HER GECE..

_2.BÖLÜM_

Mutlu olmak mı ?
Şu son üç haftadır ' mutlu ' kelimesini hiç duymadım biliyor musunuz ?
Tam diyorum ' Mutlu olabilirim artık her şey geçti ' o anda başka bir şey çıkıyor ortaya.
Sanki evren bana oyun oynuyor.
Her şey planlanmış gibi.
Mutluyum diyemiyorum.
" Yeter artık anladım. Mutluluk bana Haram. " diyebiliyorum sadece...

Annem ve Berkay normal odaya alındılar ama abim hâlâ yoğun bakımda ve durumunda bi değişiklik yok.

DOKTOR: Hastayı yormayalım lütfen. Kısa konuşun.

Odaya girmeden önce Berkay'ın abisini arayıp durumdan haberdar ettim. Abisi yurtdışında olduğu için hemen gelemedi ama şu an yolda.
Ailesiyle zaten görüşmüyor.
Konuşma biter bitmez annemin yanına gittim.Gözlerini açmıştı, bana öyle bir bakıyordu ki sanki kaybolmuş, onu o karanlıktan ben alıp çıkarmışım gibi.
Minnetar gibi işte.

BEN: Annem nasılsın ? İyi misin ?

ANNEM: İyiyim kuzum. Teşekkür ederim.

BEN: Çok korktum anne, çok korktum.
Sana, size bir şey olmasından deli gibi korktum. Sen kurtuldun ama abim hâlâ orda. Hayatta kalabilmek için hâlâ mücadele veriyor. Ve bu benim canımı çok yakıyor anne. Hiçbir şey yapamamak çok canımı yakıyor.

ANNEM: Tamam kuzum ağlama. Abin iyi olacak ben inanıyorum. Sen de inan tamam mı ?

BEN: İnşallah anne inşallah. Seni de üzdüm özür dilerim .

ANNEM: Yok kızım olur mu öyle şey

Annemi öpüp canını acıtmayacak şekilde sarıldım. Annem uyanık olduğu için Berkay'ın yanına gidemedim.
Ama ufak bir not bıraktım.

" Annem uyanık olduğu için yanına gelemiyorum. Uyuduğunda gelicem söz. "

Kağıdı yanında ki komidinin üzerine bırakıp odadan çıktım.

Kafam çok karışık. Annemin ve abimin o hâlde olmasının sorumlusunu bi yandan Berkay olarak görsem de diğer yandan onun bi suçu olmadığını düşünüyorum.
Ama bi taraf hep onu suçluyor, suçu olmadığı halde...

🌠 🌠 🌠 🌠

BEN: Nasılsın ?

BERKAY: Seni gördükten sonra iyiyim.

Hafifçe tebessüm ettim.

BERKAY: Selin, bana bağır çağır.
İstediğin kadar suçla. Ama lütfen bana böyle bakma. Senin bana böyle bakmanı kaldıramam.

BEN: Berkay ben, özür dilerim.

Diyip odadan çıktım. Eskisi gibi davranamıyordum ve abim yoğun bakımdan çıkmadığı sürece normal davranamayacaktım.
Elimde olan bir şey değildi işte.
Yapamıyordum..

Hava almak için hastanenin bahçesine çıktım. Annem ve Berkay uyanmıştı, kendimi biraz daha toparlamıştım. Abimin de iyi olduğu haberini alsam benden mutlusu olmayacaktı.
Doktorun dediğine göre annem çorbadan başka bir şey yiyemezmiş . Selda Teyzemi arayıp çorba yapmasını rica ettim. Annemin iyi olduğu haberini de verdim.
Şimdi diğerlerini aramam gerekiyordu. Herkes telefon bekliyor çünkü..

🌠 🌠 🌠 🌠

DOKTOR: Hastayı yormayalım lütfen.

BEN: Tamam teşekkür ederim.

Biliyor musunuz ?
Hissedermiş. Duyarmış beni, anlarmış...

İçeriye girip yanına oturdum.
Elini tuttum.

BEN: Abimm. Gitmeyeceksin di mi bir yere ?
Bizi bırakamazsın ki sen.
Yapamazsın bizsiz.
Hatırlıyor musun babamın gittiği gece yatağımda yıldızları sayarken yanıma gelip ne yaptığımı sormuştun .
Ben de çok uykumun geldiğini ama babamın geri gelmesini istediğim için uyumayıp yıldız sayacağımı söylemiştim. Sonra da " Abi sen hiç gitme. annem de gitmesin hep yanımda kalın olur mu ? Hatta babam için yıldızları beraber sayalım" demiştim.
Sen de o gün " Gitmeyeceğim kuzu. Sana söz veriyorum bir yere gitmeyeceğim." demiştin.
Şimdi yine uykusuzum abi. Her gece yıldızları sayıyorum gitmemen için.
Annem gitmedi bak. Sen de gel hadi daha fazla bekletme bizi.

İçeriye bi anda doktorlar girdi.
Bir seyleri kontrol ettiler.
Beni dışarıya çıkartmışlar o arada farkında değilim tabii.
Oturdum bekliyorum öylece.
Ne olduğunu anlamadan oturdum bekliyorum.

Bir çift kelime, hayatımın geri kalanını belirleyecek bir çift kelime.
Sonuç ne peki ?
' Abiniz iyi ' mi yoksa
' Başınız sağolsun ' mu ?

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

UMARIM BEĞENİRSİNİZ.. 💚
OYLAMAYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYINNN 😋