Soldiers (Ολοκληρωμένη)

κεφαλαιο 24

-Παπαευσταθιου!

Προχώρησα με το κεφάλι ψηλά και το κορμί μου τεντωμένο
Ήρθε η ώρα Βαρβάρα

Ο Μιχάλης  μου παρέδωσε το ξίφος

-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Μετά από κάμποση ώρα μέχρι να παραδωθουν όλα τα ξίφη κάναμε μια παρέλαση και κατευθύνθηκαμε μέσα στην σχολή

Έφυγα προς την μεγάλη αίθουσα που ήταν οι θάλαμοι των κοριτσιών και πήγα να μαζέψω τα πράγματα μου

Έστρωσα το κρεβάτι μου για τελευταία φορά άνοιξα την ντουλάπα μου και την άδειασα τοποθετοντας τα πάντα σε βαλίτσες καθάρισα το γραφείο μου και γενικότερα την μεριά μου

Αποχερετησα τα κορίτσια και τους είπα ότι κάποια μέρα θα ξαναβρεθούμε

Πείρα τις 2 βαλίτσες και το σακίδιο μου στα χέρια και έφυγα από τον θάλαμο

Γύρισα πίσω να κοιτάξω για τελευταία φορά τον θάλαμο μου

Τόσες αναμνήσεις...

Έξω από την πόρτα της σχολής περίμεναν οι γονείς μου με τον Μιχάλη

-Συχαριτηρια κοριτσάκι μου είπε ο μπαμπάς μ δακρυσμένος

-μπραβο ρε βλαμμένο τα καταφερες είπε ο αδελφός μου και με πειρε αγκαλια

Φορτοσαμε τις βαλίτσες στο αμάξι μας και στρυμοχτικαμε στα πίσω καθίσματα ξέχασα να σας πω ότι ο Μιχάλης θα έρχονταν λίγες μέρες πιο μετά Βόλο γτ έπρεπε να τακτοποιήσει κάτι πράγματα με την σχολή αύριο επίσης θα μάθω και που με στελνουν για δουλειά ελπίζω να μην είναι μακριά δεν μπορώ άλλο μακριά από τους δικους μου

Και κάπως έτσι ξεκίνησαμε για τον Βόλο...