Hanggang Dulo (Completed)

Chapter 11

 

It's been a month since mangyari ang isang bagay na hindi ko inaasahan.Aaminin kong naguguluhan ako. Sino ba naman ang hindi? Parang kanina lang nag iisip ako kung paano ko makakalimutan si Gelo?Ganito ba talaga kabilis mag bago ang mundo? Tama siguro ang sabi nila,there is change,whether you remain or hold on. Permanency is a paradox.

Maraming nagbago lalo na ang pakikitungo ko sa kanya,sa best friend ko. Minsan natutulala na lang ako sa kawalan at napapa isip. Nangyayari ba talaga lahat ng 'to?

I tried to suppress it dahil may ideya na ako kung ano bang pakiramdam 'to. But how can I suppress it?She always seems to be running through my mind.I lose sleep because of her.She always making sure that her presence is felt in my life.

Pati ang mga kilos ko ramdam na ramdam ko na nag iba na rin. Dati-rati ay kaya kong humarap sa kanya na magulo ang buhok,hindi pa naka toothbrush o kahit pa yata may muta ako sa mga mata. But right now,I'm acting weird.I'm always feel like I need time to prepare and gather myself before I can interact with her. Madalas ko rin kasing mapansin na tinititigan niya ako and I just lose my cool whenever she do that. I become really anxious and nervous and I just don't know how to act normal in front of her.

Isa rin sa mga nagbago ay ang pagiging mahigpit ko sa kanya, especially sa mga nakaka sama niya. Kung noon ay okay naman sa akin na may iba siyang nakakasama dahil at the end of the day,ako pa rin naman ang best friend niya. I hate to say this pero hindi na gan'on ngayon. I don't want to compete with anyone else for her attention but I can't help myself. Pakiramdam ko ay anytime ay pwede siyang mawala sa akin.Isa rin ito sa ipinagtataka ko sa sarili.Hindi naman ako ganito ka-possesive kay Gelo noon. Hindi ako selosang babae pero bakit kay Je,nagkaka ganito ako?Kulang na lang i-kahon ko siya sa sobrang selos. Okay, I admitted it already. I'm a jealous type of girl when it comes to her.

Tatlong salita lang ang masasabi ko sa lahat ng mga nangyayari at nararamdaman ko ngayon. Magulo pero masaya. I'm happy.She makes me happy.It's a simple as that.

"Bye,girls!" Nakangiti kong pag papaalam sa mga co-candidates ko. Candidates?Yes! Sumali ako sa pageant dito sa department namin na ginaganap taon-taon. Kung sino ang mananalo rito ay siya namang magiging representative ng department namin sa gaganaping Miss.H.U 2019 na taon-taon ding ginaganap.

Kung bakit ako sumali?Isa lang ang dahilan.Gusto kong manalo para maging title holder. Hindi second,hindi first kundi title. If you know what I mean.

"Bye,Kaori,see you the day after." Kumaway ako sa kanila kasabay nang, "Ingat kayo."

Habang naglalakad palabas ng building ay kaagad kong kinuha ang cellphone ko.

Bebe,how are you?Nakauwi ka na ba? Pauwi na ako.
Text ko kay Je dahil kanina pa ako hindi nakaka pag update sa kanya. Ilang oras din kasi kaming nag practice.

"Holdap 'to!"

"Oh my gad!" Halos mahulog ko ang cellphone ko sa sobrang gulat. "Akin na ang puso mo!" Dugtong pa ng babaeng naka akbay sa akin.

"Je?!You scared me!" Reklamo ko sa kanya. Papatayin ba niya ako sa gulat?!

"You should've seen your face." Tawang-tawa pa niyang komento sa ginawa niya. Akala ko tuloy ay may nakapasok na talagang holdaper dito.

"Funny!" Siniko ko siya sa tagiliran kaya inalis niya ang pagkaka akbay sa akin. "I thought nakauwi ka na?Maaga kayong na dismissed kanina di ba?" Tanong ko habang siya ay namimilipit pa rin sa sakit. Bagay sayo 'yan.

"Ah kasi gani..."  Inayos niya ang pagkakasabit ng gitara sa balikat niya.

"Saka bakit nandito ka sa building namin?" Taas-kilay kong tanong. Sa pagkakaalam ko wala naman siyang ibang kaibigan sa department namin maliban sa amin nila Reign.