Rap Gods| Yoonseok

Sonsuzluk

Dan Berk - Solo

Hayat ummadığımız şeyleri bize yaşatmayı severdi. Ani sürprizler ve beklenmeyen olaylar hayatın bir parçasıydı ve bundan kurtulamazdık.

Hayatımın her anında hayal kurardım ve bu hayalleri gerçekleştirmek için çabalamak bana yaşadığımı hissettirirdi.

Hayal kurmak kolaydı. Onu gerçekleştirmek için çabalamaksa beni dinç tutuyordu.

Ama bütün bunlara rağmen çokta uçuk hayaller kurmazdım. Her zaman adım adım yükselişe geçme taraftarıydım ve bunun dışındaki ani yükselişler beni hep bocalatırdı.

Haftalar önce dergi için verdiğimiz röportajda Yoongi hayalinin Billboard olduğunu öne sürmüştü ve ben onun fazla uçtuğunu söylerken şu an o yükseklikteydim. Uçmuyor hayranlarımızın bizi kaldırmış olduğunu görüyordum. Bizi buraya taşıyan kesinlikle onlardı.

Billboard en sosyal grup adaylığını almak her ne kadar benim için mucize gibi bir olay olarak gözüksede gerçekleşmişti ve biz bunun sevincini yaşayamadan dönüşümüz için yoğun bir çalışmaya girmiştik.

Gece aldığımız haberin sevincini sadece uyumadan 2 saat önce yaşamıştık ve sabahında şirkete gittiğimizde bize dönüşümüzün ilk performansını Billboard'da sergileyeceğimiz söylenmişti.

Yani yaklaşık 1 buçuk ayımız vardı fakat içimizdeki heyecan yüzünden kafamızı toparlayıp düzgün bir şey yazamıyor yazdıklarımızıda beğenmeyip geçiyorduk.

Önümdeki deftere yazdığım satırlara bakarken 'Bu değil' diyordum.

Öylesine aklıma gelen cümleleri değil kendimi anlatan bir şey yazmak istiyordum çünkü albümde solo parçalarımızda olacaktı ve ben kendi parçamla hayranlarımızın 'Bu kesinlikle bizim J-Hope'umuz' demesini istiyordum.

Fakat bu zordu. Son 1 yıldır öylesine yoğun bir tempoyla çalışıyor ve programdan programa koşuyorduk ki kendimi unutmuştum.

Hobilerimizi pek sık yapamıyorduk mesela. Ya da kendimize ayırabileceğimiz ve yeni hobiler edinebileceğimiz zamanımız pek olmuyordu.

Şimdi dönüp son 1 yılıma baktığımız zaman evet gerçekten çok mutlu olmuştum.

Kırdığımız rekorlar, hayranlarımızdan aldığımız sevgi dolu mesajlar, bizi desteklemeleri. Bunları çok ama çok mutlu etmişti ama eksik bir şeyler vardı yinede yaşamımda

Ne olduğunu bulamadığım eksiklikler yaşıyordum ve bu benim kendimi bulmamı ve ifade edebilmemi engelliyordu.

Defterimi kapatıp geriye doğru yaslandığımda gözlerimi ovuşturmuştum. Saatlerdir yazılara bakıyordum ve gözlerim artık ağrımaya başlamıştı. Acıkmıştımda. Hem Yoongi'ye de gidip bakmak istiyordum.

Benden çok daha fazla çalılıyordu ve gerçekten iyi şeyler çıkarıyordu.

Çalışma odamdan çıkıp Yoongi'nin odasının önüne geldiğimide önce kapıyı dinlemiştim biraz ses gelmeyincede açıp içeriye girmiştim.

Odadaki tek ışık çalışma masasındaki ufak lambasıydı onun dışında karanlıktı. 'Benim tam zıttım' diye düşündüm.

Ben ışık olmadan çalışmalarımdan verim alamazken o sadece küçük bir lambanın ışığıyla yetiniyordu. Karanlıkta görebilseydi onu bile kullanmazdı ya. 

Gözüm loş ortama alıştığında çalışma masasının üzerindeki kağıtların üzerine başını yaslamış bir şekilde uyuyan bedeninin görmüştüm.