It's mine
Hindi pa rin maabsorb ng utak ko ang nangyayari ngayon. Bakit hindi ko man lang napansin yung username niya? It's so obvious already.
Tsaka isa pa hindi ko rin siya namukhaan dahil naka side view sa picture.
This is so not good.
"What's wrong, Nea?" for the nth time tinanong ulit ako ni Harid.
"I told you I'm fine. Could you please stop questioning me? Nakakainis ka na." I said full of irritation.
Napataas naman ng kamay si Harid as if sumusuko sa isang bagay. Tinignan ko siya ng masama pero tinawanan niya lamang ako.
"Bakit ka sa 'kin ka nagagalit ngayon?" tawa niya pa.
"Kasi ang kulit kulit mo!" sigaw ko.
Mas lalo pa siyang tumawa. Hindi ko alam kung anong nakakatawa sa sitwasyon namin ngayon, eh konti nalang at iuumpog ko na to'ng kasama ko sa pader.
"What's with Gv na ang bilis ng pag shift ng mood mo?" he asked with curiosity.
On cue naman ng pag mention ng name niya ay agad may naalala ako. Why the hell can't I erased it? Kung pwede lang idelete lahat ng memory. Idedelete ko, eh.
I hate him. I hate every bits of him.
"Umuwi na nga lang tayo, Harid." tumayo ako.
Tumayo na rin si Harid pero hindi pa rin nakatakas saakin ang pagpipil niya ng tawa. Kontin nalang talaga at bibigwasan ko na to.
Kung natatakot ako sakanya pag seryoso siya, nakakairita naman siya kapag ganito siya kung makapagloko.
Tuluyan na kaming lumabas sa pinagkainan namin. Dirediretso lamang ang lakad ko. Kita ko kung paano napapalunok lahat ng taong nadadaanan namin.
"You're scaring them, sis. Chill ka nga lang." tumawa nanaman si Harid.
Paanong hindi sila matatakot sa akin, eh ang sama sama ng tingin ko at ang higpit higpit ng hawak ko sa mga pinambili namin.
I'm really pissed right now.
Ang taong yun lang ang rason kung bakit nabubuwisit ako.
Mas binilisan ko pa ang lakad ko. At iniwan na si Harid na ngayon ay humahalakhak.
Buwiset!
Pagdating na pagdating sa kotse ni Harid umupo ako agad sa shot gun seat. I leaned back at ipinikit nalang ang mata.
Naramdaman kong umupo na rin si Harid pero hindi ko na binuka ang mata ko dahil alam kong nakangisi ito ngayon. Bakas masapak ko na talaga to.
Good thing hindi na rin siya nagsalita at sinimulan nalang ang pagmamaneho.
"Woah. What's with the face? Nag away ba kayo ni Kuya Harid?" my cousin, Jennifer asked.
Umirap ako sakanya at tinaas niya naman ang kaniyang isang kamay at tumawa.
"Wag mo ko'ng kausapin nabubuwiset ako!" singhal ko.
Nilagay ko ang mga pinambili namin sa lamesa at agad umupo sa sofa. This day is to tiring. I just want to sleep and rest.
Nasa ancestral house namin ng pamilya ko ngayon. This is where we live right now. Ang bahay na ito ang pinag-ipunan ng magkakapatid na De Montreal that's why dito kami nakatira lahat.
This house is so big. Kasyang kasya talaga lahat ng mga De Montreal dito. And I must say that this house is really beautiful.
From the federal colonial style which is actually made of bricks. The front facade screams wealth with its ornamentation, tall columns and grand curved steps that lead up to the entrance. An elliptical or fan-shaped window usually tops the door, with long rectangular windows placed symmetrically on both sides of the doorway.
