Jennie benden uzak durmaya devam ediyordu. Sanki aramızda ikimizin de bildiği görünmez bir duvar vardı ve kimse diğer tarafa geçmek için uğraşmıyordu.
İki ay boyunca böyle devam etti. Her lanet gün, onun eve gelişini ya da gelmeyişini bekledim, onu özledim ve bunun için kendimden nefret ettim.
Biz sadece arkadaşız, diyordum içimden. Asla olmayız. O senin gibi düşünmüyor. Kendini çoktan kaybetti. Fakat sonra, saçlarının yumuşak kokusu burnuma doluyor ve sanki bunları hiç düşünmemiş gibi onu istemeye devam ediyordum. Yine elimi tutsun, yine gülsün bana ama bunu kendinden geçmişken değil de cidden isteyerek yapsın.
Kendini kandırmaya devam et, Jisoo.
Duştan çıktığım sırada saçlarımın geçen aylarda belli olacak kadar uzamış olduğunu fark ettim. Bıraktığım iğrenç maddelerden mi bilinmez ama daha sağlıklı görünüyorlardı.
Tüm bunlara rağmen salondaki masadan sigara kutusunu ve çakmağı alarak dışarı çıktım. Bu lanet şey diğer tüm iğrençliklere rağmen bırakamadığım tek şeydi.
Evden çıkmadan havanın kararacak kadar geç bir saat olduğunu fark etmiştim. Jennie hala yoktu ve bir süredir iletişimimiz de kopmuş gibiydi.
Sanki onu şimdi gerçekten kaybediyor gibiydim.
Bitmek üzere olan sigarayı yere atıp botlarımla ezdikten sonra serin havadan üşüyerek ceketimin önünü kapadım. Geri dönmeyi düşünürken, son kez madde aldığımızda durduğumuz sokakta olduğumu fark ettim. Düşünürken istemsizce buraya gelmiş olmalıydım.
Ve görünen o ki tek gelen ben değildim.
Jennie, giydiği kısa şortunda ellerini gezdiren bir çocuğun kucağında aynı bana yaptığı gibi onun boynunu öperken şans eseri bakışları bu tarafa kaydı ve benimle göz göze geldiğinde hareketleri yavaşladı.
İşte, dedim içimdeki hala ümit besleyen aptal Jisoo'ya. Sevmen gereken en yanlış kişiyi sevdin.
Arkamı dönüp oradan hızlıca uzaklaşırken duygularımı da aynı şekilde söküp atmış olmayı diledim.
11.08.2019
bu bugünlük son bölüm çünkü dakika başı bölüm atarsam hemen biter🤧
ŞİMDİ OKUDUĞUN
don't leave me [jensoo]
Fanfic//tamamlandı her gün bir adım daha sona yaklaşıyorduk.