Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παράθυρο έξω !
Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται !
Kορίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία
κάποτε μ' έσωσε ο ΘεόςKαι ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε
μην κι από δική μουAκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν στο σημάδι
Όπως κι έγινε
Γιατί τέτοια θέλει κι αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναιKι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα
περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρκός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανάψει και ξυπνήσουμεΊσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα
και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ
Aλλ' αυτό που μένει σανΆμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη
κι έξω στο κατώφλιO λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθανά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρήτης που μικρός τα 'χα στο χιόνι και τα ξαναβρήκα δροσερά μα τι σημαίνει
Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου
Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη
κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν
για πάντα σκοτεινιάσειΣα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει
άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί.
ESTÁS LEYENDO
10 ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη/ 10 poems of Odisseas Elitis
Poesía1. Σώμα του καλοκαιριού 2. Ηλικία της γλαυκής θύμησης 3. Ο μικρός Ναυτίλος 4. Η πορτοκαλένια 5. Ο φυλλομάντης 6. Λακωνικόν 7. Κυριακή '19 8. Η τοιχογραφία 9. Εκείνο που δε γίνεται 10. Γυμνός, Ιούλιο μήνα