Multimedya;Ahu
Oğuz
Her zaman ölü bi adamdım zaten.Ne kimse beni sever,ne ben kimseyi severdim.Cem ve Ahu hariç.Cem benim hayatta güvendiğim tek adam,tek dostum.
Ahu...Ahu ise annem ve babamdan bana kalan tek emanetti,hayata tutunma sebebimdi,kız kardeşim,canım,kanım.Ondan başka kan bağım olan kimse yoktu hayatımda.Artık oda yok.Aldılar onu benden,zaten ölü olan ruhumu bi kez daha öldürdüler.Ölü olan bir ruh daha kaç defa öldürülebilirdiki.
1 hafta geçti ölümünün üstünden.Annemle babamın katilleri,şimdi kız kardeşimin,Ahumun katili oldu.Ve benim ruhumunda...
Cenazeden sonra İstanbul dışındaki evimize gittim.Ahuyla ne zaman kafa dağıtmak istesek,ne zaman biseylere canımız sıkılsa burda bulurduk kendimizi.Heryer onunla dolu,heryer Ahumun kokusuyla dolu.
Günlerdir sadece içiyorum.Belki bu göğsümüm tam ortasında kor gibi yanan ateşi söndürür diye.Her sızıp geri ayıldığımda, aynı acıyı tekrar yaşıyorum.Alışmak istemiyorum,alışamamda zaten.
Bir insan en kıymetlisinin yokluğuna nasıl alışır ki.
Kaçıncı kadeh bitti bilmiyorum.Yerde devrilmiş vodka şişeleri,sigaramın gelişi güzel saçtıgım külleri...
Zihnim bulanıklaşmaya başladı, gözlerim kapanmaya.Sızmak üzereydim.Vodkanın soluk borumu yakan tadının içimdeki bu acıyı bastırmasını ümit ederek,kendimi karanlığın içine bırakıyorum...
