Naruto Highschool (Dutch) (Nederlands)

Pijnlijke gevoelens (Laatste hoofdstuk)

'Wat moet ik doen?' Dacht ik bij mezelf terwijl ik zat te rennen. 'Ze zullen waarschijnlijk weer achter me aankomen maar wat zullen ze met me doen?' Dacht ik nog steeds. Na een tijdje te hebben gerend kwam ik bij Hinata's huis. Ik klopte een paar keer en hoorde voetstappen. De deur ging open en ik zag Hinata. 'Hinata.' Zei ik buiten adem. 'N-naruto-kun wat doe je hier?' Vroeg ze me. 'Ik ben nog steeds op de vlucht.' Zei ik toen ik haar in haar mooie paarse ogen keek. 'O dus wil je wat drinken of iets anders Naruto-kun.' Vroeg ze me. 'Ja ik wil wat anders.' Zei ik. 'W-wat dan?' Vroeg ze me. 'Jou liefde.' Zei ik waardoor Hinata erg bloosde. 'M-m-mijn l-liefde?' Zei ze geschrokken. 'Ja Hinata jou liefde want ik ben hopeloos verliefd op jou.' Zei ik terwijl ik glimlachtte. Hinata moest nu ook glimlachen en gaf me een knuffel. 'Ik ben ook verliefd op jou Naruto-kun.' Zei ze lachend. Onze gezichten kwamen nou dichter bij elkaar en we kustte. Toen we klaar waren keken we elkaar aan. 'Naruto-kun ik ben blij dat ik je ken.' Zei ze tegen me. Ik bloosde een beetje maar lachtte. 'Ja ik ook.' Zei ik terwijl ik mijn rechterhand in mijn zak stak en met mijn linkerhand haar linkerhand pakte. 'Hinata Hyuuga wil jij mijn vriendinnetje zijn?' Vroeg ik haar terwijl ik met mijn andere hand uit de zak kwam en er een ring eruit haalde. 'Ja graag Naruto-kun.' Antwoordde ze. Ik deed de ring om haar vinger en we hielden elkaars handen vast. We hoordde opeens geren dus ik wist dat het de leden wel moest zijn. Ik gaf Hinata een kus op haar voorhoofd en rende weg. Hinata liep weer naar binnen waar Hiashi haar wou gaan spreken over iets belangrijks. Ik zat te rennen en botste tegen Gaara op. 'Gaara kan je me helpen!?' Vroeg ik. Hij wist waar het over ging en knikte. Hij pakte mijn hand en we rende samen een hotel binnen. We rende naar de hoogste etage en toen in een kamer. Gaara sloot de deur en we waren allebei buiten adem. 'Gaat het met je Gaara?' Vroeg ik hem omdat ik zag dat hij zat te trillen. Ik kreeg geen antwoord dus ik liep naar hem toe. Ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij zijn ogen wagenwijd open had en een grote grijns alsof hij iemand heeft vermoord. 'G-gaara!?' Riep ik en hij keek om. 'Hehehe ik kan mezelf niet meer tegen houden Naruto-kun.' Zei hij nog steeds grijnsend. Ik werd bang en ik wou weg rennen maar Gaara pakte mijn arm. Hij haalde mijn rugtas van mijn rug en gooide het op de grond net als mijn jas. Hij duwde me op de bank en hield met zijn handen die van mij vast. Hij begon me te likken via mijn voorhoofd naar mijn nek. 'Laat me gaan Gaara!' Riep ik. Gaara keek met nog steeds een grijns naar me maar toen hij goed in mijn ogen keek leek hij bezorgd. 'H-het spijt me Naruto.' Zei Gaara en hij sprong van me af. 'Wat gebeurde er met je Gaara?' Vroeg ik hem. 'Het is gewoon dat je er leuk uit ziet en als ik alleen met je ben wordt mijn hele lichaam warm van binnen dus het spijt me.' Zei Gaara. Ik liep naar hem toe en zette mijn hand op zijn schouder. 'Gaara ik vergeef je.' Zei ik waardoor hij lachtte. 'Bedankt Naruto maar hier zal je niet veilig zijn want mijn neef kan elk moment hier komen.' Zei Gaara. Ik knikte en pakte mijn jas en rugzak. 'Doei Gaara.' Zei ik. Ik rende het hotel uit en ging naar het park toe. 'Het is al laat.' Zei ik terwijl ik zag dat het negen uur was. Ik gaapte en ik keek rond door het park of er niemand was. Ik haalde een dunne deken uit mijn rugzak en ging in de bosjes liggen onder mijn deken. Ik sloot mijn ogen en begon te dromen. 'Naruto kom terug of we gaan je pijn doen!' Hoorde ik mijn oom roepen terwijl hij en al de andere leden me achtervolgde. 'Naruto-kun ik wil jou hebben!' Hoorde ik Sasuke roepen met een sexy stem achtervolgd door alle andere leerlingen. 'Ga weg!' Riep ik terug. Ik rende het Hokage gemeentehuis binnen en rende naar het open dak. Ik kon nergens heen en de andere liepen naar me toe. Ik liep langzaam naar achteren tot ik niet meer kon en ze keken me allemaal aan of met een uitdrukking dat ze me pijn willen gaan doen en sommige met een verliefd gezicht. 'Laat me met rust!' Riep ik. Ze zette allemaal een stap vooruit en ik griste iets uit mijn rugzak. De andere zagen wat het was. 'Alsjeblieft doe het niet Naruto-kun riep Hinata die ook in het groepje zat. 'Sorry Hinata ik ga het doen.' Zei ik. Ik bewoog de vinger en hoorde een knal dus ik schrok wakker. 'W-wat was dat? Ik keek op mijn horloge en zag dat het negen uur was. Ik stopte de deken in mijn rugtas en liep uit het park naar het dorp. Ik liep gewoon rustig tot ik bij de Ramen tent was. Ik liep naar binnen en zag ik Teuchi. 'Teuchi' Zei ik terwijl ik naar hem toe liep. Hij draaide om en begon te glimlachen. 'Naruto je bent veilig daar ben ik blij om.' Zei hij maar ik keek down. 'Maar meneer door mij ben je bijna dood gegaan.' Zei ik met wat tranen in mijn ogen. Teuchi zette zijn hand op mijn schouder en bleef glimlachen. 'Dat zou dan mijn fout zijn toch want ik liet jou binnen en nam de verantwoordelijkheid op me.' Zei hij waardoor ik begon te huilen. 'Sorry sorry sorry sorry sorry.' Bleef ik herhalen toen hij me begon te knuffelen waardoor ik harder ging huilen. Na een tijdje stopte ik met huilen en keek Teuchi aan. 'Meneer ik wou u bedanken dat u zo aardig tegen me was en me hier liet slapen voor een lange tijd dat kon ik echt waarderen maar ik moet gaan want ik wil u niet meer in gevaar brengen.' Zei ik terwijl ik weg rende. Ik rende en rende en stopte pas toen ik bij een meer was. Het werd het vredes meer genoemd omdat er nooit iets erg gebeurde daar. Ik ging bij het meer zitten en keek naar mijn spiegelbeeld. Ik keek naar mezelf en er begon wat tranen over mijn wangen te lopen zo in het meer. Toen dat gebeurde zag ik door het heldere water een zakje liggen. Ik pakte met mijn hand het zakje op en opende het. Er zat een glimmende hartvormige zwarte steen in met een licht paarse bloem erin gegrafeerd. 'Ik ga dit aan Hinata geven op haar verjaardag dat over een paar dagen is.' Dacht ik bij mezelf. Ik liep nog wat rond door het dorp tot het avond was. Ik ging terug naar het park en ging op dezelfde plek liggen en slapen. Het was een een paar dagen later en Hinata's verjaardag was nou dus ik liep naar haar huis. Ik had er zin in dus ik was aan het glimlachen de hele tijd tot ik bij haar huis kwam. Ik was blij dat Teuchi nog wat inpak papier had die ik mog hebben om de steen in mee te pakken. Ik had wel wat extra's bij de steen gevoegd want ik had zelf haar naam erin gegrafeerd. Ik stond voor haar deur en zag dat het open was. Ik liep naar binnen en liep naar de huiskamer. Ik keek en zag iets wat ik meteen wou vergeten. Ik zag Hinata kussen met een andere jongen. Ik keek goed naar haar hand en zag dat mijn ring er niet meer was. Ik keek snel rond door de kamer om alleen mijn ring in de prullenbak te zien liggen. Ik kreeg tranen in mijn ogen en rende weg en liet de steen op de grond vallen wat een harde klap gaf. Toen ik net buiten was begon het te regenen. Ik keek even naar binnen en zag Hinata geschrokken naar me kijken. Ze rende naar me toe maar viel over mijn kado. Ik rende weg en hoorde haar mijn naam schreeuwen. Ik wou er niks van te weten komen. Ondertussen in Hinata's huis pakte Hiashi mijn kado op. 'Die jongen is het niet waard om jou te kennen.' Zei hij terwijl hij mijn kado in de prullenbak gooide. Hinata liep met een droevig gezicht weer de huiskamer binnen. Toen het avond was pakte ze mijn kado zonder dat de andere het wisten uit de prullenbak en rende naar haar kamer. Ze opende het en zag de steen in tweeën gebroken. Zelf was ik weer bij het meer te zitten en het was nog steeds niet gestopt met regenen. Ik huilde en ik huilde zo hard dat mensen me konden horen. Ik voelde toen een hand op mijn schouder en zag dat het Pein was met al de andere leden. 'Naruto het is tijd om je........' Zei Pein die ik niet uit liet praten want ik rende weg en ik was zo snel dat ze me niet bij konden houden. Ik rende zo door het dorp en zag Sasuke en al de andere zogenaamde vrienden. Ik rende nog steeds en hun en de leden achtervolgde me. Ik rende naar het Hokage gemeentenhuis die naast het meer stond. Ik rende naar binnen en al die mensen keken me raar aan maar ik bleef rennen. Ik was boven op het dak en ik zag hoe al die mensen bij elkaar kwamen op het dak. Ik herkende ze allemaal. Het waren Sasuke, Sai, Shikamaru, Kiba, Neji, Gaara, Temari, Itachi, Pein, Kisame, M, Konan, Hidan, Kakuzu, Sasori, Deidera en Tobi. Ze keken me verwondered aan. 'Kom met ons mee.' Zei Pein. 'Hey Naruto je weet dat je bij ons veilig bent he.' Zei Sasuke. 'Ga weg!' Schreeuwde ik. Ze deden allemaal een stap naar voren en ik pakte mijn rugtas. Ik griste snel naar het ding en hield het omhoog waardoor iedereen bang en geschrokken naar mij en dat ding keek. 'Naruto rustig je weet wat je met dat ding kan doen hé.' Zei Pein die langzaam naar me toe liep. Ik richtte de pistool naar Pein die geschrokken keek. Net zoals alle andere leerlingen die keken ook geschrokken. Sommige leden hadden ook hun pistool  gepakt en richtte het naar mij. Ik keek hun allemaal recht aan toen ik een bekende stem hoorde zeggen: S-sorry mag ik er langs? Mag ik erdoor?' Ik zag dat leerlingen en leden aan de kant gingen en zag Hinata. 'Naruto-kun alsjeblieft schiet je oom niet neer.' Zei ze. 'Hinata denk je dat dit bedoeld is voor mijn oom?' Zei ik levenloos. 'Je hebt het ook toch niet bedoeld voor ons hé?' Zei Sasuke geschrokken. 'Nee geen zorgen.' Zei ik met een levenloze glimlach. Ik ging langzaam met mijn hand waar ik de pistool in had naar de zijkant van mijn hoofd en zette het er tegen aan. 'Nee Naruto-kun alsjeblieft doe dat niet!' Zei Hinata. Het leek wel allemaal in slowmotion te gaan toen ze allemaal tegelijk naar me toe rende. Ik had er genoeg van dus ik haalde de knop op en de kogel schoot eruit en ging door mijn hoofd heen tot de andere kant. Ik zag ze langzaam en wazig dichter bij komen tot ik op de grond viel en Hinata voor me zag met tranen in haar ogen. Het laatste wat ik hoorde was het geschreeuw van Hinata. Ze schreeuwde met tranen in haar ogen: Naruto-kun je kunt niet weg gaan alsjeblieft ik hou van je! Ik kon niet meer reageren want ik was al dood. Mijn bloed ging met de stroom van de regen mee van het dak af en het druppelde in het heldere meer zodat het rood kleurde. END

Nou ik ben klaar hiermee. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en sorry dat dit lang duurde maar ik schrijf niet echt meer. Ik denk nog wel dat ik minimaal een Naruto fanfictie ga maken dus ik hoop dat je als ik die ga maken gaat lezen. Ik wil met dit verhaal ook zeggen dat je geen zelfmoord moet gaan plegen zoals Naruto deed het lijkt wel alles op te lossen maar dat doet het niet. Want mensen zullen je gaan missen. Ik dacht er zelf ook een paar keer aan om zelfmoord te plegen omdat ik nog steeds niet kan handelen dat mijn jongere zusje niet meer hier is omdat ze al ongeveer negen jaar lang dood is. Soms huil ik er nog om maar ik wil mensen hiermee waarschuwen om het niet te doen want iedereen gaat je missen. Je familie, je vrienden en volgens mij je vijanden ook want als ze opeens moeten denken dat jij weg bent zullen ze het ook niet leuk vinden dus doe het niet. Ik hoop dat je het een leuk verhaal vond en het is tijd om te gaan stoppen nu dus doegg. Groeten Aohane!