okyanusta bulut

Bölüm 2

Ablamdan
Dilara Karakaş 

Yeni hayat yeni insalar buradaydı. Her şey güzel olacaktı, o da olmak zorundaydı. Sabah güneş doğmadan uyandım işlerimi halledip aşağı indim. Ben tüm hayatımı, hayallerimi kardeşine adamış bir ablayım ve onun için her şeyi yapmaya hazırdım.
Kahvaltıyı hazırlayıp yukarı seslendim

-Anca uyuyorsun, hep uyuyorsun uyan artık, dedim.

Sersem adımlarla aşağı indi
-Günaydın gözümün nuru,
-Sana da günaydın gen israfı dedim.
Kahvaltı bitti ben işe o okuluna yok aldı.

Hep zekiydi, başından beri iyi yerlere geleceğini biliyordum, sadce bu kadar erken olacağını tahmin etmemiştim kedisi kimseye haber vermeden girdiği kolej sınavında birinci olmuştu. Bize konuyu açtığında "  Gidemeyeceğimi zaten biliyorum, çünkü yurt yok " demişti ama ben onunda çaresini bulup ona harika olamasa da ikimizinde kalabileceği bir ev bulup babamın zor izniyle buraya getirmiştim, o mutluysa mutluyum.

Deniz Karaka'tan.
Çok heycenlı falan değildim. Çünkü bilmediğim ortamlar ya da insanlar beni heyecana düşürmüyor beni heyecana düşüren tek şey kulaklığı kulağıma taktığım zaman gelen hayal gücüydü. Müdürün odasını buldum içeri gidip fazladan bir çok şey öğrendikten sonra şimdi tekrar koridordayım. Sınıfıma yaklaşıyorum, derin Bi nefes aldım şimdi, biraz gerginim açıkçası yavaşça herkes Van baktığı halde dikat çekmemeye çalışarak boş yer arıyorum . Oldukça garip şapkalı bir çocuğun arkasındaki sıradan çantasını almasıyla oranın boş olduğunu anladım. Oraya oturdun. Belime inen siyah saçlarımı geriye atıp, güzel okulumdaki ilk derse hazılardım. Ders felsefeydi hoca,

-merhaba sanıyorum ki yensin, hadi bize kendini tanıt
dedi. Çok tatlıydı, çokça da samimi.

-merhaba ben Deniz, Karakaş Aydınlıyım burda burs kazandığımçin artık ablamla burdayım, dedim ve hocaya gülümseyip oturdum.
Gözlerimin içine bakıp

-lider koleje hoş geldin deniz.