Asi fahişe

BİTKİSEL HAYAT 11.BÖLÜM

Selam, bölüme geçmeden önce söylemek istediğim şeyler var.
İlk öncelikle hikayem 1K okunma almış herkese çok teşekkür ederim.
2.si ise nerdeyse 2 haftadır bölüm atmıyorum üzgünüm nedeni ise tatile gitme, aile meseleleri.
Neyse şimdi bu bölümü büyük keyifle okuyabilirsiniz.

BERKİN ELVAN...
asel'i öyle yatarken bulunca ağlamaya başladım burnu kanıyordu.
Onunla gitmek istemiştim ancak doktor izin vermemişti.
Bende gözlerim yaşlı halde orta yaşlı bir kadının yanına oturdum herhalde kadının dikkatini çekmiştim ki bana bir soru sordu.
"Evladım, ne oldu neden ağlıyorsun?"
"H-hiç teyzecim rahatına bak."
"Üzülme evladım üzülme, yüce Mevla'm ne derse o olur. Allah seni sevdiğine bağışlasın."
"A-amin, teyze amin."
Gözlerim yavaş yavaş kapandı, kısa bir şekerlemeden sonra ayak sesleri duyarak uyandım. Ve birde kimi göreyim asel'in üvey annesi..
"BERKİN, ONA NE OLDU?!"
"lütfen sakin olun, belis hanım..."
"NASIL SAKİN OLAYIM?! BENİM CANIMDAN ÇOK SEVDİĞİM KIZIM ÖLEBİLİR!"
"inanın bende sizin kadar üzülüyorum ama oturmaktan başka çaremiz yok."
"İ-inanamıyorum ya...seni onu koru diye yanına adam olarak tuttum ama sen ne yaptın?! Kızıma bakmadın ve şimdi o ölebilir!"
"L-lütfen yeter belis hanım artık beni suçlamayı bırakın, dayanamıyorum çünkü ben...çünkü ben...ASEL'E AŞIĞIM!"
belis'in gözleri fal taşı gibi açıldı. Gözlerindeki kanlar beni korkuttu. Kalın dudaklarını oynatmakta zorluk çekiyordu belki de ama nereden bilebilirdim?
"S-sen ciddi misin Berkin? Asel'e aşık mısın?"
"E-evet..."
"Bunun iyi birşey olduğunu sanmıyorum, çünkü Asel de benim gibi bir fahişe..."
"Bunu biliyorum söylemenize gerek yok..."
Karşımdaki koltukta bir 10 saniye bana baktı sonra gözlerini başka yere çevirdi.
En sonunda kapılar açıldı mavi önlüklü bir hemşire hastane koridorunda koşuşturmaya başladı. Kapının arkasından sedye göründü ve üstündede sedyede yatarken bile güzel olan Asel çıktı.
ASEL KARAMAN...
başımın aldığı darbeyle yerde sızmıştım belkide durumum ciddiydi...
Bitkisel hayata geçmiştim galiba dedim kendi kendime.
Babamı görüyordum bana 'asel, Asel neredesin?' diye bağırıyordu.ben burdayım diyecektim ama sanki ağzımı kapatmışlardı açamıyordum...

BELİS KARAMAN...
kızım asel'i ben doğurmuştum ama ona gerçek annesi olduğumu söyleyememiştim nedeni ise benim gibi sürtük olmasın diyeydi ama o bir fahişe olmuştu ve bugün hastanede sessiz sedasız yatıyordu..