ölüm...

4.7K 38 0
                                    

Selam, bundan sonra bölüm atmayabilirim çünkü okullar başlıyor ve benim de okula gitmem gerekiyor cvukkbwh neyse iyi okumalar

BELİS KARAMAN...
çantamda titreyen telefonu fark ettim. Arayan Emir di, telefonu açtım ve ağladığımı belli etmemek için kısık sesle konuştum.
"Alo Emir?"
"Birşey mi oldu belis abla?"
"Birşey olmadı emir."
"Peki, bende babam sana ulaşamamış diye aramıştım."
"Tamam. Ben onunla sonra konuşurum."
"Peki, kapatıyorum bir isteğin var mı?"
"Yok teşekkür ederim."
"Görüşürüz"
"Görüşürüz."
Berkin elindeki iki bardak kahve ile gelmişti. Birini bana uzattı.
"Bunu için belis hanım..."
"Lüzum yok."
"Beni kırmayın lütfen."
"Tamam."
Kahveyi içerken boğazım yandı. Öksürmeye başladım.
"B-bana birşeyler oluyor yardım et berkin!"
"Ölmenizi büyük bir zevkle izleyeceğim belis hanım..."
"Ne di-y-orsun sen?!, Bana h-he-"
Gözlerim hızlı bir şekilde kapandı ve bende yere yığıldım. Başım heralde merdiven duvarına çarpmıştı. amel defterimin kapandığında o an anladım.
BERKİN ELVAN..
benden herkes korkmalıydi. Az önce sevdiğim kadının annesini öldürmüştüm vicdan azabı çekmiyordum çünkü ben bir den fazla insan öldürmüştüm. Ve sıra cenk karaman'daydi. Belis'i kimse görmeden hastanenin arka bahçesine götürdüm. Ağzından kanlar akıyordu..
Bedeni sessiz di...

Asi fahişeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin