After 23 years of sadness...(girlxgirl)

Μη φύγεις Εύα...

Δάφνης POV:

Πήγαμε στο μπαράκι που πηγαίναμε πάντα οι δυο μας...ήπιαμε πολυ και μετά φύγαμε... πήγαμε σε μια παραλία κάτσαμε στην αμμουδιά με ένα κουτάκι μπύρας η καθεμία...

Δάφνη:"Πόσο θα κάτσεις;"
Εύα:"Αύριο θα φύγω,το απόγευμα"
Δάφνη:"Κριμα"
Εύα:"Γιατί ήθελες να κάτσω;"
Δάφνη:"Εμμ...ναι θα το θελα πολύ.."
Εύα:"Γιατί;"
Δάφνη:"Γιατί ξέρεις πόσο σε θέλω εδώ και καιρό..."
Εύα:"Ναι αλλά δεν ξενέρωσες που είμαι με άλλη;"
Δάφνη:"Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να ξεκολλήσω από εσένα"
Εύα:"Πρέπει όμως... πρέπει να προχωρήσεις"
Δάφνη:"Κι αν δεν θέλω;Κι αν το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί σου;"
Εύα:"Αυτό δεν γίνεται συγγνώμη"
Τότε την πλησίασα και την φίλησα παθιασμένα και αυτή ανταπέδωσε στο φιλί μου...

Μετά γυρίσαμε σπίτι μου και πέσαμε ξερές στο κρεβάτι...

Το πρωί:

Δάφνη:"Καλημέρα...ωχχχ Εύα Εύα Εύα"
Εύα:"Τι έγινε γιατί φωνάζεις;"
Δάφνη:"Μα καλά δεν βλέπεις πως είμαστε γυμνές στο κρεβάτι;;;"Είπα φανερά σοκαρισμένη καθώς δεν θυμωμουν τίποτα...
Εύα:"Απλά σου έδωσα αυτό που ήθελες...σου έδωσα ένα δώρο πριν το αντίο..."
Δάφνη:"Εύα..."
Εύα:"Τι;"
Δάφνη:"Εύα σ αγαπάω δεν θέλω να σε χάσω δεν θέλω να φύγεις δεν θέλω να πας σ' αυτήν θέλω να μείνεις μαζί μου θέλω να ζήσουμε αυτό που ποτέ δεν καταφέραμε τόσα χρόνια να ζήσουμε σε παρακαλώ"
Εύα:"Σ αγαπάω αλλά δεν γίνεται αυτό..."
Δάφνη:"Γιατί ρε Εύα απλά θα χωρίσετε αφού μ'αγαπάς..."
Ευα:"Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα... αυτόν τον ένα χρόνο που είμαι μαζί με την Νάντια...το σημαντικότερο είναι ότι την υπερλατρευω καθώς μαζί της έχω ένα υπέροχο πλασματακι την Κατερίνα το μωράκι μας που υιοθετήσαμε πριν λίγους μήνες και πίστεψε με τις λατρεύω και τις δυο... όλο αυτό που έγινε χθες το βράδυ ήταν κάτι τελευταίο πριν φύγω δεν θα ξαναγίνει ποτέ ήταν απλά για να μην έχουμε η μία την άλλη ως αποθιμενο καλό θα ήταν να με ξεχάσεις σιγά σιγά και να προχωρήσεις να βρεις καποια που να σου ταιριαζει και να την αγαπάς και να σε αγαπάει δεν είμαι εγώ αυτή συγγνώμη που στο χαλάω..."
Δεν είχα τι να πω μετά από όλα αυτά... απλά δακρυσα και ήρθε και με πήρε αγκαλιά...έπρεπε να την ξεχάσω για πάντα...
Εύα:"Πρέπει να φύγω..."
Δάφνη:"Μα το απόγευμα δεν φεύγει το αεροπλάνο;"
Εύα:"Θα πρέπει να μαζέψω τα πράγματα μου από το σπίτι της Μαρίνας και να πάω στο αεροδρόμιο..."
Δάφνη:"Αυτό ήταν..."
Εύα:"Ναι αυτό ήταν...να προσέχεις και να ξέρεις πως σε αγαπάω και όποτε θέλεις να έρθεις να γνωρίσεις την Νάντια έχει ακούσει πολλά για σένα θα χαρεί να γνωριστείτε..."
Δάφνη:"Εντάξει...θα το κανονίσουμε αν είναι... καλό ταξίδι να προσέχεις θα σε σκεφτομαι συνεχεια.."
Εύα:"Μην το κάνεις δεν πρέπει... πρέπει να ξεκολλήσεις..."
Δάφνη:"Καλά...θα προσπαθήσω...να προσέχεις σ αγαπώ"
Εύα:"Και εγώ τα λέμε..."είπε και έφυγε...
Με το που έκλεισε την πόρτα ξέσπασα σε κλάματα και πάλι...μου ρθαν όλα τόσο απότομα...δεν το περίμενα να έχει προχωρήσει τόσο πολύ στην ζωή της...