Bana Aitsin 2 ▪

Bölüm 5

Açıklama sonda. İyi okumalar.
Medya: BTS Jungkook - Euphoria sad piano version: Agony. Bence havasına uydu; dinlemek isterseniz dinleyebilirsiniz.
xxx

Pamir planını yapmıştı, daha önceki hatasından ders alacak; bu kez Arya'nın babasının evde olmadığı bir zaman gidip deneyecekti şansını. Gerçi Kuzey'in söylediğine göre annesi de çok farklı değildi; ama daha kötü olma ihtimali de yoktu nasıl olsa.

Hafta sonunun geçmesine izin verdi. Beklenti içerisinde geçmişti zamanı. Bir de babasının onunla konuşmaya çalışmasıyla. Düşünürken gözlerini devirdi; insanların en çok bu huyunu bayılıyordu. Sanki bir kez iyi bir şey yapınca her şey düzelecekmiş gibi davranıyorlardı; ama en basit tabirle olayı özetleyecek olursak ne alakası vardı yani? Her şey bu kadar basit olsa önce kendisi bu kadar batırdığı halde Arya'yla iyi olmuş olurdu. Eğer o kolayca çözemiyorsa, kimse çözemesindi yani, nasılsa umurunda falan da değildi.

Evden çıkarken son bir kez üstündekileri gözden geçirdi, belki bugün o büyük gün olabilirdi. Sevgilisini görebilirdi. Bir an 18'lik delikanlı gibi içi titredi, sonra daha genç olduğu aklına gelince delice sırıttı.

"Böyle gülümsediğini görmek ne kadar güzel oluyormuş." Babası aynadan kendisine gülümsedi. Pamir gülümseme denilemeyecek kadar küçük bir ağız hareketi yaptı. İki dakika gardını düşürünce insanlar arkasından böyle sessizce yaklaşıyordu işte. Sabır, diye geçirdi içinden. Dönüp evden çıkmak için hareketlendi ama babası durdurdu onu.

"Nereye gidiyorsun?"

"İşim var." Konuşurken arkasına bakmamıştı, babasına daha fazla konuşma fırsatı vermeden evden çıktı. Tuttuğu nefesini bıraktı. "Bunun da nesi var benimle ilgilenip duruyor, anlamadım ki," diye söylendi kendi kendine. Babasının kendisiyle ilgilenmesi alışkın olduğu bir şey değildi. Neyse, diye düşündü. Yapmam gereken şeyler var.

Beklemediği şey ise yapması gerekenin planladığından daha kısa sürmüş olmasıydı. Yine Arya'nın evine gitmişti ama elde edebildiği hiçbir şey yoktu. Belki Arya'nın annesinin de Erez'lerden hoşlanmadığı gerçeğini öğrenmek dışında. Bir de tembihlemişti kendisini, bir daha geri gelmemesinin onun daha hayrına olacağı şeklinde. Öğrendiği gerçeğin de, aldığı tembih tavsiyenin de kendisine bir faydası yoktu şu anda, dolayısıyla... arkadaşlarını yeniden toplayıp bir daha plan yapması gerekiyordu.

En azından bu kez eve gittiğinde babası evde değildi. Kendisi eve girdikten beş dakika sonra arkadaşları da birer birer gelmeye başladı, Kuzey de aralarındaydı. Pamir annesini de Kuzey'i de hala görmezden geliyordu. Aynı evde yaşadığı babasına bile sıkıca kapattığı kapılarının ardına girme izni dahi vermemişken aksi mümkün olamazdı zaten.

"Aa, bugün Arya'nın evine gittim ama bir işe yaramadı."

"Neden?" diye sordu Kuzey.

"Çünkü Arya'nın babası yetmezmiş gibi annesi de bizden hoşlanmıyormuş onu öğrendim."

Fırat güldü. "Pamir Erez senden hoşlanmayan bir kadın görmek bu kadar şaşırttı mı seni?"

Pamir kaşlarını çattı. "Sadece benden değil gerizekalı, senden de hoşlanmıyor." Fırat'ın yüzündeki gülümseme dondu. "En azından babandan yani, seni bizzat tanımadığına eminim."

Kuzey sabırsızca bir el hareketi yaptı konuya devam etmesi için. Pamir ona göz devirdi; ama ters bir şey söylemedi, onun yerine konuya devam etti.

"Hmmm, Erezlerin oğlu sensin demek... Yani yıllar sonra babandan ve sözde arkadaş dediği tayfasından kapıma gelecek olanın Erezlerin oğlu olacağını yıllarca düşünsem aklıma gelmezdi... Hah, bir de kızımla konuşmak için! Bana bak genç adam, ne sen, ne baban ne de o saçmasapan insanlarla dolu ortamınız burada hoş karşılanmıyorsunuz! Kendi iyiliğin için evimden de kızımdan da uzak dur... Hoş, sırf kocamı sinir etmek için seni kızla görüştürmek cazip gelse de... Hayır, bunun için fazla nefret ediyorum ailenden... Git buradan, derhal! Kapımın önünde dolanma!"