I Have One

Metroda ki Sosyopat

Bir sonbahar akşamıydı.
Kaldırımdan başka bir yöne savrulan yapraklar insanı ruhu ile bir araya getiriyordu sanki.Dışardaki ağaçlarla sert bir kavga eden rüzgar hayatın insana yaptığını ağaçlara yapıyor ; yıkıyor ,dağıtıyor ve köklerinden uzaklaştırıyordu. Evrende bu kadar olay varken John sadece eline aldığı şekersiz kahve ile pencereden olanlara seyirci kalıyor ; rüzgarla sevişen yağmurun çoğu insanı deliklerine soktuğunu görüyordu. Bu an gerçekten inanılamayacak kadar özel ve en önemlisi de sakindi. Çünkü etrafta "Sıkıcı!" deyip duvarı kurşunlarla dans ettiren , üzerimde bu sefer de hangi deneyi ben farketmeden yaptı diye düşündürten , insanların özeli hakkında fazlaca geniş olan adam bu gece evde yoktu. Evet , maceraya bayılıyordu John , cepheden cepheye atlarken , Sherlock ile önemli bir gizemi çözerken -Sherlock çözerken o da izleyerek katılırken - hayatta olmanın gizemini çözüyordu o da. Halinden memnundu.Tehlikeli insanlar John ne kadar inkar etse de onu kendine çekiyordu.Fakat biraz kafasını toplaması ve dinlendirmesi gerekiyordu.En azından bu gecelik öyle planlıyordu. Lakin Sherlock ile yaşamayı kabul etmişken hayatını plana bağlı yaşatmak oldukça zordu.
Bu olağanüstü huzurlu ortamı ile John un arasını bir mesaj sesi kesti.

"John acil gel "
-SH

John şaşkın bir o kadar da gergin bir şekilde etrafına bakındı. Sherlock bu mesajı yazdığında genellikle evde olup John un mesaj çekmesini ya da cebinden kalemini çıkarmasını isterdi.

John sinirle ;
"Sherlock yatak odanda mısın ?! Seni tembel herif bu seferde fermuarını falan mı çektireceksin ? Ve neden bu kadar sessizsin ? Evde yoksun sanıyordum!"

John ses gelmeyince telefonunu gömleğinin cebine atıp Sherlock un odasına yöneldi kapıyı açtığında yatağın üstünde John a uyumlu bir pantalon ve turuncu kırmızı desenli ince bir kazak buldu .Şaşkınlığını geçiremeden bir mesaj sesi daha geldi . Cebinden hızlıca telefonunu çıkarıp mesaja bastı.

"Turuncu kahverengi gözlerini ortaya çıkarıyor.Kırmızı ise deneylerime göre siz insanları karşınızdaki kişiye karşı harakete geçiryor."
-SH

John , Sherlock un turuncu ve kırmızı rengi kendine yakıştırdığını öğrenince bir de bu duruma kendisinin de şaşırdığı ufak çaplı bir utanç geçirdi.

"Hesaplarıma göre şu an kazak ve pantalonun ne anlama geldiğini anlamaman 23 saniye;
evde olduğumu anlamamayıp kendi kendine konuşman 32 saniye. Oh John, kendi kendine konuşmayı bırak da gel acil ! "
-SH

"Tanrım bu senin hep yaptığın bir şey Sherlock ben evde yokken konuşmak..."
-JW

"Bu mesajı açmanda 3,5 saniye desek...Dünyanın en yavaş insanı olarak seçilmene az kaldı .Şimdi yatağın üstündeki kıyafetleri al ve gel. Bu arada acil John hemen gel !"
-SH

"Nereye aptal herif?"
-JW

"Metroda aptalca bir deney üzerindeydim fakat karısına herkesin içinde gay dediğim polis memuru beni tutukladı .Abim de yanımda lütfen gel ! "
-SH

"Karısına gay dediğin için mi tutukladı çok saçma "
-JW

"Hayır karısını küçük düşürdüğüm ve öküzlük yaptığım için değil domuzlar ile alakalı bir deney yaptıktan sonra hiçbir taksici almayınca metroya bindiğim ve insanları korkuttuğum için. Baya akıllı bir polis bu arada. "

-SH

Mesajlar durmak bilmiyordu.

"Hayır akıllı değil tam bir aptal karısı gay ve karısını başka bir gayle aldatıyor. Aslında kendisi de gizli gay kullandığı parfüm ve iç çamaşırından anlayabilirsin.Az önce bir erkeğin atletinden gögüs uçlarına bakmaya çalıfıfksjwm"
-SH

"Sherlock ne oluyor ?"
-JW

"John sadece gel."
-SH

John un kafası karmakarışıktı. Sherlock birine akıllı demişti . Sonra da aptal deyip kendisini yakalayan polisin karısının gay olduğunu karısını aldattığı kişinin de gay olduğunu ve daha da ötesi polisin de gay olduğunu söylemişti . Hem acil deyip evde değildi hem de ilk defa telefonundan bu kadar uzun cevap yazmıştı.Hatta yazım hatası bile yapmıştı. Peki kazak ve pantalon ne oluyordu? Kafası patlayacak gibiydi . En iyisi kafasını patlatan soruları sahibine ulaştırmaktı . Evden kazak ve pantalonu alıp çıktı . Doğruca Sherlock un yanına...