Purple(Complete)

Part_7

ခ်ယ္ရီေတြနွင္းေတြနဲ႕အျပိဳင္ေဖြးေဖြးလူပ္ေအာင္လွပတဲ႕မနက္ခင္း…ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့ကြ်န္ေတာ္…အရင္တိုင္းပါဘဲ…ေက်ာင္းေနာက္က်တာနိယာမအတိုင္း…တသုတ္သုတ္သာေလ်ွက္လာခဲ႕တဲ႕ကြ်န္ေတာ္…ကြ်န္ေတာ့ေဘးနားက
လူတစ္ေယာက္ျဖတ္သြားခ်ိန္…လူ…လူေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႔…နတ္သားေပါ့…
ကြ်န္ေတာ့ေဘးနားကကိုလူေခ်ာျဖတ္သြားခ်ိန္
ခပ္သင္းသင္းေယာက်ာ္းဆန္တဲ႕ေရေမႊးနံ႕အတူ…ခ်ယ္ရီျဖဴေတြျကားထဲလြင့္လာတဲ႕အျပံဳး…

သူကေတာ့ဘာမွမဟုတ္ပဲ…ဒီအတိုင္းေလးျပံဳးျပသြားတယ္ဆိုေပမဲ႕…ထိုေန႕ကခဏတာထိုလူေခ်ာကိုေငးျကည့္မိရင္း…သူနွလံုးသာကထိုလူကိုလူေခ်ာေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားေလရဲ႕

ပထမဆံုးအျကိမ္ေတြ႕ဆံုျခင္းပါ…¡jungkook
ငါ့နွလံုးသားေလးကတိုးတိုးေလးမင္းကိုနူတ္ဆက္ခဲ႕တယ္…Hello…မင္းျကားနိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့

ထူဆန္းလွတဲ႕စိတ္ကေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အေပၚရင္ခုန္ျခင္း…အခ်စ္မည္သည္လားလို႕အျကိမ္ျကိမ္အခါခါ…ရာေထာင္ခ်ီတဲ႕ညေတြမွာတစ္ေယာက္ထဲကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးျကည့္ဖူးတယ္…ေပေတတဲ႕ငါ့နွလံုးသားကလည္းမင္းမွခ်စ္တယ္တဲ႕ကြာ…ရီစရာမေကာင္ဘူးလား…တတ္နိုင္လ်ွင္ငါလည္းမင္းကိုေယာက်ာ္းတန္မဲ႕တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ရတဲ႕ဝဋ္ျကီးကေနကင္းလြတ္ခ်င္ပါရဲ႕…မင္ျမင္တတ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္…ညတိုင္းမင္းနားကိုတဝဲဝဲလာေနတဲ႕ငါ့စိတ္
ဝိဥာဏ္ေလးကိုမင္းဖမ္းဆုပ္ထားနိုင္ပါရဲ႕…မင္း
စိတ္ညစ္အားငယ္ေနတဲ႕အခ်ိန္…ငါ့စိတ္ကူးရဲ႕
တစ္ေနရာမွာမင္းအတြက္အားေပးစကားေတြအျမဲေျပာေနတာ…မငိးကငါနဲဲ႕မတူတဲ႕အရမ္းထူးခြ်န္ထက္ျမတ္တဲ႕ေယာက်ား္ဆိုတာငါကိုယ္တိုင္ထက္မင္းကိုငါပိုယံုတယ္..…jungkookရယ္
တစ္ေန႕ေန႕…ငါလဲျပိဳတဲ႕အခ်ိန္…ငါ့စိတ္ေတြဟိုးေအာက္ဆံုးအထိ…ဆြဲခ်ခံရတဲ႕အခ်ိန္…ငါမင္းကိုခ်စ္ေပမဲ႕စိတ္ကုန္လက္စနဲ႕မို႕ငါမင္းကိုထားခဲ႕ပါရေစေတာ့…Jungkook  ရယ္

တစ္ရိပ္ရိပ္တိုးဝင္ေနတဲ႕ေမွာင္ရီပ်ိဳးစအခ်ိန္လမ္းသြားလမ္းလာေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ
ျကည့္ရင္းသူျပံဳးမိသည္…ထိုအျပံဳ းရဲ႕အဓိပါၸယ္ကိုသူမသိ…ေပ်ာ္လို႕ျကည္ႏူးလို႕ျပံဳးတာေတာ့မဟုတ္'…နာက်ဥ္းစရာ…ရင္နာစရာေကာင္းလြန္းလို႕ေလာကျကီးကိုအရြဲ႕တိုက္တဲ႕အျပံဳသူအခု…အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္အေနနဲ႕…minimarketေလးတစ္ခုမွာအေရာင္းဝန္ထမ္းလုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္…18နွစ္ျပည္ဖ္ု႕လိုေသးတဲ႕သူ႕အတြပ္အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမရနိုင္သလိုလစာေကာင္းေကာင္းလည္းမရနိုင္ပါ…
ဒါေပမဲ႕…ရသေလာက္ေပါ့…သူ႕ေလာကျကီးကိုအထြန္႕တက္ခြင့္မွမရွိတာ