Back To Life |•Zayn Malik•|

6. Bölüm

Sabah alarm bir kaç defa çaldıktan sonra zar zor uyanabildim günlük rutinimi yaparak giyindim ve hastaneye yürüdüm. Tam vaktinde doktorun odasındaydım "Günaydın Nisan hanım"

"Günaydın" heyecandan ne cevap vermem gerektiğini bile düşünemiyordum. "Tahlil sonuçlarınızı inceledim-" doktorun sözünü kesen çalınan kapıdan içeri giren Zayn'dı, onu görüne sabah yediklerimi çıkarmama ramak kalmıştı, ama şanslıydı ki yanımızda tanımadığımız insanlar varken ona karşı elimden geldiğince kibar olmaya çalışacaktım, bu rezilliği daha fazla insanın öğrenmesine gerek yoktu özellikle magazine düşme ihtimali varken, ve de çalıştığım hastanedeki insanların öğrenmesine hiç gerek yok "Geç kaldığım için kusura bakmayın, devam edin lütfen" tedirgin davranışlarından sesinde eser yoktu, gayet özgüveni yerinde biri gibi konuşuyordu. "Siz kimsiniz, bebeğinin babası mı?" buna hayır diye bağırmak ve gerçek olduğunu düşünmek bile kısacık huzurlu bir an yaşamama neden olmuştu ama maalesef gerçekler ortadaydı "Evet Bayan McGreen, sonuçlarım nasıl"

"Her şey ideal durumda yalnız bazı vitamin eksikleriniz var ve kansızlığınız var bunlar için size ilaç yazacağım, bebeğinizin sağlığı için hepsini düzenli kullanırsanız iyi olur."

"Teşekkürler hepsini kullanacağım emin olabilirsiniz"

"Ihmm, acaba onu görmen mümkün mü? Önceki randevuyu kaçırdım maalesef"

"Tabi, Nisan hanım oturun ve karnınızı açın lütfen" bu konuda çok sinirlendim yüzüne bakacak olursam bütün nefretimi kusacağımı bildiğim için tüm sabrımla koltuğa uzanıp karnımı açtım, onun için bunları yapmak istemiyorum, onun bu bebeğin hayatında olmasını istemiyorum buna hakkı yok. "Evet Bay Malik, gördüğünüz gibi şuradaki henüz tam şekillenmemiş görüntüde olan bebeğiniz" bebeğimin kalp atışlarını duymak beni rahatlatırken ona bakıp tepkisini görmek istedim ama buna karşı savaştım ondan nefret ediyorum ve duyguları umurumda değil "Ne zaman cinsiyetini öğreneceğiz?" merakı beni çıldırtma noktasına getirdi ve tüm nefretimle yüzüne baktım umarım bunun altında yatan mesajı almıştır.

"Bir dahaki randevuda öğreneceğiz, bebeğiniz şuan 14 haftalık"

"Anladım teşekkürler"

"Nisan hanım her ayın başında kontrole gelmenizi öneririm, bundan sonra ilk kontrolünüz 3 hafta sonra" ultrason kağıdını uzattığında Zayn hemen aldı.

"Teşekkürler, iyi günler" tüm sabrım tükendi ve sonunda kendimi odadan dışarı atabildim, onunla daracık bir ortamda durmak benim için büyük bir korku yaratıyordu. Onu önemsemeden arkamı dönüp ilerlemeye başladım, ilaçlarımı alıp diğer hastaneme gitmem gerekiyor zaten. Hastanenin giriş katında eliyle kolumu tuttuğu an korkuyla kendimi üç adım geriye çektim, hiçbir erkeğin temasını hoş karşılayamıyordum ve bunun sorumlusu o iken bana dokunmaya hakkı yoktu. "Dokunma bana, Sakın!" ellerini saçlarından geçirip başını aşağıda tuttu "Üzgünüm, yapmamalıydım"

"Üzgün olman umurumda değil, seninle daha fazla aynı ortamda bulunmak istemiyorum"

"Nisan seni anlıyorum ama ben bebeğimi merak ediyorum sende beni anla lütfen o benim bebeğim hayatında olmak benim hakkım, nasıl olduğunu bilmek istiyorum, nasıl gelişeceğini bilmek istiyorum, onsuz bırakamazsın beni lütfen konuşmamıza izin ver"

"Bence yapabilirim, sen onu hak etmiyorsun, bunu nasıl düşünebilirsin, o normal şartlarda dünyaya gelen bir bebek değil, yıkık bir annenin dünyasına geliyor ve bilin bakalım annesini kim bu hale getirdi, babası olan kişi, durum böyleyken nasıl olurda hakkın olduğunu düşünürsün?"

"Nisan bunların sorumlusu olduğumu biliyorum, bunu kabul ediyorum beni neden duymuyorsun. Ama yaşananları geri alamıyorum lanet olsun ki alamıyorum, bunun bir dönüşü yok, ne yapabilirim sen söyle, ben bu bebeği seviyorum, annemi babamı sevdiğim gibi seviyorum, onsuz olmak istemiyorum, beni onsuz bırakma"