Chapter 6:

1 0 0
                                    

Habang nakaupo siya sa tabi ko at nagda-drive yung driver niya, ako naman, nag-ffb lang, twitter, instagram. Nagpost ako sa twitter, instagram at fb,

‘IF  YOU LOVE ME, SO WHERE ARE YOU WHEN I FUCKING NEED YOU? OH! I FORGOT, I ONLY EXIST WHEN YOU NEED ME. SORRY! DON’T YOU WORRY, I WILL ALWAYS REMEMBER THAT!’

Pagkatapos kong mag-post, inilagay ko muna ang phone ko sa pocket ng coat para magpahinga. Napatinigin ako sa bintana na transparent nang mapansin kong gabi na pala. Binuksan ko ang bintana at pinakiramdaman ang hangin at magsisimula na sana akong magsenti nang maalala kong hindi lang pala ako ang nasa kotse. Napatingin ako kay Jeydon na katabi ko na nakatingin sakin. “What??”, tanong ko ng may pagtataka.

“it looks like you will just suddenly cry.”,he said smirking.

“Duh??!! Are you serious?? ME? WILL CRY? Tss! Tell to your driver be fast at driving, it’s already late in the evening.”, I said annoyed.

“Are you in a hurry?”

“What do you think?”, sabi ko sa kanya sabay irap.

“Just stay calm there. Just rest. We’re near.”,he said smiling. Iniiwas ko na lang ang tingin ko sa kanya kasi, yung puso ko tumatalbog. Baka ma-heart attack ako nyan. Suddenly, my phone vibrate. Actually, kanina pa ‘to nagba-vibrate eh. Hindi ko lang pinapansin. I get it from my pocket then, look at the screen. Oh! It’s notifications on my facebook. I click on the notifications and I’m shock, like-share-comment on my recently post. I click the first.

‘IF LOVE ME, SO WHERE ARE YOU WHEN I FUCKING NEED YOU? OH! I FORGOT, I ONLY EXIST WHEN YOU NEED ME. SORRY! DON’T YOU WORRY, I WILL ALWAYS REMEMBER THAT!’

‘314 comments

759 likes

465 shares’

Ganito na pala ako kasikat. Harharhar! I’m so proud of myself. Tapos ito namang katabi ko, kanina pa pala tingin ng tingin. “What?”, I asked.

“You’re smiling like crazy.”, he replied slightly laughing.

“Then, what do you care? It’s out of your business.” Then, I look again at my phone to read the comments.

“Is this all about your post?” Napatingin ako sa kaniya. Nabasa niya rin pala. “I’m one of your likers and… f-fans.” Nashock ako dun ah. Fans? Fan ko sya? Oh my God! Bumibilis lalo ang tibok ng puso ko. “Look at my comment.” Comment? Nagcomment sya?

“Comment? You commented on my post?”

“Yes, I’m the first one who commented.”,he said while smiling. I quickly find his comment and when I saw it, my lips suddenly form a smile.

‘DON’T LOSE HOPE MY BABY. I’M ALWAYS HERE FOR YOU. JUST CALL ME WHEN YOU NEED ME. I’LL BE THERE. I’M HERE WHENEVER YOU NEED ME AND WHEN YOU’RE FEELING DOWN. I LOVE YOU BABY<3. ;) ’

I look at him with ‘what-the-face’. “What are you saying? Baby? I’m not your baby.”

He look at me. His face is so calm and innocent. “Even for you, you’re not my baby, for me, you’re my only baby.” He then smile. What the? Yung puso ko, baka tumagos na sa ribs ko sa sobrang kabog.

Natameme ako. Hindi ko alam ang sasabihin. Yung kaninang naiinis na mukha ko, ngayon, shock face na. “Th-thank You.” Then, I smile. Hinawakan nya ang kamay ko na mas nagpabilis ng tibok ng puso ko.

“I’m always here when you need me.” Ano ba? Wag kang ganan? Pag ako, na-heart attack, patay ka. Wala na kong masabi, kaya ngumiti na lang ako kahit shocked pa rin sa mga nangyayari.

Minutes pass, hindi pa rin nya inaalis ang hawak nya sa kamay ko hanggang sa makarating na kami sa somewhere. Tumigil ang sasakyan at bumaba na kami. Aba! Walanjo! Ano? Mawawala ba ang kamay ko? Ayaw bitawan eh.

Nung naglalakad na kami, I try to pull my hand from him but, mas hinigpitan pa nya ang hawak at our hands locked intercourse. Dahil sa sobrang bugso ng damdamin, binasag ko na katahimikan na bumabalot sa amin habang kami’y naglalakad. “Where are we going?”, tanong ko. Hindi naman nya ako sinagot kaya tinitigan ko lang sya habang naglalakad kami. Maya-maya, nag-pause sya sa paglalakad at tumingin sa akin. Nagtama ang aming mga mata kaya, iniiwas ko agad yung tingin ko sa kanya. HE SO DAMN SERIOUS!

“Somewhere peaceful and calm place.” Yan na naman, natameme na naman ako. Ang serious na kasi eh. Naglakad na lang ulit sya at sumunod na lang ako kasi hawak nya pa rin ang kamay ko.

Maya-maya, habang nakayuko akong naglalakad, naramdaman ko na mas lumalamig na at I can hear something that sounds plashing of water kaya, tumingin ako sa harapan ko. Nag-pause ako sa paglalakad. ANG GANDA! ANG LAMIG! ANG LIWANAG NG BUWAN! May isang napakagandang dagat ngayon sa aking harapan kaya mabilis kong niyakag si Jeydon para sumama sa akin sa dagat. “Tara!” Tiningnan nya lang ako. “Bilis na!”

“Later, I had something to tell you.” He’s face is serious pa rin so, pumayag na lang ako na ‘wag munang pumuntang dagat. Naupo kami sa upuan na malapit sa dagat at sa pagkakataong ito, hindi na nya hawak ang kamay ko. Siguro nagsawa na.

He holds my hands and it makes my heart skip at beat. Ano ba ‘tong nararamdaman ko. Diba si Ash lang!? Ano? Lumalandi na naman? “Bum, there’s a girl that I love so much.” Ako ba ang tinutukoy nya? Mas bumubilis na ang tibok ng puso ko. Sasabog na ata. Oh my! Hindi pa ako handa. “I love her more than she knows. But I don’t know how I will confess my feeling to her.”

Kinikiligna ako. Konti na lang, sasabog na ako. Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya,  “ Ammm.  Magconfess ka sa kanya through date.”

“Yah! That’s a good idea. But……” Tumingin siya sa akin na parang guguho na ang mundo. “…. I can’t.” ,nahihiya niyang sagot.  Nasobrahan ata sa pagkatorpe pagdating sa akin itong bago kong crush eh.

“You can! Pero sino ba yang girl na yan ha?”

“Siya si------” Suddenly, *ring-ring-ring-ring* “Someone’s calling you. Answer it.”

“I know it, Jeydon. I can hear.” I get my phone and saw You’s name at the screen so, I answer the call. “Hel--”

“Where the hell are you? You’re not at your condominium unit. Can’t you see what time it is already? Are you out of of your mind going outside at 12:25 pm alone?? And you’re a---”  Sinira na nga niya ang moment ko with Jeydon, siya pang galit?

“I’m with Jeydon. Don’t worry.” I cut him off. Daming sinasabi. Napatingin ako sa phone ko and it’s already 12:25 in the midnight na nga.

“Jeydon? What are you doing with him?”,he asked shocked.

“We’re just talking something.”

“Are you sure just talking?”

“Of course! What do you think we’re doing?”

“Okay. Okay. Just go home, NOW!”

“What’s the problem with you? And how did you know that I’m not at the condo?”

“I-i—Don’t change the topic. I said go home, NOW!”

“But----”

“Let’s go. I’ll drop you home. I”ll just text where would be our date.” Jeydon cut me off. I look at him with a pleasing face. Laglag panga ang peg ko. Date? MY!

Pagkatapos makarecover, kinausap ko na si Jeydon. “Okay.”, I reply to Jeydon smiling. Then, I focus on the person on the other line. “Okay! Jeydon will drop me home.” I ended up the call. Then, I sigh. “Hmmp. Swimming is … arggghhh!” I grab Jeydon’s hand and walk toward the car with I-lost-my-lollipop-face match with don’t-talk-to-me-‘cause-I’m-annoyed-face.

Eh me Ged! Jeydon loves me. And we will have a date. Infairness, hindi na siya torpe.

When we’re on the car while the driver is driving, no one’s talking even I can see Jeydon’s looking at me. So awkward! Then suddenly, I feel my eyes closing---and everything turns black.

Dreamful Dream:Finding the Reality(book1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon