Destroyed

Φ Ω Σ

Δεν ήξερε, ούτε μπορούσε να καταλάβει, γιατί είχε αφήσει τον εαυτό της να πλησιάσει τόσο πολύ το σπίτι του εκείνη την ημέρα.

Είχε μόλις γυρίσει από το απογευματινό, σαββατιάτικο περπάτημά της. Είχε προλάβει και είχε νυχτώσει πολύ πριν φτάσει σπίτι, η μέρα όσο πάει και μικραίνει.

Μία στιγμιαία σκέψη, ή καλύτερα μια πολύ κακή ιδέα που ήρθε στο μυαλό της, την οδήγησε έξω από την μονοκατοικία του και συγκεκριμένα, ακριβώς έξω από την πόρτα του.

Το σπίτι του ήταν πολύ απλό εξωτερικά, δεν είχε ούτε κήπο, ούτε κάγκελα να το προστατεύουν ,ήταν σαν κάποιος να το είχε τοποθετήσει εκεί εντελώς τυχαία.

Είχε κάτσει ακριβώς έξω από την πόρτα ενώ το βλέμμα της έψαχνε απεγνωσμένα για το κουδούνι , είχε μια ξαφνική λαχτάρα να μάθει το επίθετό του.

Κανένα κουδούνι, ούτε κάποιο άλλο  κουμπί βρισκόταν στα τοιχώματα του σπιτιού, πράγμα το οποίο την παραξένεψε και οδήγησε την περιέργειά της στα ύψη.

Ήταν έτοιμη να παρατήσει την προσπάθεια και να γυρίσει πίσω σπίτι της ,ήταν αργά εξάλλου ,όμως ήταν γνωστό πλέον, πως το κάρμα δεν ήταν και ούτε θα είναι ποτέ με το μέρος της.

Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε από την πόρτα και σε δευτερόλεπτα, δύο γυμνασμένα χέρια τράβηξαν το σώμα της μέσα στο σπίτι, ακριβώς όπως στις ταινίες τρόμου.

Μπορούσε να νιώσει τους σφιγμους της να αυξάνονται από τον τρόμο αυτής της ξαφνικής κίνησης.

Κοίταξε πάνω περιμένοντας να δει το πρόσωπό του, όμως υπήρχε ελάχιστο φως στον διάδρομο και έτσι ,το μόνο που αντίκρισε ήταν σκοτάδι.

Ένα ήχος ακούστηκε από το ξύλινο πάτωμα και μπόρεσε τελικά να δει την φιγούρα του να προχωράει αργά προς το βάθος του διαδρόμου.

Αγχωμένη και πεπεισμένη ότι ήταν πλέον αργά για να γυρίσει πίσω, άρχισε να τον ακολουθεί με μικρά βήματα, βήματα τα οποία ήταν αρκετά ωστόσο για να ταράξουν το ξύλινο πάτωμα κάτω από τα παπούτσια της.

Δεν ήξερε προς τα πού να πάει,τον είχε χάσει από τα μάτια της μέχρι την στιγμή που μια λάμπα, φώτισε τον χώρο ακριβώς πίσω της διαλύοντας ή τουλάχιστον περιορίζοντας το σκοτάδι το οποίο επικρατούσε πριν.

Εκείνος, είχε ήδη καθίσει σταυροπόδι σε μια πολυθρόνα ακριβώς δίπλα από το αναμμένο πορτατίφ ενώ με το βλέμμα του, πρόσταξε την Heather να πλησιάσει και να καθίσει στην μικρή πολυθρόνα δίπλα του.

"Ξέρεις...δεν συνηθίζω να φέρνω κόσμο σπίτι μου, ειδικά εκείνους που στήνονται απο έξω παρακολουθώντας με" ειπε εκείνος  με την βραχνή φωνή του ενώ η Heather προσπάθησε όσο πιο πολύ μπορούσε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

"Ε-εγώ τυχαία πέρασα."

"Τώρα σε πίστεψα."είπε ενώ το χέρι του απλώθηκε απότομα πλησιάζοντας ολο και περισσότερο το πορτατίφ.

"Τι κάνεις;;"ρώτησε η Heather αγχωμένη.
Δεν μπορούσε το σκοτάδι, έτρεμε μόνο και μόνο στην ιδέα να βυθιστεί και πάλι μεσα σε εκείνη την απόλυτη μαυρίλα,εκείνη την σκοτεινή πίσσα που πάντα απεχθανόταν.

"Φοβάσαι το σκοτάδι..ετσι δεν είναι Heather?"

Το διασκέδαζε. Πάντα διασκέδαζε να κάνει την ζωή όλων όσων συναντούσε κόλαση. 

Εκείνη όμως δεν το είχε καταλάβει στην αρχή. Και ίσως να μην το καταλάβαινε και ποτέ..

"Μ-Μπορώ να φύγω;"αναφώνησε ταραγμένη.
Δεν μπορούσε άλλο εκεί μέσα, δεν έπρεπε να ερχόταν εδώ.

"Πιστεύεις στις φήμες για εμένα, πάντα το έκανες.. Σωστά;"

Το σώμα του σηκώθηκε απότομα από την πολυθρόνα η οποία τρανταχτηκε και μετακινήθηκε μόλις κάτι εκατοστά προς τα πίσω ενώ η Heather, έκανε το ίδιο.

"Ο-όχι ε-εγ-" πήγε να απάντησει αρνητικά όμως η σταθερή αλλά γεμάτη ένταση και φόβο φωνή του την διέκοψε.

"Πιστεύεις πως είμαι δολοφόνος.."είπε σαν επιβεβαιώση και γύρισε προς την άλλη πλευρά, έτσι ώστε το μόνο πράγμα που έβλεπε η Heather ήταν η πλάτη του. Έμεινε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα, σαν να σκεφτόταν.

"Η α-αλήθεια είναι--"

"Με είδες;"ρώτησε ξανά απότομα ενώ κάτι δευτερόλεπτα αργότερα βρέθηκε κάποια εκατοστά μακρυά από το πρόσωπο της Heather.

"Τ-τι;"είπε εκείνη τρομοκρατημένη.

"Να σκοτώνω. Να ξεριζωνω κεφάλια από κορμιά ανθρώπων, να μπιγω μαχαίρια στις καρδιές τους.  Με είδες;"

Εκείνη στάθηκε παγωμένη για λίγο, ενώ το στόμα της αρνήθηκε να προφέρει την οποιαδήποτε λέξη, ένιωσε μουγκή.

Δεν απάντησε.
Εκείνος, το μόνο που έκανε ήταν να σβήσει ξανά το φως.

Και όπως κατάλαβε η Heather, δεν ήταν φαίνεται γραφτό να μάθει την αλήθεια, αν ήταν όντως δολοφόνος ή αν όλα αυτά ήταν απλώς φήμες.

Βέβαια, ποτέ δεν θα περίμενε πως θα το μάθαινε με έναν τόσο βίαιο τρόπο..