The Witch (COMPLETED)

Chapter Twenty-seven

Nagtabi si Kane at Magnus at may ibinatong muli sa akin na nasalo ko naman.

Katana.

I don't have a choice but to face this. It seems like, Margarette wants to see me killed by the most important person to me—Kane and Magnus.

In my case, all I can do is to endure the pain that they will bring to me dahil sa bawat galaw ko at bawat segundo, ang sakit na dumadaloy sa akin ay lalo pang lumalala.

I looked at Margarette na kanina pang tuwang tuwa.

Dahil wala naman na akong magagawa sa hawak ko ay binato ko iyon ng walang pag aalinlangan kay Margarette. Sayang lang at hindi dumiretso sa puso niya kundi sa bandang baba lang nun.

Nagdilim ang mukha niya at nanlilisik ang nga natang tumingin sa akin.

“Kill Rein! Fucking kill her now!” agad nang sumugod sa‘kin ang dalawa.

Pero bigla ring nawala si Magnus.

Parang bigla na lang namanhid ang buo kong katawan.

Mula pa sa lasong nanggaling sa latigo na napakasakit at parang nilalapnos ang balat ko, ang pinainom sa akin na lalong nagpapalala sa sitwasyon ko dahil parang naghahalo halo ang mga kalamnan ko sa loob, ang tama ko sa tagiliran, sa kamay at ang ulo kong tumama sa pader na lalong nagpapadagdag sa hilo ko para lalo pang magdilim at magpaikot ang paningin ko. hanggang sa espadang nakatagos ngayon sa likod ko galing kay Magnus. Kaya siya biglang nawala para sa likod ako saksakin. Pero hindi iyon ang ininda ko.

“Kane...” ang espada niya ay nakabaon at talagang nakatagos hanggang sa likod ko— sa puso mismo nakatapat.

Wala na akong naramdaman, manhid na talaga ang katawan ko. Pero nagawa ko pa rin maglabas ng patak ng luha.

Kahit masakit ay nagawa ko pa ring lingunin si Margarette na patawa tawa lang.

“Do it, Leandro!” bakas naman ang gulat sa mukha ni Leandro.

“Ha? Pero mamamatay silang lahat, akala ko ba kailangan mo pa sila?” sinamaan siya ng tingin ni Margarette pero agad ring ngumising humarap sa akin.

“Mas magandang sabay sabay na sila mamatay. Do it now, Leandro. Gusto kong masaksihan mismo nila, lalo na ni Kane at Magnus ang pagpatay mismo sa Prinsesa nila.” binigyan ko ito ng nagtatakhang tingin.

“Wh—at do you mean?” hindi pa rin umaalis ang dalawa.

“Oh—I injected some substances to their body. Para maunder control ko sila. And guess what, sa oras na ma turn down ko ang bagay na yon, babalik nga sila sa mga sarili nila but unfortunately... kaunting oras na lang ang natitira sa kanila para masilayan pa ang mundo.” tuluyan na akong nabingi.

“No...No! No! Kahit ako na lang!” please...

“Do it, Leandro! Ang kupad kupad mo kahit kailan!” napatingin ako kay Leandro na umiwas ng tingin sa‘kin.

May pinindot ito sa hawak niyang device. Dahan dahan naman akong napatingin sa lalaking nasa harapan ko.

Bumabalik ang natural na kulay silver nitong mata. At nang masilayan niya ako ay doon na lalong tumulo ang mga luha ko.

“R—Rein?” gulat nitong tanong sa akin.

“At...e?” pinigilan ko ang humagulgol at pilit na ngumiti.

“Get out—of h-here...” napatigil ako nang mapaubo ako. Kita ko ang dugong lumabas doon.

“Rein? S-sorry...Rein..” nasaktan ako nang makitang umiiyak si Kane. Parehas na nilang binitawan ang mga patalim na nakabaon sa katawan ko at humarap sa akin. Si Magnus na tulala sa kalagayan ko.