After 23 years of sadness...(girlxgirl)

Προσπαθώντας να επανορθώσω

Δάφνης POV:

Μετά από την συζήτηση μου με την Ιωάννα και το χαστούκι της που ακόμα νιώθω στο μάγουλο μου συνέχισε η ημέρα στο Πανεπιστήμιο πολύ βαρετά. Σήμερα μας ανακοίνωσαν ότι θα φύγουμε αρκετά νωρίτερα καθώς προέκυψε ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και θα έπρεπε να συνεδριάσουν όλοι οι καθηγητές του Πανεπιστημίου.Καθώς έβγαινα από το αμφιθέατρο για να γυρίσω σπίτι άκουσα την Ιωάννα να μιλάει στο τηλέφωνο...

Ιωάννα:"Παρακαλώ;....τι έπαθε; είναι καλά τώρα;;..."

Την άκουγα και αναρωτιόμουν ποιος είναι καθώς έδειχνε ανησυχία στο βλέμμα της

Ιωάννα:"Πρέπει να ρθω οπωσδήποτε;;Θέλω να πω πως είμαι στη δουλειά τώρα και έχουμε μια σοβαρή συνάντηση καθηγητών...έχει ανεβάσει πολύ πυρετό;;...Καλα θα δω τι θα κάνω θα προσπαθήσω να ρθω το συντομότερο δυνατό"

Με αυτά της τα λόγια υπέθεσα πως πρόκειται για τον γιο της...ανησύχησα όσο να ναι τον έχω συμπαθήσει πολύ τον μικρό και ίσως αυτή να είναι μία καλή ευκαιρία να επανορθώσω που της μίλησα τόσο άσχημα...δεν τα εννοούσα όσα είπα απλά τσαντιστηκα που δεν αντέδρασε καθόλου...

Δάφνη:"Κυρία Γεωργίου"  φώναξα για να με ακούσει
Ιωάννα:"Τι είναι Δάφνη βιάζομαι"
Δάφνη:"Κυρία Γεωργίου άθελα μου άκουσα που μιλούσατε στο τηλέφωνο και ήθελα να σας προτείνω κάτι προκειμένου να σας βοηθήσω και να επανορθώσω για την χάλια συμπεριφορά μου νωρίτερα"
Ιωάννα:"Δηλαδή τι θες να μου προτείνεις;"
Δάφνη:"Να θα μπορούσα να πάω εγώ να πάρω τον Αλέξανδρο από το σχολείο..."
Ιωάννα:"Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα...θα πήγαινε ο Δημήτρης αλλά δυστυχώς έφυγε νωρίς το πρωί για ταξίδι με την δουλειά του"
Τότε την πλησίασα και της μίλησα σιγανά για να μην μας ακούσουν οι άλλοι...
Δάφνη:"Ιωάννα μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά θα παω να τον πάρω και όταν τελειώσεις εσύ από εδώ θα ρθεις να τον πάρεις από το σπίτι μου εντάξει;"
Ιωάννα:"Εντάξει απλά πέρνα και από το φαρμακείο αν σου είναι εύκολο να πάρεις κάποιο σιρόπι για να του κατέβει ο πυρετός"
Δάφνη:"Εντάξει πάω να τον πάρω"
Ιωάννα:"Οκ θα πάρω και στο σχολείο να ειδοποιήσω ότι πηγαίνεις"
Τότε γύρισα και πήγα να φύγω μέχρι που με τράβηξε από τον καρπό η Ιωάννα...
Ιωάννα:"Δάφνη...σε ευχαριστώ πολύ"
Απλά της χαμογέλασα και γύρισα να φύγω...

Καθώς περπάταγα προς το σχολείο του μικρού σκεφτόμουν πόσο αισχρό ήταν αυτό που της είπα το πρωί...δεν έπρεπε να φερθώ τόσο άσχημα...