Oh, sevgilim...
Neden böyle yapıyorsun? Ben sana ne yaptım? Kalbimi koşulsuzca avucuna bırakmak dışında, ne yaptım? Dört gün önce seni görebilmek için yine evinin etrafında dolanıyordum. Başardım da. Ama bunun tam tersini diledim. Evinin arka tarafındaydın. Tam oturduğun yerin önüne ateş yakmıştın. Kucağında da bej rengi eskimiş ve yer yer yırtılmış bir kutu vardı. Sonra elini kutunun içine daldırıp birkaç zarf çıkardın. İşte o zaman beynimden vurulmuşa döndüm. Bunlar benim çiçekli zarflarımdı, senin için özel seçtiklerim. Yüzündeki umursamaz ifadeyle eline aldığın zarfları tekrar kutuya attın.
Ve kutuyu da ateşin içine.
O anda birkaç adım sendeledim. Sana bağladığım umut kurdelelerim de kopmuştu artık. Hiçbir şeyim kalmamıştı. Bunları gördüğüm için gözlerimi avuçlayıp çıkarmak istedim. Daha fazla dayanamazdım. Bu yüzden koşarak ve aynı zamanda da içim çıkarcasına ağlayarak uzaklaştım oradan.
Belki de bu mektubu da ateşin kucağına yollayacaksın. Ama hâlâ biraz da olsa umudum var. Senden sadece sevgini istemiştim. Başka hiçbir şey değil.
Oh, sevgilim...
Bilmeni isterim ki seni hâlâ çok seviyorum. Yüreğime işkenceler etsen dahi her zaman çok seveceğim. Kendine iyi bak.
Seni seviyorum.
-Jeon Jungkook
