After 23 years of sadness...(girlxgirl)

Ήταν λάθος

Δάφνης POV:

.. μετά από λίγο ήρθε και κάθησε δίπλα μου...
Ιωάννα:"Γεια"
Δάφνη:"Γεια σου"
Ιωάννα:"Γιατί με φώναξες τέτοια ώρα εδώ πέρα;"
Δάφνη:"Ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για την συμπεριφορά μου πριν στο σπίτι"
Ιωάννα:"Ουαου με εκπλήσεις δεν περίμενα ποτέ από εσένα να λυγίσεις και να ζητήσεις συγγνώμη.
Δάφνη:"Γιατί δεν το περίμενες;"
Ιωάννα:"Δεν ξέρω... ίσως επειδή ποτέ δεν μου έχεις δείξει αυτήν την πλευρά του εαυτού σου"
Δάφνη:"Τότε ίσως πρέπει να σκεφτείς ότι μπορεί να είσαι ξεχωριστή για μένα για να σου δείχνω αυτήν την πλευρά του εαυτού μου"
Ιωάννα:"Ξεχωριστή;; Εγώ;;;Για ποιο λόγο;;"
Δάφνη:"Δεν ξέρω δεν το νιώθεις και εσύ αυτό το δεν ξέρω τι νιώθω αλλά νιώθω μια έλξη;Δεν νιώθεις ότι και εγώ είμαι ξεχωριστή για σένα; Γιατί εγώ αυτό έχω καταλάβει"
Ιωάννα:"Όχι φυσικά είσαι μαθήτρια μου και απλά από ενδιαφέρον σε έβλεπα λίγο κάπως και σκεφτηκα ότι μπορεί να μπορώ να βοηθήσω"
Δάφνη:"Δεν φάνηκε έτσι αλλά για να το λες εσύ κομπλέ"
Ιωάννα:"Με φώναξες ως εδώ για ένα συγγνώμη που θα μπορούσες να μου πεις αύριο στο μάθημα;"
Δάφνη:"Λίγο το θεωρείς;"
Ιωάννα:"Δεν το θεωρώ λίγο αλλά μου φάνηκε περίεργο"
Δάφνη:"Ίσως να ήθελα και κάτι ακόμα"
Ιωάννα:"Δηλαδή τι;"

Τότε κόλλησα και δεν ήξερα τι να κάνω ήθελα να την φιλήσω αλλά φοβόμουν...

Δάφνη:"Να σε δω"
Ιωάννα:"Α...εμ οκ..με είδες να φύγω τώρα γιατί είναι αργά και πρέπει να γυρίσω σπίτι για να μην με καταλάβει ο άντρας μου;"
Δάφνη:"Ναι φύγε... συγγνώμη που σε έφερα ως εδώ χωρίς λόγο..."
Ιωάννα:"Δεν λέω ότι με έφερες χωρίς λόγο εδώ... απλά δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα την συμπεριφορά σου"
Τότε σηκώθηκε και γύρισε να φύγει... σηκώθηκα την κράτησα από τον καρπό και την γύρισα προς το μέρος μου και ένωσα τα χείλη μας
Ιωάννα:"Τι ήταν αυτό;"
Δάφνη:"Εσύ τι λες να ήταν;"
Ιωάννα:"Θέλω να πω γιατί με φίλησες;;"
Δάφνη:"Έτσι ήθελα..."
Ιωάννα:"Τι θα πει έτσι ήθελες;"
Δάφνη:"Θέλω να πω ότι έτσι ένιωσα και το εξέφρασα με αυτόν τον τρόπο"
Ιωάννα:"Οκ... αντίο"
Δάφνη:"Αντίο"

Έφυγε και εγώ κάθησα λίγο ακόμα και μετά γύρισα σπίτι... όταν γύρισα κάθησα στο μπαλκόνι και άναψα ένα τσιγάρο και άνοιξα το κινητό μου είδα ότι είχα πολλές κλήσεις και μηνύματα από τον Χρήστο και την Αλεξάνδρα στα περισσότερα έλεγαν να τους πάρω τηλέφωνο όταν τα δω... δεν ξέρω τι συμβαίνει.. μάλλον θα ανησύχησαν που έφυγα και δεν με έβρισκαν...θα τους μιλήσω αύριο...

Έπεσα για ύπνο αλλά δεν μπορούσα να κλείσω μάτι από τις σκέψεις... μετά από ώρες με πήρε ο ύπνος