusa. Tila wala siyang kawala.

Naka yuko't naka halukipip lamang siya sapagkat hindi niya alam ang sasabihin. Nakalim utan na niya ang kaniyang sinabi sa kaniyang sarili na kakainin ang kaniyang pride.

Ngunit parang hindi niya kaya sa mga oras na iyon.

Parang mawawalan na siya ng ulirat kung wala paring mag sasalita dahil mas lalo siyang kinakabahan sa katahimikan sa lugar na iyon.

Sa tingin niya ay kumpleto ang pamilya ng ina mula sa mga kapatid at ina ngunit wala ang kanilang ama.

"Bakit ka napadpad dito?" nalipat ang kaniyang atensyon sa kaniyang tiyo Nemiah na nagsalita.

Nais man niyang sumagot ngunit parang hindi niya mahanap ang kaniyang boses para saguti ang tanong nito. Tanging pagtingin lamang ang kaniyang nagawa.

"tinatanong kita ija, Anong ginagawa mo?" medyo may katigasang tanong nito siguro'y akala nito ay hindi niya narinig ang tanong nito.

"N-n-n-" hindi niya pa natapos ang kaniyang sagot ng ibagsak ng kaniyang tito Nathan ang kamay sa lamesa na nasa harapan nito.

Lalong nagsipag takbuhan ang mga kabayo sa kaniyang dibdib sa kaba. Feeling niya ay nasa hukuman siya at ialang sandal nalang ay hahatulan na siya ng kamatayan.

Hindi na niya napigilan umiyak sa harap ng mga ito dahil sa takot. Parang gusto nalang niyang bumalik sa piling ng ina dahil ano mang oras ay mamatay na siya dahhil sa kaba.

"WAG MO AKONG IYAKAN! ANO ANG GINAGAWA NANG ISANG HAMPAS LUPA NA GAYA MO RITO! HINDI PA BA SAPAT ANG GINAWA NYO SA PAMILYANG ITO!!"

Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin nito, nais niyang sumagot ngunit nip ag hinga yata ay hindi narin magawa.

Ilang sandal pa ay kadiliman na ang lumamon sa kaniya.