HER GECE..

_3.BÖLÜM_

DOKTOR: Abiniz iyi, uyandı.

Bazen duymak isteyeceğiniz bir cümle, sizi hayata bağlayabilecek o cümle olabilir.
O cümle için her şeyinizi verebilirsiniz.
Belki dünyaları yakamadınız ama 'İyi olacaklar' dediniz ve
İyi oldular.
Mutlu olmak için hâlâ neyi bekliyorsunuz ?

Abimin uyandığını duymak, bir seylerin yoluna girdiğini görmek en büyük ihtiyacımdı o an.
Zaman kaybetmeden abimin yanına gittim. Elini tuttum.

BEN: Abimm. Hoşgeldin. Niye bu kadar beklettin bizi ?

ABİM: Babamı gördüm, yanına gideyim dedim. İstemedi beni. Kardeşin, annen seni bekliyor onların yanına git dedi. Sonra kendisi gitti. Peşinden gittim ama kayboldum. Sonra sen geldin. Beni beklediğinizi söyledin.
Bana yolu sen gösterdin..

Hafifçe tebessüm edip abime sarıldım. İyi ki dedim, iyi ki sana doğru yolu göstermişim.

Abimi normal odaya aldılar.
Annem ve Berkay'ın olduğu odaya.
Sık sık ziyaretçi geliyordu.
Asya da annemler çıktıktan sonra sürekli gelip gitti.
Ben tabi ki sürekli hastanedeydim.
Hep başlarındaydım.
Annemler yavaş yavaş ayaklanmaya başladı. Annem ve abim hastane koridorunda dolanmak için odadan ayrıldılar. Berkay ile baş başa kaldım.
Bunu istemediğim için ayaklanıp annemlerin yanına gidecektim ki Berkay kolumdan tutup gitmemi engelledi.

BERKAY: Nereye kadar böyle kaçacaksın ?
Acı çektiğimi görmüyor musun ?
Senin bana sanki bir yabancıymışım gibi davranman beni ne kadar yaralıyor farkında değil misin ?
Otur konusalım. Kaçma benden.
Bana bir şans ver. Lütfen..

Yatağa oturdum. Önce uzun uzun baktı bana. Hasret giderdi sanki.
Aslında giderdik. Benim de ona uzun uzun bakmaya ihtiyacım varmış...
Elimi tuttu. Önce çekmeyi düşünsem de sonradan vazgeçtim.

BERKAY: İstemedim. Böyle olmasını istemedim. Çarpmamak için elimden geleni yaptım. Ama olmadı işte.
Özür dilerim. Biliyorum sana bunları yaşatan kişi benim, istemeyerekte olsa benim yüzümden 3 hafta ağladın, üzüldün. Ama bana bir sans vermek zorundasın. Hiçbir suçum yokken beni terk edip gidemezsin. Bunu bana yapamazsın.

BEN: Kafam çok karışık.
Lütfen bana zaman ver, lütfen.

BERKAY: Sana zaman vereceğim.
Ama bunu benimle devam etmen için vereceğim. Benden ayrılman için değil.

Odadan çıktığımda gözlerim sanki göz yaşı akıtmamak için direniyordu.
Hastanenin bahçesine çıkıp banklara oturdum. Asya'yı arayıp olanları anlattım çünkü buna gerçekten çok ihtiyacım vardı. Bi süre sustu, sustuk.

Ben: Ee bir sey demeyecek misin ?

Asya: Diyebileceğim tek bir şey var.
Seni böylesine seven birini bulmusken bırakma..

🌠                🌠                🌠                 🌠

UMARIM BEGENİRSİNİZZ 😜
YORUMLARINIZI VE TABİ Kİİ OYLARINIZI BEKLİYORUMM 😋