18.8.2019
Oğlum kaç gündür bir şey yazmamışım.. yeni farkettim. Ne biliyim böyle kendimi yine dipsiz bir kuyuda sanki nefes alamıyormuşum gibi hissettim. Nefes almamı engelleyecek eller var boğazımda oğlum. Kalbimi sanki birileri sıkıyormuş da yaşamaya çalışıyormuşum ama boşa çabalıyomuşum gibime geliyor. Anlamadın değil mi canım? İşte düştüğüm durum tam olarak böyle..
Hastalığımın üzerinden iki yıl sekiz gün geçti hala daha önümde arkamda her yerde doktor var ailem trafımda dört dönerek üzerime titriyorlar. Hala daha riskim varmış ama emin ol sen bu satırları okurken ben bu zamanları mazinin tozlu raflarına kaldıracağım. Sorma bana olur mu? Hatırlamak istemiyorum..
Daha eğlenceli şeylerden bahsedelim.. mesela bugün markette reyon devirdim.. o sıkıntı değil çocukluk arkadaşım olan ve hala aynı sitede oturduğumuz halil can dayın/abin(?) De oradaydı ve bana aralıksiz 5 dakika anırdı. Hayır ne olmuş cips almak için reyona çıkıp devirdiysem?? Allah'tan elemanlar artık aile dostumuz gibi olmuştu da azar yemedim(!) Çıkarken hala gülen halil cana saygılar(!) Ha bir de almak için devirdiğim cips 1.5 lira zamlanmış! Yahu daha dün 2.25 di ne ara 3.75 oldu? Neyse sinirlenmiyicem. Normalde bir oturuşta yediğim cipsi üçe ayırdım o kadar yanii. Bakma öyle! Öğrenciyim ben! Okuyoruz biz :D
Neyseee buraya seninle konuşuyormuş gibi bir şeyler karalamak beni az da olsa canlandırdı. Uykum nedensizce kaçtı ve kendimi burada buldum geçelim burayı boşver bu havayı dağıtmayayım :D
Seni her zaman dediğim gibi şimdiden çok seviyorum oğlum..
Her zaman..
#10 yıl önceki annen#
ŞİMDİ OKUDUĞUN
#ÖMRÜM'E#
General FictionSene 2029, geçmişteki bir annenin gelecekteki çocuklarına mektupları...