SANA

Chapter 8: 1st Warning

Chapter 8:
1st Warning
Ian Pov

Ano kayang magandang gawin?

Humilata? Hindi.

Matulog? Hindi din.

Magbabad sa Cellphone? Mas lalong hindi naman.

Ah! Ahlabyo— jokijoki.

Gumala nalang kaya ako? Instead na mamatay ako dito sa bahay sa sobrang boring! Psh.

Pero saan naman ako pupunta if gagala ako? Aish!

Muli akong napaupo sa pagkakatayo ko, mag-isa lang ako dito sa Dorm namin. Alam niyo kung bakit? Kasi nga, yung mga nagagaling kong mga kaibigan, iniwan ako dito. May iniwan pa nga silang sulat eh na nasa market lang daw sila as if na magwala na ako dito kakahanap sa kanila. Baliw eh!

"Ah alam ko na!" May naisip ulit ako, pero hindi na toh na lalabas pa ako ng dorm.

Kundi dito ko na sa Dorm gagawain. Haha! *evil grin*

Kinuha ko yung unan ni Ian,  mga kpop merch ni Myra, wattpad books ni Sabrina, mga mobile legends collection ni Kevin, mga mamahaling damit ni Coby, mga BTS collection ni Alexa at higit sa lahat ay ang, favorite ramen ni Jessie. Inilagay ko lang naman yun sa mga sulok-sulok ng dorm namin. Ito ang mapapala niyo sa tuwing iiwan niyo ako mag-isa! Haha! Magdusa kayo ngayon!

Binuksan ko ang cellphone ko at alam mo yung bumungad sa akin? Yung mga text messages nila isa-isa sa akin.

Alexa:
Hoy, Boss Ian! Buksan mo yung pintuan
ng dorm natin, nandoon yung mga grocery!

Sabrina:
Ian! Yung mga pinabili namin, nasa labas na ng dorm ah? Wag mo sanang pabayaan baka may kumuha.

Kevin:
Boss! Sunod ka nalang sa parke ah? Kitakits!

Jessie:
Hoy, Ian! Yung ngapagkain! Puta, pag yan nawala! Yari ka talaga sa akin, ikaw magbabayad!

Coby:
Boss! Andito us sa parke, sunod ka nalang samin ah? Waiting...

Myra:
Kuya, we here in park, sunod ka ah?

Pero may iisang text message ang umagaw ng pansin ko...

Ang Unknown Number...

Hindi ko kilala toh.

At mas lalong wala akong natandaan na nagbigay ako ng number sa ibang tao.

Pero wtf? Pagbabanta ata ang text niya eh! Tf?!

Unknown Number:
Ingat, Ingat, Ian Ferrer. Nanganganib na ang buhay mo ngayon. Kung ako sa inyo? Palayain niyo na ang kapatid kong si Alexa! Mapapahamak lang kayo..

Halos ilang minuto din akong nakatitig dun sa text message na yun.

Ano toh?

Sino toh?

Bakit niya ako kilala?

At bakit niya din kilala si Alexa?

May kapatid si, alexa? Pero bakit hindi namin alam?

Muli ulit nagvibrate ang cellphone ko kaya napatingin ako dito, nagtext nanaman yung unknown number...

Unknown number:
I can see u, right now. *send picture*

Napalingon-lingon ako sa paligid ko.

P-paano nagyaring napicturan n-niya ako?

Hindi kaya...

Miyembro ng sindikato ang kapatid ni alexa?

"Hindi... hindi totoo ang iniisip mo, Ian!" Pagkukumbisi ko sa sarili ko. "Hindi totoo ang nasa isip mo, Ian... hindi..." sambit ko ulit.

Muling nagvibrate ang cellphone ko at nakita ko ulit nagtext nanaman yunh unknown number...

Unknown number:
Wag ka mag-alala, hindi ko kayo papatayin, pero kung hindi niyo talaga ibibigay si alexa sa akin. Mapipilitan kayong isa-isahin.. gotta go, bye. Boss Ian!

"Hindi pwede toh!" Wala sa sariling sigaw ko. Paano kapag totoo nga ang nasa-isip ko ngayon?!

Hindi lang ang buhay namin ang nasa paganib...

Kundi,

Ang buhay din ni Alexa.

Why so great pretender, Alexa Mondragon? Muhka kang inosente sa amin, pero ang totoo. Kinakabahan ka sa mga bawat minuto.

Aish! Kasakit sa ulo!