MUHTEŞEM ÜÇLÜ

Bölüm-4

İyi okumalar...

Annem: Kızlar, ne yapıyorsunuz bakalım burada?
Ben: Biraz karnımız acıktı da...
Gülümsedik...
Arzu ve Esin gitti. Bugünü öyle böyle atlattık. Sabah uyanır uyanmaz her öğrencinin yaptığı gibi okula ana avrat söverek kalktım yataktan. "Okulun da, okulu başımıza illet edenin de, müdürün de, öğretmenlerin de; ULAN TOPUNUZUN *******" Bu biraz fazla oldu. Hatta baya fazla oldu sanırım. Uykumun açılmasını bekliyorum fakat bir türlü açılmıyor şerefsiz. Üzerimi değiştirdim, kahvaltımı yaptım ve yola koyuldum. Gözlerimdeki şişlik geçmek bilmez. Gözümden uyku aktığı o kadar belli ki millet yanımdan geçerken zombi görmüş gibi bakıyor bana. Çok rahatsız oldum şu an. Okula vardığımda bahçede kimse yoktu. "Ulan! Yoksa geç mi kaldım? Ne bok yerim ben şimdi?" Okula girip koşar adımlarla yürüdüm. Hiç canım istemese de geç kâğıdı almam gerekiyordu. Müdür yardımcısının odasının kapısını tıklayıp girdim. "Iıı şey... Hocam, ben geç kâğıdı alacaktım da..." Dik dik baktı her zamanki gibi. Ne bakıyorsun, ver işte. Biraz bekledikten sonra geç kâğıdını alabildim. Odadan çıktım. Merdivenlerden hızla çıktım ve sınıfa vardım. Derin bir nefes alıp sınıfın kapısını tıkladım. "Girebilirsin!" Eyvah! Bu matematik hocasının sesi. Kapıyı yavaş ve tedirgin bir şekilde açtım. Gözler benim üzerimdeydi tabii. "Geç kaldığım için özür dilerim hoc... Ayy! Öğretmenim..." Matematik hocamız olan Ayhan hoca 'hocam' kelimesini duyunca sinirlenir. Takıntısı var adamın. Bana ters ters baktı. Geç kâğıdını verdim. "Yerine oturabilirsin." E herhalde... Esin ve Arzu yerime oturur oturmaz bana hesap sormaya başladılar. Fısır fısır konuşuyorduk.
Arzu: Lan biz sana mesaj da attık ders zilinin çalmasına az kaldı diye.
Ben: Off! Ben yatmadan önce telefonun sesini kapatıyorum uyanmayayım diye. Sabah da kalkınca unutmuşum işte sesini açmayı.
Esin: Aferin kızım sana!
Allah'ım! Sanki çok kötü bir şey yapmışım da sakız gibi uzatıyorlar konuyu. Gözlerimi devirerek sağa doğru baktım. "Vışş! O nedir lo?" dedim bir anda kısık sesle. Sanırım sınıfa yeni bir bomba düşmüş. Ben bunu avlarım. "Kız Arzu, kim bu taş?" "Yeni geldi bizim sınıfa. Adı da Berkecan'mış." Tam da baba parası yiyen zengin züppe ismi bu. "Hmm... İyi." dedim. Teneffüs zili çaldı. Yalnız çocuğu öyle bir kesiyorum ki anlamaması mümkün değil. Burnu o kadar güzeldi ki âdeta düşmüştüm. Gözleri de ela sanırım. "Döner başım yine, gözlerin ela çünkü." diye Reynmen'in şarkısına giresim geldi. Ela gözler... Ela en sevdiğim renk şu dakikadan sonra. Sol kolumu sıranın üzerine koyup elimi yüzüme getirmiş ona iç çekerek bakarken Esin dürttü.
Esin: Şşşt! Seyre bakar gibi bakıyorsun.
Birden irkilip kafamı Esin'e doğru döndüm.
Ben: Dalmışım yaa.
Esin: Ben daldırırım şimdi seni.
Kafamı yine ona doğru döndüm. Fark etmiş olacak ki birden kafasını dönüp bana doğru baktı. Şimdi daha net görebiliyordum o güzel gözlerini. Hele güneş ışıkları onun gözlerine değdiğinde daha bir başka etkilendim. "Analar neler doğuruyor be!" diyesim geldi de utanıyorum işte. Sınıfımızın milli sürtüğü Şebnem yerinden kalkıp Berkecan'ın yanına geldi. Berkecan bana bakan o ela gözlerini Şebnem'e doğru döndü. Romantizmin içine sıçmasan olmazdı zaten. Elini uzattı. Hayır, tutma onun pis ellerini. Ve tuttu.
Sürtük Şebnem: Ben Şebnem, sen de Berkecan olmalısın.
Ela gözlüm: Evet.
Sürtük Şebnem: Memnun oldum.
Ela gözlüm: Ben de öyle.
Gülümsediler birbirlerine. Kalkıp şu kızı boğmamak için zor tuttum kendimi. Zaten okulda yoklamadığı erkek kalmadı. Kendisi çok iyi kalpli(!) bir insan olduğu için ayrımcılık yapmadan bütün erkeklerin tadına baktı. Yeni hedefi de Berkecan. Ama ben onu kullanmasına izin verir miyim hiç? Tabii ki hayır.

Bölüm sonu...
Hikâyemi beğendiyseniz alttaki küçük yıldıza basıp yorum yapmayı unutmayın.
Sizleri seviyorum♥️

✎ İnstagram: hiilaaaalll
✎ Snapchat: hilal74fb