Modern assepoester

Hotdogssss

Ik hoor geruis om me heen. Waar ben ik ook al weer? Oja; vliegveld, vliegtuig, Japan. Ik open mijn ogen. Ik had me Japan eigenlijk heel anders voorgesteld, maar het zal wel goed zijn. Laat ik gauw mijn bagage ophalen!

Als ik mijn spullen heb, kijk ik om me heen. Wat raar, er zijn hier wel heel veel toeristen! En er wordt hier wel heel veel Engels gesproken! Ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Ik zal toch niet in het verkeerde vliegtuig zijn gestapt? Nee, dat zal wel niet, dan had ik het vast wel gemerkt. Zoiets roepen ze vaak genoeg rond in de vertrekhal en in het vliegtuig. Ik loop een stukje verder. Ik gluur op de borden, waar moet ik heen? Sydney? Ik ben toch niet in Australië? Ik moet lachen bij de gedachte. Ben ik dan toch in het verkeerde vliegtuig gestapt? Maar hoe kan dat dan? Dat zou iemand me dan toch hebben verteld? Oh, shoot, ik weet het al! Ik heb gelijk mijn muziek aangezet en heb geprobeerd te slapen! Mijn maag knort als ik lang een hotdog-kraampje loop. Zal ik? Ik heb genoeg geld.

"Can I have a hotdog, please?" Vraag ik.

"Some ketchup?" Vraagt de verkoper. Hij lacht. Blèh, verrotte tanden. Hij denkt zeker dat hij sexy is!

"No, thanks, do you have some mayonnaise?"

"OK, that is three dollar."

Drie dollar? Dan moet ik gauw wisselen! Ik heb alleen maar een paar Euro op zak.

Het is alsof de verkoper mijn gedachten kan lezen. "Do you want to pay  with cash or with card?"

"Yes, please." Ik pin en loop weer weg met m'n hotdog. Even genieten van iets lekkers. Dat heb ik wel verdient. Nu gauw een slaapplek vinden en morgen verder uitzoeken.