Girlfriend For Hire [Completed]

Chapter 28: New life (Last chapter)

5 years later

Zoey' pov

"Nak hali ka dito" tinawag ko anak ko si Chelsea. 5 taong gulang na siya.

"Yes mama" sabi ni Chelsea

"sila si tita Jasmin at si Tito William mo" turo ko sina jasmin at william

"sila muna ang mag alaga sayo" nagulat si Chelsea sa mga sinabi ko.

"ha? Bakit mo mommy. Eh san kaba pupunta?" Sabi niya.

"aalis saglit si mommy ha. Babalik lang ako" paliwanag ko. Tumulo luha ko at luha niya at sabay kami nag yakapan.

"babalik ka mommy ha" sabi niya.

Pupunta ako sa New York para mag trabaho. Nakuha ako don para magiging photographer. Ito ang business naming ni nanay at tatay nuon. Bago sila namatay. Namimis ko din sila. At nag apply ako, nakuha naman din ako.

Hindi pa din ako naka move on sa nangyari for the past 5 years. Grabi. Minsan namimis ko na si Jiro. Talagang miss na miss ko na siya.

Nandito  ako sa kwarto ko. Watching our pics . Tumulo nanamn luha ko sa ka miss ko na siya.

"love, kung saan ka man ngayon, miss na miss na miss kita. Bat mo ba kasi nagpa bangga sa truck nayon? Tingnan mo yung anak natin. Laki na. Kinaya ko naman sarili ko lumaki siya na wala ka. Pero, na awa ako sa anak natin. Ni hindi niya kilala ama niya" sabi ko sabay iyak.

Na gulay ako ng biglang nag bukas  ang pinto. Si Chelsea lang pala.

"mommy, bat ka umiiyak?" Sabi niya.

I wiped my tears and just smiled.

"wala lng anak. Na alala kolang daddy mo" pinakita ko siya sa picture namin at ngumiti siya.

"sobrang mapag mahal yung tatay no nak" sabi ko.

"nasaan siya ngayon mommy?"

"up there" tinuro ko yung itaas.
"nasa heaven na daddy mo nak, pero alam ko na hindi tayo pababayaan." Sabi ko at nag yakapan na kami.

Gusto ko mag simula ng bago. Kasama ng anak ko. Oo hindi kami nagka tuluyan ni Jiro, Pero alam ko naman na mahal na mahal ko siya. Hindi ko makalimutan yung mga nangyari samin nuon high pa kami.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Its been 2 years na dito na ako sa New york. Sobrang pagod na ako. Walang makakain, dahil sa sobrang busy.

Nasa airport ako ngayon. Uuwi na talaga ako. Hindi ko na nakita si Chelsea for the past 2 years.

Nang naka rating na ako sa manila na kita ko na anak ko. Tumakbo siya ng takbo sa akin at niyakap na siya sa akin. Miss kona anak ko. Kung pwede nalang,hindi na ako babalik sa New york. Kung pwede lng.

.
.
.
.
.
.
.
.
And this happend.
.
.
.

.
Seven years later....

I woke up. In a white room with light bothering my eyes. I stood up holding my painfull head. And saw Jiro.

"J-jiro?" Sabi ko.

Kinuha niya kamay ko at binira ako. At dumating na ako sa isang magandang lugar.

Chelsea's pov
Uuwi na ako from school. Ang saya ko talaga ngayon dahil naka perfect ako sa test. Yey. Exited na din ako dahil maikita ko yung mama ko. Ipakita ko sakanya na perfect ako sa test namin. Sigurado ako matutuwa yun. Nasa labas ng bahay na ako. I was about to open the door pero naka lock. Sumigaw ako at kumaltok.

Maya maya may dumating isang car. Car ata nila tita Jasmin. Kasama niya husband niya si Tito William.

Pupunta sila sa akin. At binigyan ako ng pagkain
"Chelsea, magpakatatag ka ha?" Sabi ni tita jasmin. Hindi ko alam kung anong pinsagsasabi niya

"Sama ka samin. Alam namin nasaan mommy mo. We will take you there" she smiled. And i smiled back.

Sumama ako sa kanila.

Maya maya dumating ako sa hospital.

"Tita. Bat' tayo nandito?" Tanong ko
"Nandito mommy mo" sabi ni tito William.
I just nodded and followed them.

Pumunta kami sa isang white wall. Nakita ko sa door may naka lagay
"ZOEY PEREZ"
Si mommy to ah. Bakit siya nandito?.
Pag pasok ko, hindi ko nakita mommy ko. But instead a white cloth in a bed. Na para may cinicover.

Tumakbo ako patulong sa bed. Kasi baka eh pra-prank ako ni mommy. Baka nag hide and seek lng siya.

Agad ko kinuha yung cloth. And my smile faded.

Nakita ko mommy ko natutulog.
"Tita. Bakit natulog si mommy dito? Mag bahay naman kami" nakita ko silang dalawa ay nag iyakan.

I looked at my mom again and smiled again.
"Ehhhhh mommy! Nag prank ka nanaman" sabi ko.
"Alam mo ba. Naka perfect ako sa test kanina!"
"Kaya gising ka naman" i shake her. But still did not woke. Ano ba?!

Latet on the doctor came. And gave something to tita. The doctor saw me at pinuntahan ako.

"Ija, ikaw ba anak niyan?" He pointed at my sleeping mom.
"Opo. Nautulog po siya" sabi ko.
He smiled at me. Worried.

"I wanna tell you somthing. Your mother is gone. She died from cancer." Sabi ng doctor.

Napatigil ako . Agad ko pumunta sa bed kung saan natulog si mommy.

I shake and shake her. And started crying
"MOM!!! PLEEEAAASSE WAAG MO AKONG IIWAN!" sigaw ko.

Wala na akong tatay. At nanay. Ganinto ka sad yung life ko.