Jak powiedzieliśmy już sobie w poprzedniej części, od samego początku dziewiętnastego stulecia wygląd modnej kobiety zmieniał się dynamicznie pod wpływem nie tylko upodobań pań tamtego okresu, ale także stylu „narzucanego" im przez sztukę czy ówcześnie panujących monarchów.
Z krynoliną, nowoczesnym, tak potrzebnym w połowie wieku, wynalazkiem, nie było inaczej. Już w latach 60. suknie, zamiast poszerzać się jak wcześniej, zaczęły zyskiwać objętość z tyłu spódnicy. W modzie nadal pozostawały motywy geometryczne, zmieniło się jednak położenie talii, która ponownie uniosła się nieco powyżej naturalnej linii talii.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Magazyn modowy z 1867 roku.
Stopniowo zyskujący objętości dół spódnicy w latach 70. wymagał nowego rodzaju stelażu, który pomógłby nadawać jej odpowiedni kształt bez dodawania zbędnego materiału (brzmi znajomo?) – w taki sposób krynolina przekształciła się w turniurę. Okres ten nazywamy erą... Pierwszej turniury. Dlaczego? Tego z pewnością dowiemy się później.
Lata siedemdziesiąte formą przypominały lata trzydzieste – przesadnie przystrojone suknie i wymyślne fryzury były bardzo popularne. Dużą inspiracją dla tej dekady stała się również moda XVIII wieku, co można z resztą zauważyć gołym okiem chociażby na tym rysunku z 1876 roku:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Cechą charakterystyczną ery pierwszej turniury była spódnica o trapezoidalnym kształcie oraz dwie spódnice – spodnią i wierzchnią (ozdobną, mającą na celu dodać sukni jeszcze więcej objętości). Pani po środku na rysunku poniżej ubrana jest właśnie w taką dwuczęściową suknię, gdzie spódnica wierzchnia wyraźnie różni się wzorem od spodniej. Inne panie również ubrane są w stroje tego typu.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
