EVLENCEĞİM ADAM

Bölüm 1

Genç kız bir sesle irkildi. Güzel rüyasından uyanmak için kendini zorluyordu. Aslında geç kalkan veya uykuyu seven bir kişiliği olmamasına rağmen şimdi gözlerini açmakta zorlanıyordu. Fakat okula gitmesi gerektiği için zoraki de olsa gözlerini açtı. Saate baktığıyla kalkıp üstünü giyinmesi bir oldu.

Ayaküstü bir kahvaltı yapıp koşarak evden çıktı. Normalde çoktan hazırlanmıştı ama şimdi anlayamadığı bir yorgunluk vardı üstünde. Annesine söyleniyordu kendi kendine :

"annemde kaldırmamış ya. Geç kaldım işte."

Derken yan taraftaki evde ki hareketliliği gördü. bu yeni taşınan komşuları olmalıydı. Ne kadar geç kalsa da selam vermezse gerçekten hiç hoş görünmezdi.

"günaydın teyze. Hoş geldiniz mahalleye."

Dedi kocaman gülümsemesiyle.

Kadın yaptığı işi bırakıp genç kıza baktı. Bu arada kız kendi kendine kızıyordu. Yeni tanıştığı komşusuyla saçı başı dağınık ve yorgun bir halde tanışmıştı ama kadın hiç de rahatsız olmuş gibi görünmüyordu.

Bildiği kadarıyla buraya Almanya'dan yeni taşınmışlardı. Evin yapımı tam bir yıl sürmüştü ama çok güzel bir ev olmuştu. Ve kızın bildiğine göre 2 çocukları vardı biri Çağrıyla yaşıt diğeri ise bir yaş küçüktü. Düşüncelerinden kadının sesiyle sıyrıldı kız.

"günaydın kızım,Hoş bulduk."

dedi gülümseyerek. Çok cana yakın birine benziyordu. Genç kız:

"bu arada ben şu evde oturuyorum teyze adım Çağrı."

Eliyle evlerini işaret ederek. Kadın kızın işaret ettiği yöne gözlerini kısarak baktı ve gülümseyerek başını salladı.

"tamam kızım. Benim adım da Fatma."

derken kapıdan kızın yaşlarında biri çıktı. Çıkan çocuk ortalama Çağrıyla yaşıt görünüyordu. Çocuk bir annesine bir Çağrı'ya bakıyordu. aynı şaşkınlığı genç kızda yaşıyordu.Çocuğun sarıya dönük kahverengi saçları yeşil gözleri ve beyaz teni Çağrı'yı çok etkilemişti. Çocuğun şaşkın hali bile onu büyülemişti. Ve genç kız böyle düşüncelerin yanlış olduğunu bildiği için hemen kızardı. Fatma Teyze'nin sesiyle kendine gelmeye çalıştı.

"Çağrı kızım iyi misin?" diye sorduğunda kız kocaman gülümsemesini tekrar yüzüne yerleştirerek :

"İyiyim Fatma Teyze teşekkür ederim ama artık gitmem gerekiyor. Baya geç kaldım"

dedi ve cevap beklemeden koşarak uzaklaşmaya başladı tam köşeyi dönüyordu ki bazı sesler işitti bu annesinin sesiydi ve arkasına döndüğü zaman kendisine seslendiğini anladı. Elinde ki dosyayı fark edince kendi kendine söylendi. Günlerdir o ödev için uğraşıyordu ancak dün bitirebilmişti ve bugüne gitmesi gerekiyordu. Ama servis birazdan geleceği için Çağrı eve geri dönemedi. Tam o sırada Fatma teyzenin sesini duydu :

"dur Çağrı. senin gelmene gerek yok. Erdem getirir." Diye bağırdı kadın.
Çağrı "Erdem mi ? oğlanın ismi Erdem miymiş?" diye düşünüyordu. Ama sonra Erdem'in kendisine doğru koştuğunu fark etti.

Erdem elindeki dosyayı genç kıza uzattı soluk soluğa. Kız içtenlikle gülümsedi işte tam o sıra kız çocuğa aşık olmuştu çünkü çocuğun gülüşü onu büyülemişti. Bembeyaz dişleriyle kocaman gülümsüyordu kıza. Ama gülüşünde bir gariplik vardı.

" annemle iyi anlaşmış olabilirsin ama bir daha beni böyle koşturmazsın umarım Çağrı. Çağrıydı değil mi?"

Kız bir şey diyemiyordu. O kadar çok utanmıştı ki ne diyeceğini bilmiyordu, gerçi kekelemekten konuşamayacaktı bile çocukla. Çocuğa o kadar sinir olmuştu ki biraz önceki hoşlanma yerini nefrete aldı. Doğru! Çocuğa aşık değil sinir olmuştu. Bu çocuktan uzak durması gerekiyordu. Hiçbir şey demeden çocuğa arkasını döndü ve servise doğru hızlı hızlı yürümeye başladı. Çocuk arkadan Çağrı'ya seslenince kız yavaşladı daha net duyabilmek için