Sinipag mag-update! :-)) Whahaha. Absent kasi ako today kaya walang magawa at hindi ako busy. Mahaba-haba din yan ah! HAHAHA. Enjoy nalang po. Airport scene next chapter. BABAY KARL! :'(
-----------------------------
Biggy’s POV
*tok tok tok*
*tok tok tok*
“Abegail! May bisita ka!”
Nagising ako sa tawag ni Kuya Alfred . Siya lang naman kasi ang tumatawag sa akin ng Abegail eh. =___= Sino naman kaya ang bisita ko?
“Sino po Kuya?” tanong ko habang hindi pa binubuksan ang pinto. Eh sa tinatamad pa akong bumangon eh. Ba’t ba? Wahaha.
“Si Karl, andito sa baba. Hinahanap ka. Mag-usap daw muna kayo bago siya umalis.”
O___________O
Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang pangalan ni Karl. OMO! Ba’t daw kami mag-uusap?? Hala! Di pa ako handa! -__- Joke lang. Pero, pero, pero... Nahihiya pa ako sakanya eh.
Pero, walang mangyayari kung hindi ko siya haharapin.
“Hoy Biggy! Ano na? Pinaghihintay mo si Karl dito!” Kuya
Putapete naman yan. -___-
“Ayy, o-opo kuya. Saglit lang po!”
Tumayo na ako mula sa pagkakahiga at dumiretso sa banyo. Agad-agad akong nag-ayos ng sarili ko. Alanganamang bumaba ako at makipag-usap sakanya na bagong gising diba? Kamusta naman! HAHA.
Pagkatapos, bumaba na din ako.
Pagkababa ko, nakita ko si Karl na masayang nakikipagkuwentuhan kela Kuya. Tropa na din kasi sila eh! Dati kasi, laging nakatambay dito sa bahay sila Brian, Renz , Carlo at syempre si Karl. Kaya naging close na din sila.
Nagkakasundo sila ng sobra pagdating sa Basketball at DotA. =_____=
Nang makita ako nila Kuya na papalapit sa kanila.
“Oh,ayan na pala si Biggy, Karl.” Kuya Alec
“Alis muna kami Karlito!” Kuya Allister
“Sige pre. Ingat ka nalang sa LA ah.” Pagpapaalam ni Kuya Alfred
“Basta, wag mo kaming kakalimutan ah.” Paalam naman ni Kuya Alec
“Sige pre. Alis na kami. Bago pa ako maiyak dito sa pagkawala mo.” Kuya Alexis. Drama talaga neto! Hmp. >,<
“Alis na nga tayo! Mukhang may mahalaga pa silang pag-uusapan ni Biggy eh.” Kuya Alec
“Sige, alis na kami ah? Lalaro lang DotA. Bye pre. Lamyu!” Kuya Alexis
Tinawanan lang sila lahat ni Karl. Walanghiya. >,< Speechless lang? Haha.
Kami-kami lang kasi nila Kuya ang nakatira dito sa bahay namin eh. Si Papa kasi, nasa ibang basa nagtatrabaho, habang si Mama naman ay busy sa business naming sa Laguna kaya once a week na lang siya kung makauwi dito. But they’re making sure naman na we’re always keeping in touch. Araw-araw naming ka-skype si Mama at si Papa. We’re still very close to each other kahit na bihira na lag magkita.
Kaya nang kami na lang ni Karl ang naiwan sa bahay...
OPS! Awkaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaard!!! -______________-“
Wala akong masabi. Shit. =_____=
“Ahh.. ehh.. Ano.. Ahh.. Biggy, ano... ano kasi... Ahh..” pagsisimula ni Karl
“A..a..ano yun?” Putapete naman. =__= Parehas pa kaming nauutal.
“Gusto ko lang sana makapag-usap tayo bago ako pumuntang LA. Yung sa nangyari sa atin kagabi, Sorry. Hindi ko talaga yun sinasadya.”
I’m speechless. Over the edge. I’m just breathless. AY. Napakanta. =______=
“A..Ano ka ba? Okay lang yun. Tapos na eh. Nangyari na. Wala na tayong magagawa. Alam ko din naming hindi mo sinasadya yung nangyari. Mas makakabuti sa atin siguro kung kakalimutan na lang natin ang nangyari.”
“Sige, sabi mo eh... PARENG BES.” ^_______________^
“Haha! Bakit Pareng Bes?” ^___________^ Okay na kami. Hyieee. :-D
Balik na kami sa dati naming closeness. Parang walang nangyari. Nagkwentuhan lang kami nang nagkwentuhan. Sinusulit lang namin yung mga natitirang oras niya dito sa Pinas.
“Sige Pareng Bes, aalis na ako ah? May mga aayusin pa kasi ako sa mga gamit ko. Punta ka na lang sa airport mamaya ah? Aasahan kita. Sumabay ka na lang kela Renz.”
“Sige Pareng Bes, kita nalang tayo.” ^__^
