Karanlık Taraf~Tom Riddle Story~

Bölüm 3

Merhaba arkadaşlar.❤️ Bu bölüm bir geçiş bölümü gibi oldu💕🙈 Keyif almanız dileğiyle😍😍 Sihirli günler💕💕

Tom Marvolo Riddle

Yasak ormanda ne işi vardı bu cadalozun?! Ben bir ağaca çıkmıştım o ise ortada bir ağacın arkasındaydı.
"Aptal bulanık!" diye söylendim. Grindelwald'ın burada olduğunu nereden öğrenmişti. Hani, tamam benim kaynaklarım var ama onun? Belki de fazla hafife alıyordum o kızı, kim bilir?
          Ben bunları düşünürken tam bir dal daha tırmanacaktım ki daha demin ayağımı attığım dal kırıldı ve ben hemen ayağımı çekip eski yerime geri döndüm. Günün erken saatlerinde olmamıza rağmen ormana hiç ışık girmiyordu. Orman çok karanlıktı ve sadece arada ağaçlardan gelen ışık ortamı aydınlatıyordu. Ürkütücü kuş sesleri etrafta çınlıyor, ulumalar etrafı inletiyordu.
          O sırada kız korkuyla o tarafa doğru döndü ve Grindelwald'a, içinde tedirginlik beliren iri kahvelerle baktı. Ardından koşmaya başladı. Grindelwald'ın sesi ormanda yankılandı. Aslında hızlı koşuyordu ama büyüyle geri dönmesi an meselesiydi. Tahmin ettiğim gibi büyüyle Grindelwald'a doğru uçtu. Yanlış görmediysem kafasını çarptı ancak ayağa kalktı.
Grindelwald'la diyaloğa girdiklerini ağızlarındaki hareketten anlıyor ancak onları duyamıyordum. Ama Grindelwald'ın kızarmasından ve gözlerinin ateş saçmasından pek de iyi şeyler konuşmadıklarını anlıyordum. Grindelwald gardını aldı ve kıza lanet fırlattı. Galiba dayanamamıştı sözlerine.

"CRUCİO!" Kızın bağırmamak için kendini sıktığı çok belliydi. Ona bu zevki yaşatmak istemiyordu belli ki. Dudaklarımın bir ucu hafifçe yukarı doğru kıvrıldı. Gözüme girmeye başlıyordu. Ama onu yoldaşlarıma dahil etmeyi düşünemezdim, düşünmezdim çünkü o bir bulanıktı. Ve ben onlardan nefret ediyordum.
Ardından ağaçtan atladım ve yerde konumlandım. Grindelwald kızdan laneti çektikten sonra onu yanıma uçuracaktım ve onu da alıp gidecektim. Burada daha fazla durmayacaklarını biliyordum. Artık tehlikedeydiler. O kızın birini çağırmış olma ihtimalini düşündüklerini yandaşının bakışlarından anlayabiliyordum.

Grindelwald laneti çektiği anda kızı kendime doğru uçurdum, ardından Annabelle'i kucağıma alıp koşmaya başladım. Beklediğimden hafifti. Ama yine de bir bulanıktı ve Hogwarts'a vardığımız gibi ellerimi keseleyip onu taşıdığımı unutmaya çalışacaktım. İğrençti. Başımı ona doğru çevirdim çünkü asamın hem onu hem beni kapsayan görünmezlik büyüsünü doğru yere fırlattığını bilmem gerekiyordu. Eğer ona büyü gelmezse kendi hayatım tehlikeye girerdi. Bunu da istemiyordum. Benim planlarım vardı. Sonra kızın gözlerinde çektiği acıyı gördüm, göz göze gelmiştik. Ardından bu acı yerini şaşkınlık ve hayrete bıraktı. Son olarak kız son kez düşünceli gözlerle bana baktı, gözlerinden bir tane yaş firar etti, yuvarlandı yanaklarında; sonra da bilincini kaybetti.
          Yasak Orman'dan çıktığımız zaman büyüyü kaldırdım. Etrafta çok öğrenci yoktu. Yani dersler başlamıştı. Grey'i revire bırakıp ellerimi keselemem gerekiyordu. Revire gittiğimde onu bir sedyeye yatırdım ve Madam Promfey'e haber verdim.
          "Ah, Merlin aşkına! Bu kız çok solgun! Ne olmuş bu kızcağıza, çok kötü görünüyor." Açıklama yaptım, hem bu sayede Dippet'e de açıklama yapmam gerekmeyecekti.
          "Yasak Orman'ın kıyısında, yerde yatarken gördüm onu, sanırım tansiyonu düştü ve bayıldı." diyerek bir hikaye salladım. Neyseki Madam Promfey çok üstelemedi ve ben de huzurla ve kendimden tiksinerek lavabolara gitmeye başladım. Sonunda üç gündür Grindelwald'ın neden burada olduğunu bulmuştum. Tekboynuz ağacı ha? Güzel bir koz gibi gözüküyordu. Ne yapabileceğime bakmalıydım. Belki bir şeyler çıkardı. Ama önce gerçekten, ellerimin derisini soymam lazım, cidden! ÇOK İĞRENÇ!

••••••••••••••••••••

Yazardan

Tom bahçe neredeyse boş derken haksız değildi. Ancak Yasak Orman'ın kıyısından çıkmış gibi gözüktükleri hakkında doğru bir yalan söylemişti. Oğlan kucağındaki kızla birlikte binaya girerken, onları izleyen iki kişi vardı.
Şanslarına, o iki kişi dersi asmayı tercih edip bir ağacın altında konuşmaya başlamışlardı. O sırada Marvolo ve Belle, içlerinden birinin dikkatini çekmişti. Tabi ki kim görse iyi olmazdı. Ancak bu iki kızın görmesinin, Hogwarts'da büyük sıkıntı çıkaracağı onaylanabilirdi. Hemen aralarında fısıldaşmaya başladılar. Ardından birisi büyüyle bir portal açtı ve içine girdi. Bu büyü birine haber vermek için kullanılırdı. Portalın içine girdiğinde sana saatler gibi gelen süre, arkanda bıraktığın yerde saniyelere eşitti.
Ne revirde acılarıyla savaşan Grey, ne de ellerini gerçekten keseleyen Riddle, onların gördüğünü düşünebilirlerdi. Ya Hogwarts'ı kasıp kavuracak o fırtınayı? Ah, işte onu hiç kimse tahmin edemezdi. İşte şimdi sabrın sınanma vaktiydi. Özellikle Belle için.

625 kelime